We wtorek 1 sierpnia 2023 r. zmarł w Rzymie w wieku 102. lat o. Bonifacy od św. Maryi (ze chrztu Marcin Maria) Honings OCD, znany profesor moralista i współpracownik wielu Dykasterii Stolicy Apostolskiej.
Pochodzący z Holandii, gdzie się urodził w Sittard 11 maja 1921 r., w 1944 r., wstąpił on do Zakonu Karmelitów Bosych i po roku złożył pierwsze śluby zakonne. Profesję uroczystą złożył w 1948 r., po której przybył na studia teologiczne do Rzymu, gdzie 15 lipca 1951 r., w wigilię uroczystości Matki Bożej Szkaplerznej, przyjął święcenia kapłańskie. Jakkolwiek miał odbywać studia specjalistyczne w Louvain, przełożony generalny zatrzymał go na nie w Rzymie i do Holandii wrócił on dopiero po uzyskaniu licencjatu ze świętej teologii w 1953 r., by podjąć wykłady z teologii moralnej w Studencie Teologicznym Karmelitów Bosych w Holandii.
W 1955 r. nowy przełożony generalny Zakonu Karmelitów Bosych, o. Anastazy Ballestrero, późniejszy arcybiskup Turynu i kardynał, wezwał go ponownie do Rzymu, jako wykładowcę teologii moralnej na karmelitańskim Papieskim wydziale Teologicznym „Teresianum”. Po dziesięciu latach o. Bonifacio Honings otrzymał tytuł profesora zwyczajnego jako teolog moralista, specjalizujący się w tematach społecznego i sakramentalnego porządku moralnego, a przede wszystkim w teologii małżeństwa i sakramentu pojednania. Profesorem „Teresianum” pozostał on do 1991 r., a więc był nim przez 36 lat.
W 1968 r. został wezwany przez prałata Antonio Piolantiego, ówczesnego rektora Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego, do poprowadzenia tam wykładów nt. encykliki „Humanae Vitae”, w której opracowanie był wcześniej zaangażowany. Wygrał następnie konkurs i otrzymał katedrę teologii moralnej na „Lateranum”, a nadto przez siedem lat był dziekanem Wydziału Teologicznego na tymże uniwersytecie, na którym zajęcia dydaktyczne zakończył 1992 r.
Był także współpracownikiem Stolicy Apostolskiej, przede wszystkim konsultorem Papieskiej Komisji „Justitia et Pax”, konsultorem „ad vitam” Kongregacji Nauki Wiary, Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Zdrowia; członkiem „ad vitam” Papieskiej Akademii „Pro Vita”. Współpracował „ad actum” lub „ad interim” z wieloma innymi organizmami Kurii Rzymskiej: Kongregacjami ds. Duchowieństwa, Wychowania Katolickiego, Zakonów i Instytutów Świeckich (pełnił m.in. posługę wizytatora apostolskiego), Spraw Kanonizacyjnych, a nawet Sekretariatu Stanu. Uczestniczył z ramienia Stolicy Apostolskiej w niezliczonych konferencjach międzynarodowych (zwłaszcza nt. niedopuszczalności eutanazji, zagadnień moralnych, praw i godności osoby ludzkiej i inn.).
W Karmelu dwukrotnie, jako wicerektor „Teresianum”, był przełożonym współbraci odbywających studia specjalistyczne w Rzymie. Kilkakrotnie brał udział, jako przedstawiciel prowincji holenderskiej, w kapitułach generalnych Zakonu. Bardzo często towarzyszył przełożonym generalnym w ich wizytacjach kanonicznych lub duszpasterskich jako konsultant, doradca i tłumacz, zwłaszcza w krajach Beneluksu i anglosaskich.
Ostatnie lata życia o. Bonifacio miały charakter o wiele bardziej bierny. Nie były już naznaczone ludzką działalnością, jakkolwiek byłaby ona wspaniała i ogromna, ale dziełem Pana. Można powiedzieć, że w jego życiu każdego dnia coraz bardziej realizowało się słowo Pana wypowiedziane do Apostoła Piotra: „Kiedy byłeś młodszy, sam zakładałeś tunikę i chodziłeś, dokąd chciałeś; ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz” (J 21,18).
Jednak nie były to lata stracone, jak mogłaby sądzić mentalność tego świata. Były to lata pogodnego znoszenia starości, krzyża chorób i cierpienia w klasztornej infirmerii, lata, w których chwała Boża w jego życiu objawiała się być może bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej. W rzeczywistości były to lata jego coraz pełniejszego, świadomego uczestnictwa w cierpieniach i Chrystusa Odkupiciela i przylgnięciu, wraz z Maryją do jego krzyża, lata modlitwy i zbawczego ofiarowania cierpienia „za Kościół i świat”. Współbracia i osoby, które towarzyszyły mu podczas choroby w jego celi, świadczyły jednym sercem i jedną duszą: „Te chwile przebywania z nim i modlenia się z nim były wielką łaską”.
Pogrzeb o. Bonifacio, mający charakter na wskroś paschalny, odbył się 3 sierpnia 2023 r. w kaplicy „Teresianum”. Ciało zostało pogrzebane w kaplicy grobowej karmelitów bosych na cmentarzu „Campo Verano”, gdzie oczekuje zmartwychwstania.
o. Albert St. Wach OCD, rektor „Teresianum”