– Nowa ewangelizacja jest zadaniem całego Kościoła, aby na nowo rozpalić w jego członkach żar wiary – powiedział papież. Nawiązując do czytanego w tę niedzielę fragmentu Ewangelii św. Marka o przywróceniu wzroku Bartymeuszowi, papież zaznaczył, że wydarzenie to symbolizuje sytuację człowieka współczesnego, który często też potrzebuje uzdrowienia ze ślepoty na wiarę i na Boga.
W bazylice św. Piotra zebrało się kilka tysięcy osób, wśród nich większość z 262 ojców synodalnych, którzy koncelebrowali Mszę św. z papieżem.
Benedykt XVI nawiązując do uzdrowienia niewidomego Bartymeusza przypomniał, że był to ostatni cud, jakiego Jezus dokonał przed swoją męką i nie przypadkiem jest to uzdrowieniem ślepego, to znaczy osoby, której oczy utraciły światło.
Ojciec Święty wyjaśniał, że w przeżywanym z wiarą spotkaniu z Chrystusem Bartymeusz „odzyskuje utracone światło, a wraz z nim pełnię swej godności: wstaje na nogi i podejmuje pielgrzymkę, która od tej pory ma przewodnika – Jezusa – i drogę, tą samą, którą idzie Jezus”. Podkreślił, że prawdziwym uczniem jest ten, kto idzie „drogą za Jezusem”.
Papież przypomniał interpretację postaci Bartymeusza jaką dał św. Augustyn. Jego postać zachęca do pomyślenia, że są bogactwa niematerialne, cenne dla naszego życia, które możemy utracić. – W tej perspektywie Bartymeusz może być przedstawicielem tych, którzy mieszkają w regionach od dawna ewangelizowanych, gdzie światło wiary osłabło, gdzie ludzie oddalili się od Boga, już nie uważają, że jest On ważny w ich życiu: osoby, które utraciły więc wielkie bogactwo, utraciły wzniosłą godność – nie wynikającą z sytuacji ekonomicznej czy władzy doczesnej, lecz chrześcijańskiej – stracili pewne i stabilne ukierunkowanie życia i stali się, często nieświadomie, ludźmi żebrzącymi o sens swej egzystencji – mówił papież.
W tym kontekście Ojciec Święty zwrócił uwagę, że i dziś wiele osób potrzebuje nowej ewangelizacji, „czyli nowego spotkania z Jezusem Chrystusem, Synem Bożym, który może ponownie otworzyć ich oczy i wskazać im drogę”. – W tych dniach stawaliśmy w obliczu pilnej potrzeby głoszenia na nowo Chrystusa tam, gdzie osłabło światło wiary, tam gdzie ogień Boży jest podobny do żaru, który wymaga rozniecenia, aby stał się żywym ogniem, dającym światło i ciepło dla całego domu – mówił papież. Podkreślił, że nowa ewangelizacja dotyczy całego Kościoła i odnosi się w pierwszym rzędzie do duszpasterstwa zwyczajnego.
Benedykt XVI wskazał na trzy wskazania duszpasterskie wypływające z Synodu. Pierwsze dotyczy sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, czyli prowadzenia odpowiedniej katechezy, która ma towarzyszyć w przygotowaniu do chrztu, bierzmowania i Eucharystii i sakramentu pokuty. Podkreślił, że prawdziwymi protagonistami nowej ewangelizacji są święci, którzy mówią językiem zrozumiałym dla wszystkich poprzez przykład swego życia i pełnione dzieła miłosierdzia.
Jako drugie wskazanie Benedykt XVI przypomniał, że nowa ewangelizacja jest zasadniczo związana z misją ad gentes, której zadaniem jest głoszenie orędzia zbawienia ludziom, którzy dotychczas nie znają Jezusa Chrystusa. Papież przypomniał, że istnieje wiele środowisk w Afryce, Azji i Oceanii, których „mieszkańcy niecierpliwie oczekują, czasami nie będąc tego w pełni świadomi, pierwszego przepowiadania Ewangelii”.
Zwrócił uwagę, że globalizacja spowodowała znaczące przemieszczenia ludności i podkreślił konieczność głoszenia wiary także w krajach już dawno temu zewangelizowanych. – Wszyscy ludzie mają prawo do poznania Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii; temu właśnie odpowiada obowiązek chrześcijan, wszystkich chrześcijan – kapłanów, zakonników i świeckich – by głosić Dobrą Nowinę – mówił papież.
Trzeci wskazówka duszpasterska dotyczy osób ochrzczonych, które nie żyją zgodnie z wymogami Chrztu św., a które żyją na wszystkich kontynentach, zwłaszcza w krajach najbardziej zlaicyzowanych. – Zwrócona jest na nie szczególna uwaga Kościoła, aby na nowo spotkały Jezusa Chrystusa, na nowo odkryły radość wiary i powróciły do praktyki religijnej we wspólnocie wiernych – powiedział Benedykt XVI.
