Niedawno (22 marca) serwis zyciezakonne.pl podał ciekawą informację o mozaice św. Józefa w piwnicach domu generalnego Oblatów Maryi Niepokalanej przy via Aurelia w Rzymie. W nawiązaniu do tej informacji chciałbym podzielić się wiadomością, że podobnie jest w naszym karmelitańskim „Teresianum” w Wiecznym Mieście przy Piazza San Pancrazio na Janikulum. Jakkolwiek gmach tegoż Międzynarodowego Kolegium Zakonu i Papieskiego Instytutu Duchowości „Teresianum” został wzniesiony – można by powiedzieć „recentemente” – bo w latach pięćdziesiątych ub. wieku, i wspólnota zakonna zamieszkała w nim w 1955 r., a więc zaledwie 10 lat przed zakończeniem Soboru Watykańskiego II, w krypcie pod jego kaplicą przygotowano 34 ołtarze, przy których współbracia kapłani sprawowali codzienną Eucharystię. Jak opowiadają najstarsi zakonnicy, rano o godz. 6.00 po jutrzni, celebrowała Msze święte pierwsza grupa, a pół godziny później druga grupa współbraci: do poszczególnych ołtarzy udawał się celebrans z klerykiem lub z bratem zakonnym jako ministrantem, by sprawować Najświętszą Ofiarę. Ciekawie było nazajutrz święceń kapłańskich nowych prezbiterów. Wówczas każdy z nich celebrował prymicyjną Mszę świętą przy swoim ołtarzu, przy głównym zaś ołtarzu krypty, z piękną płaskorzeźbą Matki Bożej Szkaplerznej, celebrował ojciec generał lub ojciec rektor. Po Ewangelii wszyscy siadali, by wysłuchać kazania ojca generała lub rektora, i po tymże kazaniu każdy kontynuował swoją celebrę.
Nie przewidziano, że za 10 lat, po Soborze i reformie liturgicznej, zostanie wprowadzona koncelebra, i że mnogość ołtarzy nie będzie potrzebna. A ołtarze w krypcie „Teresianum” są naprawdę godne: oddzielone od siebie ścianą, każdy z marmurową mensą i piękną mozaiką (ołtarze od strony wewnętrznego korytarza) lub witrażem (ołtarze od strony ściany zewnętrznej, dobrze nasłonecznionej).
Dziś krypta służy jako kaplica wewnętrzna braci kleryków karmelitańskich Kolegium Międzynarodowego i ołtarze boczne nie są używane, jakkolwiek pozostają zadbane i dobrze utrzymane. Ostatnio odnowiono w nich witraże, spośród których, z racji Roku św. Józefa, przedstawiamy na zdjęciu (fot. Francis Aimanam OCD) właśnie witraż przedstawiający Oblubieńca Najśw. Maryi Panny i „troskliwego opiekuna Zakonu Karmelitańskiego” – jak jest on przyzywany przez braci i siostry Rodziny Karmelitańskiej. Czynimy to także w nawiązaniu do legendy, do dziś żywotnej w środowiskach karmelitańskich, że św. Józef wraz z Maryją i Dzieciątkiem, odwiedzali z pobliskiego Nazaretu pustelników mieszkających na Górze Karmel i będących poprzednikami późniejszych eremitów, zatwierdzonych jako karmelici przez Kościół na przełomie XII i XIII wieku. Na witrażach i mozaikach przedstawione są nadto niektóre wydarzenia z działalności publicznej Pana Jezusa, wybrane wezwania maryjne, św. prorok Eliasz z Góry Karmel, św. Jan Chrzciciel, święci Karmelu i św. Tomasz z Akwinu, jako patron teologów.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD