Uroczystości pogrzebowe odbędą się w czwartek 14 marca 2013 roku w kościele pw. NMP Matki Miłosierdzia w Warszawie przy ul. św. Bonifacego 9.
- o godz. 10.00 modlitwa różańcowa przy trumnie i oficjum za Zmarłego;
- o 11.00 Msza św. koncelebrowana, a po niej złożenie do grobu na mariańskim cmentarzu na Wawrzyszewie.
Zmarłego ks. Stanisława polecajmy Bożemu Miłosierdziu: Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj Mu świeci. Niech odpoczywa w pokoju!
CURRICULUM VITAE
Ks. Stanisław Klimaszewski, syn Franciszka i Franciszki z d. Zaremba, urodził się 22 listopada 1922 r. we wsi Konopki, par. Puchały, diecezja łomżyńska. Do 14 roku życia mieszkał w domu rodzinnym; w tym okresie ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Konopkach, kolejne dwie – w Zambrowie. W latach 1936-1939 był uczniem w Kolegium Księży Marianów w Warszawie na Bielanach, gdzie ukończył trzy klasy gimnazjum. Pierwsze trzy lata wojny spędził w domu rodzinnym. Świadectwo ukończenia małej matury uzyskał w Kolegium na Bielanach w 1942 r. Następnie został przyjęty do Zgromadzenia. 1 listopada 1942 r. rozpoczął nowicjat w Skórcu, a po jego ukończeniu – 1 listopada 1943 r. – złożył pierwszą profesję. W roku szkolnym 1943-1944, mieszkając w Warszawie na Pradze, ukończył I klasę licealną, a w następnym roku II klasę i dużą maturę na Bielanach (1945). Śluby wieczyste złożył w Licheniu 15 sierpnia 1949 r. na ręce ks. Władysława Lewandowicza. W latach 1945-1951 ukończył studia w Instytucie Filozoficzno-Teologicznym Księży Marianów: kurs I na Bielanach; kurs II i III na Pradze oraz kursy IV-VI ponownie na Bielanach.
Święcenia kapłańskie przyjął w kościele Najświętszego Zbawiciela dnia 17 grudnia 1950 r. z rąk prymasa metropolity gnieźnieńskiego i warszawskiego abpa Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski. Odbył następnie studia specjalistyczne z filozofii na Uniwersytecie Warszawskim (1951-1952) oraz w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1952-1954; 1956-1958). W 1954 r. obronił pracę magisterską z filozofii, napisaną pod kierunkiem o. dr. Alberta Mieczysława Krąpca OP, na temat „Powszechniki w nauce św. Tomasza z Akwinu”. W roku 1954-1955 był leczony na gruźlicę; podczas leczenia przebywał w sanatorium w Głuchołazach na Śląsku i w Chylicach u sióstr Posłanniczek Serca Jezusowego. W roku 1955-1956 był wykładowcą w naszym WSD (deportowanym wówczas przez władze komunistyczne z Bielan do Gietrzwałdu), a w następnym roku akademickim, oprócz wykładów w Gietrzwałdzie, podjął kurs doktorancki w Lublinie. Następnie w latach 1958-1963 był prefektem studiów i wykładowcą przedmiotów filozoficznych w naszym WSD w Warszawie na Pradze; wspierał także pomocą duszpasterzy, zwłaszcza w kościele na Pradze.
W czerwcu 1963 r., jako delegat prowincji polskiej, wyjechał do Rzymu na kapitułę generalną i został wówczas wybrany na członka zarządu generalnego. W domu generalnym w Rzymie przebywał przez sześć kadencji (razem 36 lat), pełniąc obowiązki radnego generalnego, sekretarza, bibliotekarza, ojca duchownego i kapelana sióstr. Funkcja bibliotekarza umożliwiła mu z myślą o wiernych w Polsce zebranie dużej ilości materiałów do redagowania i tłumaczenia popularnych książek. Zwłaszcza w drugiej połowie lat 70. i w latach 80. wydawał wielotysięczne nakłady książek katolickich, widokówek i obrazków religijnych, przesyłanych do Polski, cieszących się niezwykłą popularnością w całym kraju. W serii „rzymskiej” ukazały się m.in. „Piotr i Urszula”, „Oblicza wielkości”, „Szukanie i służba”, „Mądrość serca”, „Sól ziemi”, „W dobrej i złej doli”, „Nowe rodziny”, „Żniwo wielkie”. Był także autorem homilii niedzielnych dla dorosłych „Ewangelia w życiu A-B-C” i dla dzieci „Ewangelia w życiu dziecka A-B-C”, wydanych w Polsce na przełomie lat 80. i 90.
W 1999 r. powrócił na stałe do Polski i zamieszkał w domu prowincjalnym w Warszawie na Stegnach. Nadal oddawał się działalności rozpoczętej w Rzymie: zbieraniu, opracowywaniu i wydawaniu książek, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień duszpastersko-katechetycznych. W tym okresie ukazały się m.in. książki: „Dekalog. Pomoce do katechez i homilii”; „Bóg i wiara w przykładach i anegdotach”; „Ewangelia na co dzień. Problemy, przykłady, anegdoty”; „Największa jest miłość. Etyka na co dzień w przykładach i anegdotach”; „Arka Noego czyli człowiek i zwierzęta”. Wydał także książkę pod pseudonimem Kajetan Zaremba, „Żart i anegdota, trochę pobożne”.
W roku 2010 obchodził 60-lecie kapłaństwa. Nawet i w zaawansowanym wieku pozostał ciekawy życia w Kościele, Zgromadzeniu, ojczyźnie i w świecie. Zachowywał cierpliwość i pogodę ducha także w ostatnich tygodniach życia. Zmarł w domu prowincjalnym w IV niedzielę Wielkiego Postu, o godzinie 22.40.
Requiescat in pace!
ks. Antoni Skwierczyński MIC
sekretarz prowincji
Za: www.marianie.pl.