Przypomniał, że oprócz tradycyjnych metod duszpasterskich Kościół usiłuje posługiwać się także nowymi metodami, dbając jednakże o nowy język, dostosowany do różnych kultur świata oraz nowe inicjatywy skierowane do osób, które się oddaliły lub poszukujących sensu życia, szczęścia, a ostatecznie Boga. Wymienił „Misje wielkich miast”, „Dziedziniec pogan”, „Misję kontynentalną”.
Homilię Benedykt XVI zakończył słowami modlitwy św. Klemensa Aleksandryjskiego.
W Modlitwie Wiernych modlono się po włosku za Benedykta XVI i biskupów Kościoła powszechnego: „Niech łaska Pana umocni ich w apostolskim posługiwaniu a wzbogaceni kontemplacją, braterstwem i doświadczeniami w czasie obrad synodalnych niech prowadzą Kościół z nowym entuzjazmem”;
Modlitwę po polsku za kapłanów i wszystkich posługujących Ewangelii odczytała Ewa Kusz, audytorka Synodu, była przewodnicząca Światowej Konferencji Instytutów Świeckich: „Niech Pan swoją łaską skłoni ich serca, aby żyli ukryci z Chrystusem w Bogu, od którego pochodzi wszelkie dobro i skuteczność każdej posługi”;
Po hiszpańsku modlono się za wszystkie diecezje świata: „Niech łaska Pana odnowi wiarę i miłość w parafiach, wspólnotach zakonnych, ruchach kościelnych i rodzinach, aby wszyscy ludzie mogli się zachwycać świętością ich życia”;
Po szwedzku za ustawodawców i rządzących: „Niech łaska Pana wzbudzi ludzi zdolnych do służenia z odwagą w prawdzie, sprawiedliwości i pokoju, nie będą się kierować własnym interesem, nienawiścią oraz nie pójdą na żaden kompromis ze złem”;
Po arabsku w intencji ludzkich potrzeb: „Niech Pan swoją łaską zainspiruje pokojowe projekty dla Syrii i Bliskiego Wschodu, niech udzieli pocieszenia ofiarom, nadziei uchodźcom, odwagi tym, którzy podążają drogą solidarności i dialogu”;
Po czesku za zgromadzoną tutaj i obecnie rodzinę Bożą: „Niech Pan udzieli swojej łaski, otrzymanej i celebrowanej w świętym darze tajemnic oraz odnowi i wzmocni we wszystkich ochrzczonych przylgniecie do Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła oraz przynosi owoce życia wiecznego”.
Wśród koncelebransów byli ojcowie synodalni z Polski: kardynałowie Kazimierz Nycz i Stanisław Dziwisz, a także arcybiskupi Józef Michalik – przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski i Stanisław Gądecki – wiceprzewodniczący KEP.
KAI / ctv / pz
Więcej (video) na: www.deon.pl
„Synod umocnił wysiłek odnowy duchowej Kościoła”
Synod umocnił wysiłek na rzecz odnowy duchowej samego Kościoła, aby mógł on odnowić duchowo zlaicyzowany świat – powiedział Benedykt XVI w rozważaniu przed dzisiejszą modlitwą Anioł Pański w Watykanie.
Papież odnosząc się do zakończonego dzisiaj rano XIII Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów, który od 7 bm. obradował na temat „Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej” zaznaczył, że „odnowa ta dokona się poprzez odkrycie na nowo Jezusa Chrystusa, Jego prawdy i Jego łaski, Jego `oblicza`, tak bardzo ludzkiego, a jednocześnie tak bardzo boskiego, na którym jaśnieje transcendentna tajemnica Boga”.
Publikujemy tekst papieskiego przemówienia:
Drodzy bracia i siostry,
Wraz ze Mszą św. sprawowaną dziś rano w bazylice Świętego Piotra zakończyło się XIII Zwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów. Przez trzy tygodnie mieliśmy do czynienia z rzeczywistością nowej ewangelizacji dla przekazu wiary chrześcijańskiej: reprezentowany był cały Kościół, a więc zaangażowany w ten wysiłek, który dzięki Bożej łasce niewątpliwie przyniesie swe owoce. Jednak Synod jest zawsze przede wszystkim intensywnym momentem komunii kościelnej, i za to chcę wraz z wami podziękować Bogu. Pozwolił On nam po raz kolejny na doświadczenie piękna bycia Kościołem, bycia nim właśnie dziś, w tym świecie, takim, jakim on jest, pośród ludzkości przeżywającej swe trudy i nadzieje.
