Ks. Marian Żelazek urodził się 30.01.1918 r. w Palędziu koło Poznania, jako siódme dziecko z czternaściorga potomstwa Stanisława i Stanisławy zd. Szymkowiak. W 1932 r. ukończył gimnazjum i wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Księży Werbistów w Górnej Grupie. W maju 1940 roku, wraz z innymi werbistami z Chludowa, został areszto-wany i wywieziony najpierw do VII Fortu w Poznaniu, a następnie do obozu koncentrat-cyjnego w Dachau.
Wielokrotnie podkreślał, że przeżycia obozowe obudziły w nim głęboką wiarę w godność każdego człowieka. Tam dojrzało w nim także powołanie misyjne. W swoich wspomnieniach pisał: „Jako kleryk w koncentracyjnych obozach Dachau i Gusen, w ciągu długich nie kończących się 5 lat, kiedy mówiłem sobie: prawie już nie wierzę, że stąd wyjść mogę, chciałem zawsze, choćby na czworakach, wyjść z tego grobu obozowego i zostać misjonarzem. Ile razy któryś z moich kolegów seminaryjnych umierał w obozie (z grupy 26 zginęło czternastu),(…) stawałem się jakby spadkobiercą i jego powołania”.
Święcenia kapłańskie otrzymał 18.09.1948 r. po ukończeniu studiów teologicznych na Uniwersytecie Anselmianum w Rzymie. Wkrótce po święceniach wyjechał na misje do Indii. Po przybyciu do Bombaju w 1950 r. został skierowany do pracy misyjnej wśród tubylczego ludu Adiba. W 1964 r. został mianowany inspektorem wszystkich 171 szkół katolickich w okręgu Simbar. W 1968 r. objął stanowisko proboszcza rozległej parafii w Bondamunda, gdzie wybudował kościół pw. Matki Bożej Częstochowskiej.
W 1975 r. został skierowany do pracy w świętym mieście hinduizmu Puri. Tam zajmował się pracą wśród trędowatych, ludzi odrzuconych, marginalizowanych i po-zostawionych samym sobie. W roku 1980 otworzył dla nich leprozorium, a w 1984 szkołę dla dzieci z rodzin trędowatych. Jego ogromne zaangażowanie i prostota życia sprawiły, że cieszył się autorytetem i uznaniem wśród elit wyznawców hinduizmu. To pozwoliło mu na wybudowanie w Puri kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia NMP (konsekrowanego 11.12.1985 r.) oraz założenie biblioteki katolickiej, jako podwalin pod późniejsze Centrum Dialogu Międzyreligijnego i Duchowości Świętego Arnolda Janssena. W 1988 r. otworzył schronisko dla bezdomnych trędowatych, a rok później mały szpital, który dał początek wiosce trędowatych.
W 1990 r. złożył rezygnację z funkcji proboszcza, by stać się „Bonopasi” – pustelnikiem żyjącym w aśramie. Nie zaprzestał jednak swej opieki nad trędowatymi. Na kilka miesięcy przed śmiercią, w dniu 21.01.2006 r., udało mu się otworzyć nowe Centrum Dialogu – Ishopanthi Ashram.
Ks. Marian Żelazek SVD zmarł w niedzielę, 30.04.2006 r., w momencie gdy zakończył swoje odwiedziny w koloni trędowatych. Jego posługa misyjna w Indiach trwała 56 lat. Pogrzeb śp. Ks. Mariana odbył się 2.05.2006 r. na cmentarzu werbistowskim w miejscowości Jharsuguda w Indiach. Indyjska Prowincja Zgromadzenia Słowa Bożego, w której pracował Ks. Marian Żelazek SVD, podjęła w tym roku pierwsze kroki, aby rozpocząć jego proces beatyfikacyjny.
Śp. ks. Marian Żelazek SVD był wielokrotnie wyróżniany prestiżowymi nagrodami, zarówno polskimi jak i międzynarodowymi. Wśród nich można wymienić chociażby: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Dr. Radanatha Ratha Seva Sammana za posługę na rzecz trędowatych, nominację do Pokojowej Nagrody Nobla w 2002, honorowe obywatelstwo miasta Poznania i wiele, wiele innych. Najbardziej jednak cenił sobie tytuł, jaki otrzymał od swoich podopiecznych: „Bapa” tzn. Ojciec.
22 lutego 2007 r. Senat Rzeczypospolitej Polskiej, uznał ks. Mariana Żelazka SVD „za godny naśladowania wzór Polaka, przełamującego bariery między ludźmi, w duchu chrześcijańskiego ekumenizmu i uniwersalizmu”. Ks. Marian Żelazek był wielkim katolickim zakonnikiem – misjonarzem, który pozostał do końca wierny dewizie swego życia:
„Nie jest trudno być dobrym, wystarczy tylko chcieć!”
Jan Wróblewski 29/04/2012.