W dniu 7 września Kongregacja ds. Kanonizacyjnych wyraziła “nihil obstat” w sprawie rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego sług Bożych – męczenników , ks. Rodolfo Lunkenbeina, salezjanina kapłana, i Simão Bororo, osoby świeckiej, którzy zostali zamordowani z nienawiści do wiary w dniu 15 lipca 1976 roku na misji salezjańskiej w Meruri (Mato Grosso – Brazylia).
Ta dwójka oddała życie za Boga, za naród, za prawo do posiadania ziemi; byli prorokami Królestwa i obrońcami ubogich. O swojej zgodzie Kongregacja poinformowała bpa Protógenesa José Lufta S.d.C., biskupa Barry do Garças z Brazylii.
ks. Pierluigi Cameroni
Postulator spraw kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej
Kapłańska dewiza, jaką ks. Lunkenbein wybrał na dzień swoich święceń kapłańskich brzmiała: “Przyszedłem, aby służyć i dać życie”. W czasie swojej ostatniej wizyty w Niemczech, w 1974 roku, jego matka prosiła go, aby uważał, ponieważ powiedziano jej o niebezpieczeństwach, jakie groziły jej synowi. Odpowiedział jej: “Mamo, dlaczego się martwisz? Nic nie ma piękniejszego niż umrzeć dla sprawy Bożej. To jest moim marzeniem”.
Swoim męczeństwem ks. Lunkenbein i Simão Bororo zaświadczyli, że pośród nas jest Ktoś, kto jest silniejszy od zła, silniejszy od tych, którzy zarabiają na skórach zdesperowanych ludzi, którzy miażdżą innych przemocą… Męczennicy nie żyją dla siebie, nie walczą po to, aby potwierdzić własne idee, chcą jedynie umrzeć z powodu wierności Ewangelii. Stajemy zdumieni wobec siły, z jaką stawili czoła próbie. Ta siła jest znakiem wielkiej nadziei, która ich ożywiała: pewnej nadziei, której nic i nikt nie był w stanie oderwać od miłości Bożej, danej nam w Jezusie Chrystusie.
Za: infoans.org.
