To modlitewne spotkanie, trwające dwa dni, zorganizował episkopat Kościoła katolickiego w Kenii. Jego temat brzmiał: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga” (Łk 1,30). Nabożeństwo rozpoczęło się już w sobotę: Eucharystia, procesja eucharystyczna, całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu i na zakończenie Eucharystia przebłagalna.
Przez cały czas trwania nabożeństwa zarówno franciszkanie jak i kapłani diecezjalni posługiwali licznie przybyłym pielgrzymom w sakramencie pojednania. Wraz z nuncjuszem apostolskim w modlitwach uczestniczyło 17 biskupów. W wydarzeniu wzięło udział 50 tysięcy pielgrzymów przybyłych ze wszystkich stron Kenii.
Na zakończenie rzesza pielgrzymów została „pobłogosławiona” deszczem – który jest tu przez wszystkich uważany za „łaskę niebios”.
Katolicy w Kenii ogromnym nabożeństwem otaczają Maryję, Matkę Jezusa i liczni (indywidualnie, w rodzinach i grupowo) przybywają do sanktuarium narodowego w Subukia przez cały rok, przy różnych okazjach. Bracia są zawsze gotowi, aby towarzyszyć im duchowo na różne sposoby.
Wspólnota franciszkanów w Kenii nie tylko przygotowuje nabożeństwa i liturgie, ale również w czasie ich trwania posługuje udzielając sakramentów, a także oferując zaplecze logistyczne.
Miejsce to zostało ustanowione przez kard. OTUNGA w 1984 roku jako „Miasto Maryi”. Nazwa „Subukia” wywodzi się z języka Masajów od słowa „isupuku”, które oznacza „teren wzniesiony” – faktycznie, sanktuarium umiejscowione jest na szczycie, w najwyższym punkcie tego obszaru. Ludzie mówią: „Matka patrzy na nas zawsze”.
Znajduje się tu także cudowne źródełko – za takie uważa je wielu pielgrzymów. Woda wypływa ze szczytu wzgórza (na który trzeba się wspiąć, pokonując liczne schody i odprawiając Drogę Krzyżową) i nie wysycha nigdy, nawet w okresach suszy.
Do tego „miejsca świętego” – jak głosi napis u wejścia – przybywa mnóstwo pielgrzymów. Przyciąga ono zarówno chrześcijan, jak i nie-chrześcijan.
Obok okazałej świątyni-sanktuarium (w kształcie korony Maryi o średnicy 50 m, mogącej pomieścić 5 tysięcy osób, wybudowanej prawie wyłącznie z datków wiernych z całego kraju), mieści się także duży klasztor dla braci posługujących w tym miejscu. Franciszkanie, z pomocą otrzymaną z Asyżu, wybudowali tu wielkie „centrum duchowości” z 60 pokojami – na potrzeby wielu wydarzeń, które odbywają się w sanktuarium lub w jego okolicach. Znajduje się tu także niewielka szkółka stolarska dla młodzieży.
Teren oddany franciszkanom przez Konferencję Episkopatu Kenii jest bardzo rozległy; bracia mają wiele planów rozwoju tego miejsca. Kustodia należy do Prowincji św. Maksymiliana M. Kolbego w Polsce (Gdańsk).
Fr. Kazimierz SZULC, kustosz prowincjalny