W Krakowie zmarł dziś wybitny etyk ks. prof. Tadeusz Ślipko SJ. Za imponujący dorobek naukowy, dydaktyczny i organizacyjny – w tym opracowanie na nowo koncepcji etyki chrześcijańskiej – został w 2014 r. nagrodzony główną nagrodą FENIKS przyznawaną przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich.
Na jego podręcznikach z etyki wykształciły się pokolenia polskich etyków i teologów – przypomina dr hab. Sławomir Sowiński z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Ks. Tadeusz Ślipko urodził się 18 stycznia 1918 r. w Stratynie na Kresach Wschodnich (obecnie jest to terytorium Ukrainy). 12 października 1939 r. wstąpił do zakonu jezuitów – nowicjatu w Starej Wsi.
Zachęcamy do przeczytania wspomnień kresowych ojca Tadeusza >>
W czasie wojny studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Nowym Sączu, a w latach 1944-1948 teologię na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum” w Warszawie. Następnie, w latach 1948-1952 studiował socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1952 r. obronił doktorat z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1973 r. uzyskał habilitację na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK w Warszawie.
Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1947 r. w Starej Wsi z rąk bp. Franciszka Bardy, a śluby wieczyste w Zakonie Jezuitów złożył 2 lutego 1957 r. w Krakowie.
Ks. prof. Ślipko SJ przez 20 lat tuż po wojnie był wykładowcą na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. Od 1963 r. do 1988 również na Papieskim Wydziale Teologicznym (PAT, obecnie UPJP2).
Od 1965 r. związał się z Akademią Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie do 1988 r. był wykładowcą etyki na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. W latach 1976-1980 był dziekanem tego wydziału.
Zmarły był autorem wielu książek i publikacji naukowych m.in. „Zarysu etyki ogólnej” jak też „Zarysu etyki szczegółowej”, na których wykształciły się pokolenia polskich etyków i teologów. O jego rozległych zainteresowaniach naukowych świadczą również książki jego autorstwa, m.in. „Etyczny problem samobójstwa” (1970), „Życie i płeć człowieka. Przedmałżeńska etyka seksualna” (1978), „Granice życia. Dylematy współczesnej bioetyki” (1988) „Rozdroża ekologii” (1999).
Oprócz pracy naukowej ks. Ślipko SJ posługiwał w duszpasterstwie jako kaznodzieja i spowiednik, a w latach 1948-1951 był kapelanem Kliniki Neurologicznej w Krakowie.
Zmarły jezuita został uhonorowany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1973) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979).
Podczas XX Targów Wydawców Katolickich w Warszawie ks. prof. Ślipko został laureatem Nagrody Głównej FENIKS 2014. Otrzymał ją za „imponujący dorobek naukowy, dydaktyczny i organizacyjny, zwłaszcza w czasach wymagających podtrzymywania kruchego kompromisu między władzami Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie a przedstawicielami PRL-u”.
Kapituła nagrody uhonorowała go również za opracowanie na nowo koncepcji etyki chrześcijańskiej, nawiązującej do osiągnięć tomizmu, personalizmu i metod racjonalnych. Doceniła także jego rzetelność, sumienność, skromność oraz życzliwość w relacjach międzyludzkich i w pracy badawczej.
Pamietajmy o nim w naszych modlitwach.
Za: www.deon.pl.
