W czasie wczorajszego “słówka na dobranoc ks. Chávez podzielił się z obecnymi współbraćmi swoim przeszło 18-letnim doświadczeniem, kreśląc mały rys historyczny, opowiadając o swojej drodze zakonnej, dzieląc się refleksją i mówiąc o współczesnych prądach związanych z życiem zakonnym – od tendencji posoborowych, które zechciały go zepchnąć na margines, do tych latynoamerykańskich, opowiadających się za teologią wyzwolenia. Była to droga, w czasie której coraz bardziej został potwierdzony wymiar profetyczny życia zakonnego, jako drogi naśladowania Chrystusa i świadectwa w sercu Kościoła dla świata.
Po braterskiej agapie, w której uczestniczyła także wspólnota salezjańska z Watykanu, obchody i refleksja z nimi związana towarzyszyła także dzisiejszej Eucharystii wspólnotowej: “Mówienie o życiu zakonnym i proroctwie jest w jakiś sposób tautologią, w tym znaczeniu, że ze swej natury życie zakonne jest proroctwem, chociaż to nie sprowadza się do niego, ponieważ jest przede wszystkim charyzmatyczne (…) Dzisiaj, bardziej niż kiedykolwiek przedtem, Kościół i świat nas potrzebują, twórców profetycznego życia konsekrowanego, które głosi wspaniały plan Boży, odrzuca wszystko, co się jemu sprzeciwia, i wciela go we własne życie” – powiedział ks. Chávez w kazaniu.
Prorocka rola, którą przywołał mówca, nie ma nic wspólnego z prorokami nieszczęścia, prorokami dworu czy tymi, którzy wysuwają roszczenia społeczne: “Nasze proroctwo wypływa ze współczucia Boga, chcącego za wszelką cenę zbawić człowieka (…) Życie konsekrowane będzie prorockie, jeśli będzie umieć dawać świadectwo tej przepełnionej pasją miłości Boga”. Zakończył, wzywając wstawiennictwa Maryi, aby życie konsekrowane w ogólnym znaczeniu, a salezjańskie szczególnie, mogło postępować dalej na drodze świętości, do której jest wezwane, czsyniąc to w świadomościsensus ecclesiae, co jest jego charakterystyką.
Na zakończenie Mszy św. głos zabrał ks. Ángel Fernández Artime, Przełożony Generalny, który, w imieniu wszystkich, wyraził swoje podziękowanie pod adresem ks. Cháveza: “Zgromadzenie i Rodzina Salezjańska miały w tobie ojca, nauczyciela i przewodnika na tej naszej drodze. Dziękujemy z całego serca za twoje życie i twoje świadectwo! Niech Wspomożycielka, która nie przestaje wszystkiego czynić, wyprasza Ci błogosławieństwo i Ci towarzyszy! Ściskamy cię mocno, drogi przełożony generalny emerycie”.
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org