Nazwa „Karmel” w języku hebrajskim oznacza „ogród Boży”.
Tradycyjnie uroczystościom Matki Bożej na Karmelu w Hajfie przewodniczyli franciszkanie z Nazaretu. W Mszy św. wzięli udział duszpasterze parafii z Galilei, osoby konsekrowane oraz lokalni wierni.
Ze względu na letnie upały procesja ku czci Matki Bożej Szkaplerznej odbywa się w drugą niedzielę po Wielkanocy. Jest to, po procesji Niedzieli Palmowej, druga co do ważności i liczebności publiczna manifestacja mniejszości chrześcijańskiej.
Tradycja maryjnego święta ma swoje źródło w wizji obłoku unoszącego się znad morza, jaką prorok Eliasz miał po kilkuletniej suszy (1 Krl 18, 41–46). Karmelitańska duchowość widzi w nim symbol Matki Bożej, która w Chrystusie przyniosła spragnionej ludzkości obfity deszcz łaski. Do ducha i stylu życia proroka Eliasza odwołuje się Zakon Pustelników Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, zwany popularnie karmelitami.
Prorok Eliasz nieustępliwie walczył w obronie religii zaniedbywanej przez swych rodaków i ich władców. Na najwyższym szczycie nazywanym dziś „al-Muhraka”, czyli „szczytem ofiary”, Eliasz wyzwał kapłanów Baala na szczególny pojedynek. Konfrontacja, której stawką było ukazanie prawdziwości Boga Jahwe, odbyła się w obecności króla Izraela Achaba oraz miejscowej ludności, przybyłej na to niezwykłe widowisko. Według biblijnego przekazu, Bóg wysłuchał modlitwy Eliasza i spuścił ogień na ofiarę złożoną przez proroka. Po ofierze przyjętej przez Boga Eliasz nakazał rozgromić kapłanów Baala, którym nie udało się udowodnić mocy ich bożka (1 Krl 18, 20–40).
J. Kraj OFM, Jerozolima