Sługa Boży urodził się 23 czerwca 1849 r. w Calcinaia (Piza, Włochy). Jego rodzicami byli Sigismondo COCCAPANI (rzemieślnik) i Fortunata GUELFI. Dzień później otrzymał sakrament chrztu świętego, na którym nadano mu imiona Lodovico Francesco Angiolo Cesare. W wieku siedmiu lat, 23 czerwca 1856 r., kard. Cosimo CORSI (1798-1870) udzielił mu sakramentu bierzmowania. W bardzo młodym wieku utracił oboje rodziców.
W 1864 r. rozpoczął edukację w Pizie w Regia Scuola Normale – szkole dla nauczycieli. 14 września 1867 r. uzyskał dyplom nauczycielski szkół podstawowych wyższego stopnia. Rozpoczął pracę dydaktyczną w Pizie. Rok później uczy w szkole podstawowej w Fuceccio (Florencja, Włochy); pozostał w niej przez dwa lata. Na zakończenie swojej pracy (podobnie jak to miało miejsce wcześniej w Pizie) otrzymał dyplom uznania za zdolności pedagogiczne. W 1869 r. rezygnuje dobrowolnie z nauczania.
W 1871 r. Sługa Boży wraz z bratem i siostrami przenosi się z powrotem do Pizy. Tu w latach 1872-1883, po wygraniu konkursu, pracuje jako poborca Izby Gospodarczej. Po wygaśnięciu kontraktu poświęcił się wyłącznie działalności charytatywnej, utrzymując się z pracy brata-kapłana, ks. Lionello i z pieniędzy z majątku rodzinnego.
Dnia 7 grudnia 1907 r., w wigilię Uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP Sługa Boży przywdział habit tercjarza franciszkańskiego. Rok później, 8 grudnia, złożył swoją profesję zakonną.
Od końca lat 80-tych XIX w. Sługa Boży coraz aktywniej angażuje się w ewangelizację i dzieła miłosierdzia. W tym samym czasie przystępuje do różnych komitetów pomocy socjalnej (cywilnych i kościelnych). Od 1894 r. należy do Stowarzyszenia św. Wincentego a Paolo (Santa Maria del Carmine), a rok później także do Stowarzyszenia św. Eufrazji (w 1907 został jego przewodniczącym i funkcję tę pełnił aż do śmierci). W 1914 r. zostaje przewodniczącym wszystkich trzech miejskich Stowarzyszeń św. Wincentego a Paolo. W 1918 r. za zasługi na polu działalności charytatywnej, dzięki wstawiennictwu kard. MAFFI, został kawalerem Orderu św. Grzegorza Wielkiego (klasa cywilna).
Sługa Boży ma także zasługi na polu pomocy socjalnej. Tuż po I Wojnie Światowej był zaangażowany w działalność społeczną w sektorze świeckim. Będąc członkiem instytucji zwanej „Buonomini”, poświęca się wsparciu moralnemu i materialnemu więźniów. Ta jego praca została uhonorowana przez władze państwowe w 1925 r. brązowym medalem i dyplomem za działalność na polu społecznym. Oba te odznaczenia wyjaśniają, dlaczego nosił przydomek „Rycerz miłosierdzia”.
Jego działalność została dostrzeżona przez wiele osobistości środowiska katolickiego. Utrzymywał dobre relacje z kard. Pietro MAFFI (1858-1931), któremu podarował swój dom w Calcinaia z przeznaczeniem na przedszkole. Współpracował z późniejszym błogosławionym Giuseppe TONIOLO (1845-1918) na polu resocjalizacji młodzieży. Podobnie dobre kontakty miał z bp. Francesco Maria BERTI OFMConv (1868-1944).
Czcigodny Sługa Boży Lodovico COCCAPANI zmarł w wieku 82 lat na zapalenie płuc.
Fr. Damian-Gheorghe PĂTRAŞCU, postulator generalny
Za: www.ofmconv.net