Na to seminarium zaproszono różnych odpowiedzialnych i delegatów ds. formacji, odpowiedzialnych za prenowicjat i postnowicjat oraz delegację salezjanów koadiutorów z różnych inspektorii. Obrady rozpoczęły się w piątek (25 listopada) prezentacją Seminarium i jego znaczenia, czego dokonał ks. Pier Fausto Frisoli, Radca Regionu Włoch-Bliskiego Wschodu, który zachęcił uczestników do refleksji nad powołaniem salezjanina koadiutora.
Pierwszym prelegentem był brat Robert Colico, FSGC, który omówił temat “Brat świecki: znaczenie, tożsamość i posłannictwo na bazie doświadczenia Braci Cotolengo”. Brat Colico, wychodząc od swojego osobistego doświadczenia, podkreślił trzy ważne aspekty tej sylwetki zakonnika: konsekracja, braterstwo i profesjonalizm, zaznaczając, że właśnie na bazie tych trzech cech brat świecki przeżywa swoje posłannictwo.
W sobotę, 26 listopada, ks. Miguel Canino przedstawił kluczowe elementy tożsamości salezjanina koadiutora według Ks. Bosko. Omawiając historyczny rozwój sylwetki zakonników świeckich dotarł do Ks. Bosko, który chciał wspólnoty składającej się z księży, kleryków i koadiutorów, złączonych miłością braterską – na poziomie radykalnej równości i braterstwa – ale o miejscach i rolach komplementarnych.
Następnie ks. Pierluigi Cameroni, Postulator Generalny ds. Kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, przedstawił trzy sylwetki świętości salezjanów koadiutorów: błogosławionego Artemide Zatti, Czcigodnego Sługi Bożego Simone Srugi oraz Sługi Bożego Stefana Sandora. Postaci różne, ale zawsze wierne charyzmatowi salezjańskiemu, zaangażowane na rzecz młodzieży i najbardziej potrzebujących, odznaczające się głęboką miłością do Maryi Wspomożycielki i Ks. Bosko.
Po południu odbył się panel, w którym uczestniczyli liczni salezjanie koadiutorzy, a wśród nich pan Tombolato z Inspektorii Bliskiego Wschodu (MOR), pan Gioacchino Passafari z Inspektorii Włoch Środkowych (ICC), i pan Guido Bombarda z Okręgu Piemontu-Valle d’Aosta.
Seminarium zakończyło się w niedzielę, 27 listopada, przedstawieniem perspektyw związanych z formacją, co stało się za sprawą ks. Horacio Lópeza, oraz wnioskami końcowymi i przybliżeniem wyzwań, które przedstawił ks. Frisoli.