O czcigodną relikiwię dla klasztoru zabiegała bardzo jego przeorysza, matka Violetta Dobringer, a otrzymał ją od ks. prał. Sławomira Odera, postulatora w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym Ojca Świętego, o. Szczepan T. Praśkiewicz, karmelita bosy, konsultor Kongregacji Spraw Kanonizayjnych. On też przywiózł relikwię na Islandię. Po uroczystej Eucharystii czcigodną relikwię ucałowały mniszki klasztoru i zgromadzeni wierni. Następnie złożono ją w ozdobnym relikwiarzu w chórze zakonnym, w którym mniszki codziennie uczestniczą we Mszy św., celebrują liturgię brewiarzową i spędzają długie godziny na modlitwie kontemplacyjnej.
Intronizacja czcigodnej relikwii w jedynym klasztorze kontemplacyjnym na Islandii stała się okazją do przypomnienia nauczania bł. Jana Pawła II o modlitwie i do przywołania jego związków z duchowością karmelitańską już od samego dzieciństwa. Wszak ˗ jak mówił w homilii o. Praśkiewicz ˗ Karol Wojtyła wzrastał w cieniu wadowickiego klasztoru karmelitów bosych, gdzie przyjął szkaplerz, a potem zetknął się z orędziem mistrzów Karmelu ˗ św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża, odkrywając głęboki humanizm karmelitańskiej szkoły duchowości. To sprawiło, że niejako “zaraził” się modlitewnym wymiarem karmelitańskiego charyzmatu i modlitwa, a poprzez nią zjednoczenie Ojca Świętego z Bogiem, były prawdziwym źródłem bogactwa jego osobowości i światła jego nauczania, a także jego niezmiernej odwagi i niezmordowanej działalności apostolskiej, jak również jego naturalności i bezpośredniości w kontaktach z ludźmi i z przyrodą, jego atrakcyjności, uroku, mocy pociągania i wpływania na innych, jego zaangażowania w obronę godności i praw człowieka, i w końcu jego osobistej świętości!
Jan Paweł II ˗ stwierdzał o. Praśkiewicz ˗ żył ustawicznie w zażyłości z Tym, który jest źródłem wszelkiej mądrości i wszelkiego dobra i piękna; w zażyłości z Tym, który może uczynić wszystko. W duszy Ojca Świętego dokonywała się ta najważniejsza twórczość, tj. czerpanie mocy, światła, miłości i radości z modlitwy, by potem móc dzielić się tym z innymi. Słowem, modlitwa leżała u podłoża całej, jakże na wskroś owocnej i cenionej działalności Papieża. Bez dostrzeżenia tego istotnego źródła nie sposób zrozumieć Jana Pawła II.
Z takim też orędziem ˗ przypominał kaznodzieja ˗ bł. Jan Paweł II w czerwcu 1989 r. pielgrzymował także na Islandię. Zaznaczmy, że z okazji dwudziestolecia tej wizyty w katedrze katolickiej w Reykjaviku intronizowano namalowany przez s. Melkorkę Posiadlik z islandzkiego Karmelu obraz Jezusa Miłosiernego i modlono się o rychłą beatyfikację Ojca Świętego, co rok temu stało się rzeczywistością.
Niech obecność relikwii “ex sanguine” bł. Jana Pawła II na Islandii ˗ życzył o. Praśkiewicz ˗ nie tylko przypomina mieszkańcom wyspy przesłanie Ojca Świętego, ale niech czyni wszystkich ludźmi modlitwy, co skądinąd podkreślał z naciskiem Jan Paweł II w liście apostolskim Novo Millennio Ineunte prosząc, by właśnie modlitwa stała się zasadniczym elementem programu duszpasterskiego na nowe tysiąclecie. Co więcej niech w parze z modlitwą idzie zangażowanie Islandczyków w budowanie cywilizacji miłości, we wzajemnym szacunku i współpracy oraz w dialogu ekumenicznym, by wszyscy na co dzień kierowali się Ewangelią Jezusa Chrystusa.
Karmelsystur Klaustrinu, Olduslod 37, 220 Hafnarfjördur, Iceland
tel. +354 555 03 78
fax +354 555 08 72
www.karmel.is