Drodzy Współbracia!
Tegoroczny październik, nadzwyczajny miesiąc misyjny, zbiega się ze 150 rocznicą zakończenia misji o. Klareta na tej ziemi. Oficjalna inauguracja tej rocznicy odbędzie się 25 stycznia w Santiago (Chile), w obecności wszystkich Przełożonych Wyższych, podczas świętowania 150 rocznicy przybycia Misjonarzy Klaretynów do „młodej winnicy”, jaką była Ameryka Południowa. Ten jubileuszowy rok zakończymy w Vic, 24 października 2020 roku. Z takimi myślami pragniemy obchodzić ten nadzwyczajny miesiąc misyjny, który ma szczególne znaczenie w kontekście świętowania obecności ducha misjonarskiego naszego Założyciela w tak wielu krajach. Zachęcam Was do korzystania z programu przygotowanego przez Generalną Prefekturę Duchowości, aby przybliżyć się do Założyciela i napełniać się duchem misyjnym, którego i my otrzymaliśmy. Jakże wzruszająca jest dla nas myśl, że zgodnie ze słowami o. Klareta: jesteśmy „tymi, którym Pan dał tego samego ducha, który mnie pobudzał” (Autobiografia, 489). Bez tego ducha, owszem, możemy zrobić wiele hałasu, ale nie będziemy głosem Boga dla swojego ludu, jakim z pewnością był nasz Założyciel.
Dnia 24 października 1870, o godzinie 8.45, nasz Założyciel został wezwany do swego mieszkania w niebie. Poruszający opis o. Jaime Cloteta ostatnich dni o. Klareta ukazuje jego głęboką zażyłość z Bogiem. Nasz Założyciel, wyposażony w talenty artystyczne, naucza nas o pięknie życia dla Boga i sztuce umierania w Nim. Jego wieloletnie pragnienia przelania krwi z miłości do Jezusa i Maryi oraz przypieczętowania prawd ewangelicznych własną krwią (Aut 577), spełniło się w sposób mistyczny w ostatnich dniach jego życia, na wygnaniu w Fontfroide, we Francji.
Nasz Założyciel pozostawił nam dwa wspaniałe skarby, ukazujące głębię jego życia. W tym roku jubileuszowym codziennie będziemy nimi wzmacniać nasze życie i misję. Byłoby dobrze wypisać je w naszych sercach, aby naśladować jego wierność Bogu i mieć je napisane w naszych pokojach, jako przypomnienie.
Pierwszym jest modlitwa apostolska naszego Założyciela, streszczająca misję jego życia.
„Boże mój i Ojcze, spraw, abym Cię poznał, a przeze mnie inni Cię poznali; aby Cię kochał, a przeze mnie inni cię kochali; abym Ci służył, a przeze mnie inni Ci służyli; abym Cię sławił, a przeze mnie wszystkie stworzenia Cię wychwalały. Spraw, Ojcze mój, aby wszyscy grzesznicy się nawrócili i wszyscy sprawiedliwi wytrwali w łasce, abyśmy wszyscy osiągnęli wieczną chwałę. Amen”.
Drugim jest definicja misjonarza, będąca najlepszym opisem życia i programem świętości, jaki nam o. Klaret pozostawił:
„Synem Niepokalanego Serca Maryi jest ten, kto płonie miłością i roznieca ją gdziekolwiek przejdzie. Ten, kto w sposób skuteczny pragnie i stara się wszelkimi środkami rozpalić wszystkich ludzi ogniem Boskiej miłości. Nic go nie odstrasza, raduje się w niedostatku, podejmuje trudy, z radością przyjmuje przykrości, cieszy się w prześladowaniach, weseli się wśród cierpień i boleści znoszonych ze spokojem i chlubi się z krzyża Jezusa Chrystusa. Nie myśli o niczym innym jak tylko o tym, w jaki sposób postępować za Chrystusem i naśladować Go w modlitwie, pracy i cierpieniu, zawsze i jedynie starając się o największą chwałę Boga i zbawienie dusz” (CC 9).
Wątpię czy mógłbym dodać jakiś komentarz lub wyjaśnienie do tych duchowych skarbów. Najważniejsze jest ożywianie w nas ognia Bożej miłości i bycie w bliskości naszego Założyciela. Życie o. Klareta jest świadectwem, że płomień miłości Bożej rozciąga się tam, gdzie On pragnie posłać misjonarza: czy to na wieś, czy do miasta, na odległą wyspę lub do królewskiego pałacu. Jest to ogień, odmienny od wszystkich innych pragnień, który płonie, ale nie pali.
Wracajmy do tych duchowych skarbów naszego Założyciela, abyśmy mieli apostolską siłę, potrzebną do gorliwego pełnienia misji Boga w świecie.
Życzę całej Rodzinie Klaretyńskiej, przyjaciołom i pasjonatom misji naszego Założyciela, błogosławionego świętowania uroczystości św. Antoniego Marii Klareta.
O. Mathew Vattamattam CMF
Przełożony Generalny
Za: www.klaretyni.pl