Bp Clement Mulenga urodził się w Dismas Lunte, na obszarze, gdzie wiara katolicka, którą przynieśli Ojcowie Biali, bardzo szybko zakorzeniła się w narodzie. Jakkolwiek wybór, by zostać kapłanem nie był taki oczywisty. „Jestem jedynym dzieckiem płci męskiej w mojej rodzinie – wyznaje przyszły biskup – a to w kulturze afrykańskiej ma wielkie znaczenie. Na początku myślałem, by zapewnić kontynuację naszego rodu, ale potem odczułem powołanie kapłańskie. Kiedy rozmawiałem o tym z moim ojcem, obawiałem się, ale, ku mojemu zdziwieniu, poparł mnie”.
Po wstąpieniu do Zgromadzenia Salezjańskiego studiował w różnych krajach Południowej Afryki: “To mi bardzo pomogło. Każda rzeczywistość, którą poznałem, nauczyła mnie czegoś, a jeżeli jesteś otwarty i na to podatny możesz nauczyć się czegoś w każdym miejscu. I nauczysz się ważnych rzeczy, na temat ewangelizacji, wychowania…
Ogłoszenie nominacji, które miało miejsce pod koniec października, zakoczyło go. „Pewnego ranka, zaraz po śniadaniu, był telefon od Nuncjusza: ‘Chciałbym zaraz z tobą pomówić’ – powiedział do mnie. A ja z niepokojem myślałem: ‘Co takiego zrobiłem? Nigdy nie myślałem o zostaniu biskupem, chciałem tylko być dobrym salezjaninem. Byłem zaskoczony, także dlatego, że wiele diecezji jest bez biskupa, a mnie notomiast została przydzielona ta nowoerygowana”.
W ostatnich latach bp Mulenga służył archidiecezji Lusaka – której jego diecezja, Kabwe, jest sufraganią – pełniąc funkcję Kierownika Duszpasterstwa Młodzieżowego. „Kiedy została mi powierzona ta funkcja, było tam już trzech salezjanów; praca przebiegała sprawnie i współpraca układała się dobrze”.
Dewizą, jaką wybrał dla swojego episkopatu, jest: “Kochać i Służyć”. Program, jaki wybrał nowy biskup, w związku ze spuścizną salezjańską i zdobytym doświadczeniem, chce być przede wszystkim ukierunkowany na młodzież. „Młodzi będą dla mnie priorytetem, to jest pewne! Chcę zwłaszcza procować na rzecz kształtowania ich duchowości. Myślę, że wyróżniającą cechą biskupa salezjanina powinna być troska o ludzi młodych: troska o ich przyszłość, a przede wszystkim o ich teraźniejszość, o to, kim są teraz. Chcę umieścić w centrum mojego działania istotę ludzką, wzrost duchowy, rozwój integralny… a potem także, czemóż by nie, rzeczy materialne, szkoły i szpitale”.
I na koniec, dla bpa Mulengi ważna jest inkulturacja: “Trzeba dotrzeć do młodzieży. Jest tyle dobra w naszej kulturze i trzeba wyjść od tego; nie może być prawdziwej ewangelizacji bez kontaktu z kulturą. Jest to ciągły proces i domaga się także pokory z naszej strony”.
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org