– Dzieje karmelitanek w Poznaniu obejmują blisko 350 lat. W tym długim okresie dokonane zostały w mieście kolejno trzy fundacje, trzykrotnie klasztor był kasowany, a siostry miały swą siedzibę kolejno w czterech różnych częściach miasta – przypomniał w kazaniu abp Gądecki. Zauważył, że dramatyczne doświadczenia ukazały wielką determinację sióstr, bo po kolejnych kasatach ofiarnie kontynuowały swoją obecność w stolicy Wielkopolski. „Dziś poznański klasztor karmelitanek bosych nie ma kościoła, nie wznosi się nad nim wieża z dzwonem, a na zewnątrz nie wyróżnia się on niczym od otaczającej go zabudowy, może jedynie tym, że jest znacznie mniejszy od pobliskich kamienic. A jednak do furty klasztornej wciąż przychodzą ludzie świeccy i duchowni, by prosić siostry o modlitwę. Czynią to także w przysyłanych do klasztoru listach. Na tablicy przed chórem zakonnym wciąż wiszą dziesiątki kartek z prośbami o modlitwę” – podkreślił abp Gądecki.
Pierwsze karmelitanki bose przybyły do Poznania z Lublina w 1665 roku. Mniszki zamieszkały najpierw w kamienicy na Starym Rynku. W 1672 r. poświęcono kamień węgielny pod kościół przy dzisiejszej ul. Szkolnej, siostry wprowadziły się do klasztoru w 1678 roku. Poznański klasztor karmelitanek bosych został skasowany przez władze pruskie w 1823 roku. Siostry, których w chwili kasaty było już tylko sześć, wywieziono do opactwa cysterek w Owińskach. W 1867 roku przybyła do Poznania grupa ośmiu karmelitanek bosych, które zamieszkały Ostrowie Tumskim nieopodal katedry, gdzie wybudowały klasztor wraz z kościółkiem przy ul. Wieżowej. W latach 1874-75 siostry zostały jednak ponownie wygnane z Poznania. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości karmelitanki bose po raz trzeci przybyły do Poznania. Znowu wybudowały klasztor, tym razem przy ul. Niegolewskich. W 1940 roku całe zgromadzenie zostało przez gestapo wysiedlone ze swej własności i wywiezione do Krakowa. Po zakończeniu działań wojennych nie wpuszczono sióstr do klasztoru. W tej sytuacji zamieszkały tymczasowo w jednej z kamienic, a następnie przydzielono im dom przy ul. Święty Wojciech. Tam wzniosły kolejny klasztor w stolicy Wielkopolski. Poznańska wspólnota w okresie powojennym dokonała fundacji nowych domów zakonnych w Częstochowie, w Bydgoszczy, w Oświęcimiu i w Kodniu.
(KAI)
Za: www.karmel.pl.