W tym miejscu warto uświadomić sobie, że pojęcie „prekariatu” czy „prekaryzmu” domaga się dziś pogłębionej refleksji, gdyż rzeczywistość, którą oznacza coraz bardziej zdaje się przenikać nasze życie społeczne. Na ogół przyjmuje się, że kategoria prekariatu charakterystyczna jest dla okresu późnego kapitalizmu. Prekariusze to osoby zatrudnione na podstawie elastycznych, niepewnych życiowo form zatrudnienia. Samo słowo jest neologizmem powstałym jakby z połączenia dwóch słów: precarious (ang. niepewny) i proletariat.
W sumie prekaryzm oznacza życie pełne niepewności i trudne do zaplanowania; życie, w którym kilkakrotnie trzeba zmieniać miejsce pracy, zawód czy stanowisko. Życie takie staje się udziałem coraz większej liczby ludzi. Niestabilność, płynność i ciągła zmiana to rzeczywistość, która dotyka dziś nie tylko mechaników, kierowców, hydraulików czy przedstawicieli underclass, ale także osoby oraz zawody cieszące się wielkim prestiżem społecznym: menedżerów, projektantów, specjalistów od marketingu, dziennikarzy, inżynierów, wysoko wykwalifikowanych techników, kuratorów i artystów itp.
Uczestnicy konferencji zamierzają dokonać socjologicznego, politologicznego, filozoficznego i teologicznego wglądu w zagadnienie prekariatu. Zamierzają uczynić to w świetle misji ewangelizacyjnej Kościoła, a wiec w duchu katolickiej nauki społecznej. Do zaproszonych gości należą między innymi: Elżbieta Rafalska, minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej; prof. Aleksander Stępkowski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; prof. Piotr Jaroszyński i ks. prof. Stanisław Fel z KUL, ks. prof. Piotr Mazurkiewicz i prof. Krzysztof Wielecki z USKW; ks. prof. Andrzej Zwoliński z UPJPII; prof. Józefina Hrynkiewicz z UW.
Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski spotkaniu patronuje ks. abp Józef Kupny, metropolita wrocławski.
Za: Jan Mazur OSPPE, prof. UPJPII