19 czerwca 2021 roku Ojciec Święty Franciszek przyjął na audiencji Jego Eminencję kardynała Marcello Semeraro, Prefekta Kongregacji Spraw kanonizacyjnych. Podczas audiencji Papież upoważnił tę Kongregację do promulgowania 1 dekretu o cudzie, 1 dekretu o męczeństwie oraz pięciu – heroiczności cnót. Dekret o cudzie dotyczy żyjącego w drugiej połowie XVII wieku niemieckiego jezuity, Jana Filipa Jeningen (5 stycznia 1642 – 8 lutego 1704)
Jan Filip Jeningen urodził się w 1642 roku. 19 stycznia 1663 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i został odnoszącym sukcesy misjonarzem ludowym. Posługiwał w rozsławionym przez jezuitów sanktuarium Matki Bożej w Schönenbergu, niedaleko Ellwangen w Szwabii. Jeningen, dzięki sławie swojej osobistej świętości, przyciągał pielgrzymów z bliska i z daleka. Przez wiele lat wyjeżdżał na misje, starając się z powodzeniem ożywić katolickie życie moralne i praktyki religijne w tym regionie. Jego wizyty objęły cztery diecezje: Augsburg, Konstancja, Eichstätt i Würzburg.
Oddziaływał na wszystkie klasy społeczne, a jego duchowość była zakorzeniona w niezachwianej ufności w Opatrzność Bożą. Natchnienie czerpał z kultu Eucharystii-. Oznaczał się głęboką pobożnością maryjną. Już za życia otaczała go opinia świętości, krążyły opowieści o jego cnotach, uzdrowieniach i nadzwyczajnych darach przewidywania.
Philipp Jeningen zmarł 8 lutego 1704 r. w Ellwangen w Bawarii, gdzie spędził większość swojego życia apostolskiego. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się 23 marca 1945 r. i odbywał się na szczeblu lokalnym. Positio – dokumentujące jego życie pełne heroicznych cnót – zostało przesłane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w 1983 r., a papież Jan Paweł II ogłosił go 21 grudnia 1989 r. czcigodnym.
Przypisywany jego wstawiennictwu cud był badany na szczeblu lokalnym od 7 listopada 2011 r. do 10 maja 2013 r.
st (KAI) / Watykan
