Dekret ten otworzył ostatecznie drogę do ich beatyfikacji, która odbędzie się 27 października 2013 roku w mieście Tarragona w Hiszpanii.
W tym samym dniu papież zatwierdził również promulgowanie dekretu o heroiczności cnót papieża Pawła VI (Giovanni Battista Montini), którego proces beatyfikacyjny został doprowadzony do szczęśliwego zakończenia pod kierunkiem postulatora generalnego redemptorystów o. Antonio Marrazzo.
Sześciu przyszłych błogosławionych redemptorystów było członkami wspólnoty św. Filipa w Cuenca w Hiszpanii. Ponieśli oni śmierć męczeńską w czasie hiszpańskiej wojny domowej, która toczyła się od lipca 1936 do kwietnia 1939 roku.
Grupa ta obejmuje pięciu kapłanów i jednego brata koadiutora. Oto krótkie dane biograficzne przyszłych błogosławionych męczenników:
O. José Javier Gorosterratzu Jaunarena (1877-1936) – urodził się 7 sierpnia 1877 roku w Urroz (Navarra). W wieku 14 lat, wbrew woli swojego ojca, wstąpił do klasztoru kapucynów w Lecároz. Mając 16 lat wstąpił do juwenatu redemptorystów; śluby zakonne złożył 8 września 1896 roku; święcenia kapłańskie przyjął 28 września 1903 roku.
Po kilku latach nauczania w El Espino (Burgos) i Astorga (León), przebywał kolejno we wspólnotach w Pamplona (Navarra), Madrycie i Cuenca. Był człowiekiem wielkiej kultury; był nie tylko wziętym misjonarzem, ale także doświadczonym spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Opublikował dwie książki historyczne i opracował nieopublikowany podręcznik filozofii. 10 sierpnia 1936 roku został aresztowany przez żołnierzy Frontu Ludowego, którzy zabrali go na cmentarz w Cuenca i zastrzelili; przed śmiercią wybaczył swoim prześladowcom.
O. Ciriaco Olarte Pérez de Mendiguren (1893-1936) – urodził się 8 lutego 1893 roku w Gomecha (Álava), w bardzo religijnej rodzinie. Od dzieciństwa marzył o powołaniu kapłańskim. 21 września 1904 roku wstąpił do juwenatu redemptorystów w El Espino, składając śluby zakonne 8 września 1911 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 29 lipca 1917 roku. W latach 1920-1926 prowadził działalność misyjną w Meksyku. Prześladowanie religijne Plutarcha Callesa a także masoński i antyklerykalny klimat, jaki zapanował w Meksyku, zmusiły go do powrotu do Hiszpanii. W latach 1926-1935 prowadził działalność apostolską w Madrycie, przynależąc do wspólnoty Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
W maju 1935 roku został przeniesiony do Cuenca. Wieczorem 31 lipca 1936 roku został aresztowany i przewieziony do miejscowości Las Angustias, gdzie został ciężko postrzelony i zmarł po wielu godzinach agonii.
O. Miguel Goñi Ariz (1902-1936) – urodził się 27 kwietnia 1902 roku w Imarcoain (Navarra). Od dzieciństwa zdradzał pragnienie bycia księdzem. 8 września 1918 roku wstąpił do redemptorystów; śluby zakonne złożył 26 sierpnia 1920 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 27 września 1925 roku. Pomimo słabego zdrowia i wrodzonej nieśmiałości, okazał się dobrym i niestrudzonym kaznodzieją na misjach ludowych.
Po pobycie we wspólnotach w Nava del Rey (Valladolid), Granadzie, Santander i Vigo, w roku 1932 został przeniesiony do Cuenca, gdzie rozwinął działalność apostolską zwłaszcza w kościele redemptorystów pw. św. Filipa Neri.
31 sierpnia 1936 roku został aresztowany przez milicjantów, którzy po oddaniu strzałów pozostawili go, aż się wykrwawił na śmierć.
O. Julián Pozo y Ruiz de Samaniego (1903-1936) – urodził się 7 stycznia 1903 roku w Payueta (Álava). W 1913 roku wstąpił do juwenatu redemptorystów w El Espino, gdzie dostrzeżono jego wielkie zaangażowanie w rozwój duchowy. Śluby zakonne złożył w 1920 roku; na kapłana został wyświęcony 27 września 1925 roku.
Chory na gruźlicę od 1921 roku potrafił pogodzić się z chorobą; poświęcił się modlitwie, spowiadaniu i posłudze dla chorych. Refleksyjnego usposobienia, był cenionym spowiednikiem i kierownikiem duchowym.
W roku 1928 został przeniesiony do klasztoru w Cuenca. Ze względu na prześladowanie schronił się w seminarium, gdzie został aresztowany 9 sierpnia 1936 roku podczas odmawiania różańca. Wnet został zastrzelony w drodze z Cuenca do Tragacete.
O. Pedro Romero Espejo (1871-1938) – urodził się 28 kwietnia 1871 roku w Pancorbo (Burgos). Wstąpił do juwenatu redemptorystów w El Espino. Śluby złożył 24 września 1889 roku. Ze względu na wrodzoną nieśmiałość i brak uzdolnień do pracy misyjnej po święceniach kapłańskich, które miały miejsce 29 lutego 1896 roku, poświęcił się posłudze pojednania, medytacji, modlitwie i umartwieniu. Dawał świadectwo wielkiego ducha ubóstwa.
Po pobycie we wspólnotach w Astorga i Madrycie, został przeniesiony do Cuenca. Po wybuchu wojny domowej został zmuszony do opuszczenia wspólnoty zakonnej i schronienia się, podobnie jak inni jego współbracia, u prywatnej rodziny. Aby zmylić uwagę prześladowców i nadal angażować się w apostolstwo, zdecydował się być żebrakiem na ulicach miasta.
Kilkakrotnie aresztowany przez bojówkarzy, w maju 1938 roku został wtrącony do więzienia. Zaopatrzony przez innych uwięzionych kapłanów, zmarł w tym samym miesiącu, 29 maja, wyniszczony przez czerwonkę.
Br. Víctor (Victoriano) Calvo Lozano (1896-1936) – urodził się 23 grudnia 1986 roku w Horche (Guadalajara). Posiadając wyraźne skłonności do życia duchowego, chciał zostać kapłanem. Niestety, wiek, niechęć ze strony rodziny i ubóstwo materialne nie pozwoliły mu na podjęcie studiów. 31 marca 1919 roku, pozostawiając list wyjaśniający, opuścił rodzinę, aby stać się redemptorystą.
13 listopada 1920 roku złożył śluby zakonne, przyjmując imię Victoriano. W roku 1921 został skierowany do wspólnoty w Cuenca, gdzie pracował jako zakrystianin i furtian. Mimo że nie ukończył żadnej szkoły, odznaczał się dobrym przygotowaniem kulturowym, szczególnie w zakresie wiedzy ascetycznej. Przełożeni pozwolili mu także na bycie kierownikiem duchowym młodej kobiety, dla której napisał konferencje rekolekcyjne i inne teksty.
10 sierpnia 1936 roku został aresztowany przez milicję, zaprowadzony na cmentarz w Cuenca, gdzie został brutalnie zamordowany.
Więcej informacji o nowych błogosławionych męczennikach na stronie w języku hiszpańskim: http://testigosdelaredencion.blogspot.com/p/martires-de-cuenca.html