W październiku przyszłego roku Benedykt XVI zamierza ogłosić św. Hildegardę z Bingen 34-tym doktorem Kościoła – twierdzi na łamach portalu vaticaninsider Andrea Tornielli.
Włoski watykanista podkreśla, że Benedykt XVI porównywał tę żyjącą w XII wieku niemiecką mistyczkę z prorokami Starego Testamentu, często ją cytuje i jej osobie poświęcił swoje dwie katechezy podczas środowych audiencji generalnych – 1 i 8 września 2010 r.
Tornielli przypomina, że Benedykt XVI podkreślał, iż św. Hildegarda z Bingen była wzorem kobiety-teologa, wskazywał na wartość jej nadal wykonywanych kompozycji muzycznych, i wyrażał uznanie dla jej odwagi, gdy krytykowała cesarza Fryderyka Barbarossę za spowodowanie schizmy w Kościele. Dotychczas papieże ogłosili 33 świętych doktorami Kościoła. Tytuł ten nadawany jest tym spośród świętych, którzy wyróżniali się w swych pismach prawowiernością i wybitną wiedzą teologiczną. Są wśród nich trzy kobiety: św. Teresa z Awila, Katarzyna ze Sieny – ogłoszone przez Pawła VI oraz św. Teresa od Dzieciątka Jezus – ogłoszona przez Jana Pawła II w 1997 r. Przez ogłoszenie czwartej- zdaniem włoskiego watykanisty – Benedykt XVI pragnie zachęcić kobiety, by na wzór mistyczki nadreńskiej wnosiły swój wkład do refleksji teologicznej.
Hildegarda z Bingen urodziła się 16 września 1098 r. w Bermersheim w Hesji. Była dziesiątym dzieckiem wysokiego urzędnika cesarskiego. Od wczesnych lat dziecięcych wychowywała się w opactwie benedyktyńskim w Disibodenbergu. W wieku 15 lat Hildegarda zdecydowała się na podjęcie życia mniszego. Od młodości doznawała mistycznych wizji. W 1147 założyła klasztor w Rupertsbergu k. Bingen nad Renem. W 1165 r. powołała do istnienia filialny klasztor w Eiblingen k. Rudesheim.
Zachowało się wiele jej dzieł z dziedziny religii, medycyny, muzyki, etyki i kosmologii, cieszących się obecnie dużą popularnością. Wśród pism Hildegardy na szczególną uwagę zasługuje trylogia: „Scivias” (1141-1151), „Liber vitae meritorum” (1158-1163) oraz „Liber divinorum operum simplicis hominis” (1163-1173). Zachowało się też ok. 300 jej listów kierowanych m.in. do papieża, do Bernarda z Clairvaux, do cesarza Fryderyka Barbarossy.
Hildegarda z Bingen interesowała się również przyrodą, była pierwszą badaczką niemieckiej fauny i flory. Do dziś cieszą się popularnością formułowane przez nią zasady medycyny naturalnej.
Renesans przeżywa skomponowana przez nią muzyka. Według bł. Hildegardy „Bóg jest śpiewakiem a Boski śpiew leży u podstaw harmonii świata duchowego i materialnego”. Hildegarda tworzyła łacińskie hymny, komponując do nich muzykę. Jako kompozytorka była znana już w 1148 r. Jest autorką ponad 70 pieśni religijnych: antyfon, hymnów, responsoriów, sekwencji. Jednak najciekawszym utworem jest bez wątpienia „Ordo virtutum” (co można przetłumaczyć jako „Porządek cnót”), najstarsza zachowana sztuka moralitetowa.
Hildegarda zmarła 17 września 1179 w Rupertsbergu k. Bingen. Została pochowana w kościele parafialnym w Einbingen i jest patronką tego kościoła. Za swoje zasługi dla Kościoła i ogromny wkład w rozwój myśli katolickiej Hildegarda została beatyfikowana, ale proces kanonizacyjny, rozpoczęty pół wieku po jej śmierci został przerwany.
Według informacji podawanych przez Tornellego Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych kończy badanie dokumentów dotyczących Hildegardy z Bingen. Ponieważ nie została formalnie kanonizowana, oczekuje się, iż Benedykt XVI, który mówiąc o niej wiele razy użył określenia „święta” wcześniej dokona jej oficjalnej kanonizacji.
KAI/wm
Za: www.deon.pl