Bardzo znamienna była zbieżność tego zgromadzenia synodalnego z 50. rocznicą inauguracji II Soboru Watykańskiego, a także z początkiem Roku Wiary. Powrócenie myślą do błogosławionego Jana XXIII, Sługi Bożego Pawła VI, okresu soborowego było niezwykle korzystne, ponieważ pozwoliło nam zrozumieć, że nowa ewangelizacja nie jest naszym wynalazkiem, lecz dynamizmem, który się rozwinął w Kościele szczególnie od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy stało się jasne, że nawet kraje o dawnej tradycji chrześcijańskiej stały się, jak to się zwykło mówić, „terytoriami misyjnymi”. Stąd powstała potrzeba odnowionego głoszenia Ewangelii w społeczeństwach zlaicyzowanych, ponieważ z jednej strony, tylko On, Jezus Chrystus jest prawdziwą nowością, która odpowiada na oczekiwania ludzi każdego czasu, z drugiej zaś, jego orędzie wymaga przekazania we właściwy sposób, w zmieniających się kontekstach społecznych i kulturowych.
Cóż możemy powiedzieć na zakończenie tych intensywnych dni pracy? Ze swej strony słuchałem i zebrałem wiele punktów do refleksji i propozycji, które z pomocą Sekretariatu Synodu i moich współpracowników, postaram się uporządkować i wypracować, aby dać całemu Kościołowi organiczną syntezę i spójne wskazania. Już teraz możemy powiedzieć, że ten Synod umocnił wysiłek na rzecz odnowy duchowej samego Kościoła, aby mógł on odnowić duchowo zlaicyzowany świat. Odnowa ta dokona się poprzez odkrycie na nowo Jezusa Chrystusa, Jego prawdy i Jego łaski, Jego „oblicza”, tak bardzo ludzkiego, a jednocześnie tak bardzo boskiego, na którym jaśnieje transcendentna tajemnica Boga.
Zawierzmy Maryi Dziewicy owoce pracy dopiero co zakończonego zgromadzenia synodalnego. Niech Ona, Gwiazda nowej ewangelizacji, uczy nas i pomaga nam w odważnym i radosnym niesieniu wszystkim ludziom Chrystusa.
KAI / pz
Za: www.deon.pl
Przedstawiono propozycje Synodu Biskupów
W Biurze Prasowym Stolicy Apostolskiej przedstawiono dziś „Propozycje” XIII Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów obradującego na temat „Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej”.
Jak podkreślono dokument ten z samej swojej natury ma charakter poufny, konsultatywny, stanowiący wyraz postulatów ojców synodalnych. Jednakże został on opublikowany w wersji prowizorycznej, w języku angielskim, nie będąc jeszcze oficjalnym dokumentem Synodu. Jego podsumowania dokona Ojciec Święty w posynodalnej adhortacji apostolskiej.
Propozycje Synodu sformułowano w 58 punktach i podzielono je na cztery części. W pierwszej mowa jest o naturze nowej ewangelizacji. Podkreślono, iż jej źródłem jest Trójca Święta, wymaga ona rozpoznania znaków czasu, odnowy wiary i wysiłku, aby się nią dzielić. Wymaga zwłaszcza inkulturacji wiary, aby doceniała ona to wszystko, co jest pozytywne w każdej kulturze, oczyszczając ją równocześnie z elementów sprzecznych z pełną realizacją osoby ludzkiej, jaką zakłada Boży plan. Ojcowie synodalni postulują m.in. opracowanie kompendium o głoszeniu Ewangelii, które uczyłoby, jak prowadzić do spotkania z Chrystusem. Dokument ten miałby pokazać, jak wygląda kerygmat w Piśmie Świętym i Tradycji. Mógłby się odwoływać do doświadczeń świętych misjonarzy. Powinny się w nim znaleźć wytyczne dla formacji katolickich ewangelizatorów.
Biskupi domagają się też uznania prawa każdej osoby, niezależnie od wyznawanego światopoglądu do poznania Jezusa Chrystusa i Ewangelii. „Głoszenie to musi dokonywać się z całkowitym poszanowaniem każdej osoby, bez jakiegokolwiek prozelityzmu” – czytamy w propozycji 10. Wskazano też, że owa ewangelizacja domaga się modlitewnej lektury Pisma świętego i oparcia się na dokumentach II Soboru Watykańskiego.
Druga część „Propozycji” mówi o kontekście, w którym prowadzona jest dziś posługa Kościoła. Wskazuje na wyzwania czasów współczesnych, naznaczonych globalizacją i laicyzacją, kiedy można mówić niekiedy o prześladowaniach religijnych, czasami o indyferentyzmie, ograniczeniach czy szykanach. Orędzie ewangeliczne może być w tych warunkach jedynie proponowane, a nie narzucane, jako orędzie prawdy i piękna, które może ludziom pomóc w uniknięciu samotności czy poczucia bezsensowności swego życia.
