Ostatnia z ośmiorga dzieci (sześciu chłopców i dwie dziewczynki), w wieku 21 lat uzyskała dyplom nauczyciela szkoły podstawowej. W tym samym roku przywdziała habit Franciszkańskiego Zakon u Święckich (FZŚ). Rok później złożyła pierwsze śluby we wspólnocie w Oristano, daleko od rodzinnego miasteczka. Jej przynależność do FZŚ była na początku utrzymywana w tajemnicy, prawdopodobnie dlatego, że od młodych lat była aktywną działaczką Akcji Katolickiej w diecezji Ales.
W 1955 r. przenosi się wraz z rodziną do Cagliari. Tu przynależy do wspólnoty FZŚ w parafii MB Wniebowziętej. Dwa lata później zostaje mianowana mistrzynią a w 1958 r. zostaje wybrana delegatką regionalną sekcji żeńskiej Młodzieży Franciszkańskiej. Od tego momentu pomiędzy FZŚ i Tiną umacnia się wzajemna relacja miłości i posługi, w różnych rolach: przełożona regionalna na Sardynii w latach 1966-1988 i 1994-2001; radna narodowa od 1966 r. aż do śmierci; wiceprzewodnicząca narodowa w latach 1983-1986; wiceprzewodnicząca międzynarodowa w latach 1978-1990.
Zadania formacyjne sprawiały, że przemierzyła wzdłuż i wszerz Sardynię, bywała też za granicą, uczestnicząc w różnych konferencjach i sympozjach. Stąd bogactwo jej pism, które przede wszystkim dotyczyły osoby św. Franciszka i różnych aspektów Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, ale także argumentów związanych z życiem Kościoła, tematyką społeczną i duchowością chrześcijańska.
We wprowadzeniu do książki, biskup diecezji Ales-Terrala, Roberto CARBONI OFMConv, tak pisze: „Poszukiwania i głębokie przemyślenia Fra Giuseppe SIMBULA OFMConv [autora książki] o życiu i świadectwie Tiny dostarczają nam przykładu wiary, która zaczyna się gdzieś daleko, ale potem, stopniowo, nabiera mocy i, jeśli tak można powiedzieć, krzepnie wokół postaci św. Franciszka z Asyżu. To doskonały wybór «pozwolić mówić» Tinie, przedstawiając jej pisma i notatki, które ukazują świeżość jej myślenia i jej drogę duchową, chrześcijańską i franciszkańską. Chodzi o życie nie pozbawione trudności, tak w wymiarze ludzkim (kiedy stan zdrowia pogarszał się), jak i duchowym (kiedy pojawiała się «noc ciemności», która znana jest bardzo dobrze w mistyce i duchowości jako silne przeżycie pełne istotnych pytań).
Zasługą Fra SIMBULA jest to, że dokonał, w swoim stylu jasnym i z wielką pieczołowitością, przejrzystej lektury życia Tiny, jej miłości do Pana i do św. Franciszka, jej hojnej służby, która realizowała się najpierw w ramach Akcji Katolickiej kiedy to TEDDE, ówczesny biskup diecezji Ales-Torrealba, mianował ją przewodniczącą diecezjalną (urząd ten pełniła przez 16 lat), jak i później – w ramach Franciszkańskiego Zakonu Świeckich (w strukturach regionalnych, narodowych i międzynarodowych)”.
Z cała pewnością pisma Tiny GARRAU zostaną przyjęte jako dar i pewny drogowskaz nie tylko dla franciszkanów świeckich, ale także dla przedstawicieli szeroko pojętej rodziny franciszkańskiej oraz chrześcijan, którzy dążą do doskonałości ewangelicznej, jako że to, co napisała stanowi nie tylko błyskotliwą i wierną prezentację duchowości odwołującej się do św. Franciszka z Asyżu, lecz także ukazuje rzeczywistość, którą ona żyła z miłością i pasją.
Fr. Silvano BIANCO OFMConv
Za: www.ofmconv.net