W liturgiczne wspomnienie św. Teresy z Ávili – 15 października Franciszek ogłosi adhortację apostolską poświęconą św. Teresie od Dzieciątka Jezus, współpatronce (wraz ze św. Franciszkiem Ksawerym) misji w Kościele. Zapowiedział to sam papież po modlitwie Anioł Pański 1 bm., gdy przypadało wspomnienie liturgiczne „Małej Tereski”. Nazwał ją „świętą zaufania” i zachęcił do modlitw od niej i do Matki Bożej, prosząc, aby „święta Tereska pomogła nam być ufnym i pracować dla misji”.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, zwana też „Małą Tereską” i „Małym Kwiatkiem”, jest jedną najpopularniejszych świętych kobiet w Kościele katolickim. Jej wielkim czcicielem jest obecny papież, który nazywa ją „siostrą, przyjaciółką i nauczycielką życia duchowego”. Francuska dziennikarka Élisabeth de Baudoüin – autorka książki na temat więzi łączącej Franciszką ze świętą z Lisieux – wskazała, że modlił się on przy jej relikwiach tuż przed pójściem do szpitala na początku czerwca br. W dniach 6-16 tegoż miesiąca trwała peregrynacja doczesnych szczątków Patronki Misji w Rzymie i Ojciec Święty wykorzystał tę okazję, aby pomodlić się przed nimi przed swą hospitalizacją.
Dziennikarka zwróciła uwagę, że – zgodnie ze starą tradycją i zwyczajem argentyńskim – Franciszek ofiarował świętej białą różę. W jego ojczyźnie podczas „nabożeństwa róż” prosi się św. Tereskę o pomoc, gdy ma się jakiś problem. Papież dodał do tej praktyki konkret formacji jezuickiej, opartej na mocnym stąpaniu po ziemi z dewizą „pomóż sobie, a niebo ci pomoże”. Francuska autorka podkreśliła przy tym, że Tereskę i Franciszka połączyło też niespełnione marzenie o wyjeździe na misje, ale oboje pozostają gigantami misji: francuska karmelitanka jako ich patronka, a papież jako podróżujący i nauczający.
Dla Ojca Świętego „święta ta jest siostrą, przyjaciółką i nauczycielką życia duchowego” – napisała É. de Baudoüin. Dodała, że ich oboje łączy także umiłowanie miłosierdzia, o którym pisze on w swoich dokumentach. To właśnie w tym duchu postanowił on ogłosić Jubileusz Miłosierdzia w 2015 roku. Zdaniem dziennikarki Franciszka fascynują myśli św. Tereski np. o braterskiej miłości, gdy opiekowała się starszą i słabą zakonnicą w swoim klasztorze. Zgodnie z pokorą Teresy Franciszek potwierdza, że misja „zaczyna się na kolanach”.
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, zwana też Małą Teresą, Małym Kwiatkiem, urodziła się jako Marie Françoise Thérèse Martin 2 stycznia 1873 w Alençon w Normandii (płn.-zach. Francja) jako ostatnia z 9 dzieci Zelii (z d. Guérin) i Ludwika Martinów. Jej ojciec był zegarmistrzem, matka zaś koronkarką. Rodzice byli pobożnymi ludźmi. Ludwik miał zostać mnichem, lecz z powodu braku znajomości języka łacińskiego nie został przyjęty do zakonu. Matka chciała wstąpić do zgromadzenia sióstr miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, ale przeszkodziły temu problemy z oddychaniem i częste bóle głowy. Ludwik i Zelia pobrali się w 3 miesiące po poznaniu się w 1858. Z ich 9 dzieci tylko pięć córek: Marie, Pauline, Leonie, Céline i Thérèse doczekało wieku dorosłego i wszystkie one zostały zakonnicami.
Po przedwczesnej śmierci Zelii w 1877, gdy Teresa miała 4 lata, ojciec sprzedał warsztat koronkarski i przeniósł się do Lisieux w Normandii, gdzie mieszkał brat żony Izydor Guérin, z zawodu farmaceuta. W wieku 8 lat Teresa rozpoczęła naukę w szkole sióstr benedyktynek. Rok później jej siostra Paulina, z którą była zżyta, wstąpiła do miejscowego klasztoru karmelitanek. Teresa też chciała pójść w jej ślady, ale nie przyjęto jej ze względu na młody wiek. Ponowiła swe starania, też bez powodzenia.gdy miała 14 lat i karmelitanką została jej kolejna siostra Maria, ale Odbyła więc wraz z ojcem pielgrzymkę do Rzymu i tam podczas audiencji generalnej poprosiła Leona XIII, aby zezwolił jej wstąpić do zakonu w wieku 15 lat, na co papież powiedział: „No cóż, moje dziecko, rób to, co powiedzą przełożeni”.
Ostatecznie jednak 9 kwietnia 1888 Teresa wstąpiła do Karmelu w Lisieux, przyjmując imię Teresa od Dzieciątka Jezus, do którego 10 stycznia 1889 – w dniu obłóczyn rozpoczynających nowicjat, w obecności ojca – dodała jeszcze wezwanie „od Najświętszego Oblicza”. 8 września 1890 złożyła śluby zakonne. Rok później odkryła „małą drogę dziecięctwa duchowego”. Pragnęła, by jej życie stało się aktem doskonałej miłości, a cierpienie umożliwiło jej pogłębienie i okazanie. W lutym 1893 została mistrzynią nowicjatu. 29 lipca 1894, po kilku latach walki z chorobą będącą następstwem udaru mózgu, zmarł jej ojciec.
Pod koniec 1894 przełożona klasztoru matka Agnieszka od Jezusa (czyli jej starsza siostra Paulina) poprosiła ją, by spisała wspomnienia z dzieciństwa. W rok później Teresa została duchową siostrą kleryka, który przygotowywał się do wyjazdu na misje. Trzy rękopisy jej wspomnień, list do Jezusa i opisu życia zakonnego („A”, „B” i „C”), wydane po jej śmierci, składają się na jej autobiografię, która pod nazwą „Dzieje duszy”, stanowi klasykę karmelitańską.
Rankiem w Wielki Piątek 1896 Teresa przeżyła pierwszy krwotok z płuc, świadczący o zaawansowanej gruźlicy. Z tego powodu nie mogła wyjechać na zaproszenie do ośrodka karmelitańskich misjonarzy w ówczesnych Francuskich Indochinach, gdzie miała założyć nowy Karmel w Hanoi. Zmarła w klasztornym szpitalu 30 września tegoż roku w wieku zaledwie 24 lat. Pochowano ją na miejskim cmentarzu w Lisieux w wykupionych przez jej wuja kwaterach dla karmelitanek. Obecnie jej doczesne szczątki spoczywają w bazylice pod jej wezwaniem, konsekrowanej w 1954 r. w Lisieux.
Błogosławioną i świętą ogłosił ją Pius XI odpowiednio 29 kwietnia 1923 i 17 maja 1925. Od 14 grudnia 1927 jest główną patronką misji katolickich (obok św. Franciszka Ksawerego). W 1944 Pius XII ogłosił św. Teresę drugą, obok św. Joanny d’Arc, patronką Francji. Jest ona również patronką żeńskich zakonów karmelitańskich i Zgromadzenia Sióstr świętej Teresy od Dzieciątka Jezus (CST). 19 października 1997 św. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła jako trzecią kobietę obdarzoną tym tytułem.
W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest na podstawie jej prawdziwych zdjęć. Jej atrybutami są: Dziecię Jezus, księga, pęk róż, pióro pisarskie.
kg (KAI/FIDES) / Watykan