Ojcowie synodalni domagają się zapewnienia wolności religijnej i wyrażają solidarność ze wszystkimi, którzy są prześladowani za wiarę. Zaproponowali, aby Ojciec Święty rozważył stosowność utworzenia specjalnej komisji, lub powierzył Papieskiej Radzie „Iustitia et Pax” zadanie podjęcia kwestii ataków na wolność religijną oraz gromadzenia ścisłych informacji na ten temat, aby bronić swobody sumienia.
Ojcowie synodalni proszą też teologów o rozwijanie apologetyki, jakiej potrzebuje nowa ewangelizacja oraz udziału w odpowiedzi na wyzwania intelektualne, jakiej wymaga dziś głoszenie Chrystusowej Ewangelii. Wspominano między innymi o potrzebie ewangelizowania poprzez piękno. „Jest ważne, abyśmy dając świadectwo o Jezusie ukazywali Go nie tylko jako dobro i prawdę, ale również pełnię piękna” – czytamy w propozycji 20 Synodu. W tym kontekście ojcowie synodalni zwracają uwagę na potrzebę zadbania o właściwy wystrój miejsc kultu.
Trzecia część „Propozycji” mówi o duszpasterskiej odpowiedz Kościoła na współczesną sytuację. Ojcowie synodalni podkreślili podstawowe znaczenie wspólnoty parafialnej, będącej nadal podstawową strukturą życia wiary. Zachęcają do prowadzenia misji czy rekolekcji parafialnych, współdziałania w jej ramach różnych ruchów czy stowarzyszeń i budowania jedności wokół biskupów. Najwięcej miejsca poświęcono tu kościelnej edukacji, podkreślając potrzebę zachowania jej katolickiej tożsamości, aby szkoły katolickie były miejscami świadczenia żywej wiary.
Obok roli liturgii, pobożności ludowej czy teologii wskazano także na znaczenie Sakramentu Pokuty, domagając się, aby w każdej diecezji były miejsca, gdzie można pojednać się w konfesjonale z Panem Bogiem. Poruszono kwestię duszpasterstwa chorych, troski o ubogich. Wyrażono też wdzięczność Ojcu Świętemu za ustanowienie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji.
W ostatniej czwartej części, podjęto natomiast kwestię podmiotu nowej ewangelizacji, wymieniając na pierwszym miejscu Kościół lokalny, który ma inicjować, koordynować i wypełniać działania duszpasterskie, przez które dokonywana jest nowa ewangelizacja.
Wiele miejsca poświęcono chrześcijańskiej rodzinie (propozycja 48), przekazującej wiarę i kształtującej osobę ludzką zgodnie z wartościami Ewangelii. Podkreślono, iż cały Kościół musi wspierać rodzinę w jej roli katechetycznej. Poruszono problem związany z rodzinami osób rozwiedzionych, które zawarły nowe związki, sytuację ich dzieci, los małżonków porzuconych, kwestię par mieszkających razem bez ślubu i próby zmiany definicji małżeństwa. „Kościół musi poszukiwać właściwych odpowiedzi na te sytuacje, a każdy plan ewangelizacji musi zawierać naznaczone szacunkiem zaproszenie dla osób żyjących samotnie, aby doświadczyły Boga w rodzinie Kościoła” – czytamy w tym punkcie „Propozycji”. Jednocześnie podkreślono konieczność wychowania, aby ludzie potrafili przeżywać swą seksualność zgodnie z zasadami antropologii chrześcijańskiej, zarówno przed ślubem, jak i w małżeństwie.
Poruszono kontekst dialogów ekumenicznego (propozycja 52) – z chrześcijanami innych wyznań oraz międzyreligijnego (propozycja 53). W odniesieniu do dialogu ekumenicznego podkreślono znaczenie przezwyciężenia istniejących podziałów dla wspólnego świadectwa Ewangelii, ale także konieczność wierności swej katolickiej tożsamości. Ojcowie synodalni pragną, aby Kościół kontynuował swe wysiłki na drodze ku pełnej jedności wszystkich chrześcijan.
W odniesieniu do dialogu z wyznawcami innych religii zachęcili do intensyfikowania relacji z muzułmanami, zgodnie z nauczaniem deklaracji „Nostra aetate” II Soboru Watykańskiego. „Pomimo trudności dialog ten musi trwać” – czytamy. Wskazano jednocześnie, że jego przedmiotem powinny być szczególnie obrona i poszanowanie nienaruszalnej godności każdej osoby ludzkiej.
Wskazano też na rolę świeckich w ewangelizacji i potrzebę zgodnej współpracy czynnika hierarchicznego i charyzmatycznego. Propozycje kończą się zawierzeniem całego dzieła Maryi, która, jak przypomniano, przez Pawła VI została nazwana „gwiazdą ewangelizacji”.
KAI/drr
Za: www.deon.pl