W swoim wystąpieniu ks. Chávez odniósł się do 83 punktu “Istrumentum Laboris” – w którym, w sytuacji braku księży, zachęca się do wprowadzenia solidnego duszpasterstwa powołaniowego – i punktów 159-161, gdzie uwypuklone zostało “centralne miejsce powołań” w programie Nowej Ewangelizacji.
“Ewangelizacja i powołanie to dwa nieodłączne elementy” – powiedział Przełożony Generalny Salezjanów. “Więcej, kryterium autentyczności dobrej ewangelizacji stanowi jej zdolność do wzbudzania powołań, doskonalenia programów życia ewangelicznego, pełnego włączenia osób, które są ewangelizowane, aż do uczynienia ich uczniami, świadkami i apostołami”. Z tego względu duszpasterstwo musi stać się powołaniowe, stwarzając kulturę powołaniową, “tj. odpowiedni sposób przyjęcia i podejścia do życia jako darmowego daru otrzymanego od Boga do realizacji programu i posłannictwa zgodnego z jego planem”.
Powołanie chrześcijańskie jest spotkaniem, osobistą relacją przyjaźni, która wypełnia serce i przemienia życie: “Obecny Synod na temat Nowej Ewangelizacji musi pomóc wszystkim pasterzom stać się dla młodzieży duchowymi przewodnikami, takimi jak Jan Chrzciciel, który wskazując na Jezusa swoim uczniom, mówi im: Oto Baranek Boży!”. Spotkaniem, które jest komunikowaniem i dzieleniem się entuzjazmem i pasją, z jaką się przeżywa swoje powołanie.
“Bardziej niż prowadzenie kampanii powołaniowych, rodziny, parafie, wszystkie nasze ośrodki wychowawczo-duszpasterskie muszą umieć stworzyć mikroklimat, w którym będą wzrastać i dojrzewać powołania, tworząc prawdziwą kulturę powołaniową, gdzie życie jest pojmowane i przeżywane jako dar, jako powołanie i misja, w różnorodności opcji” – mówił dalej Przełożony Generalny, zaznaczając, że są znane przyczyny spadku powołań, lecz mniej wyraźne i zdecydowane są odpowiedzi na to zjawisko.
Wymiar powołaniowy stanowi inspirującą zasadę i naturalne ujście dla duszpasterstwa młodzieżowego: “duszpasterstwo powołaniowe musi stworzyć odpowiednie warunki, aby każdy człowiek młody mógł odkryć, przyjąć i odpowiedzialnie podążać za swoim powołaniem”.
Treści autentycznej kultury powołaniowej dotyczą trzech przestrzeni: antropologicznej (zrozumieć i przedstawić osobę ludzką jako powołanie), wychowawczej (zaproponować wartości odpowiednie dla powołania) i duszpasterskiej (relacja pomiędzy powołaniem a kulturą obiektywną i wyciągnięcie z niej wniosków dla pracy powołaniowej).
Ks. Chávez przedstawił następującą propozycję działania, na którą składają się cztery punkty:
- Stworzyć w strukturach kościelnych środowisko/kulturę, w którym propozycja powołaniowa będzie mogła być dobrze zrozumiana, dobrze przyjęta i mogła dojrzeć: “środowisko radosne i rodzinne, karmione silnym doświadczeniem duchowym – które pozwala młodym odkryć Boga, który ich kocha i ma dla każdego z nich plan szczęścia i pełnego życia, w osobistej relacji przyjaźni z Jezusem i z Maryją – i odpowiednim doświadczeniem sakramentalnym, które podtrzymuje i pobudza do wzrastania w życiu codziennym. A wszystko to przeniknięte silną pasją apostolską, która sprawia, że są osobami otwartymi na innych, gotowi do służby i jej oddanymi”.
- Zapewnić temu, kto poszukuje ukierunkowania odnośnie do powołania, wierne towarzyszenie duchowe, które pozwoli mu poznać samego siebie; rozpoznać Jezusa, Zmartwychwstałego Pana, jako najwyższy sens własnego istnienia; odkryć własne życie i wydarzenia historii jako dar Boga i jako wezwanie, a na koniec – osobiście przyjąć wartości ewangeliczne.
- Wielka miłość do Kościoła.
- Wychowywać do modlitwy osobistej, która pomaga młodzieży do przyjęcia takich postaw, jak milczenie, refleksja, umiejętność odczytania swojego życia, gotowość do słuchania i kontemplacji, bezinteresowność i zaufanie.
“Współcześni młodzi żyją często w środowisku mało sprzyjającym życiu duchowemu. Są zanurzeni w kulturę konsumizu i pogoni za pieniądzem, szukania osobistej przyjemności i natychmiastowego zaspokojenia pragnień. Z drugiej strony, spotykamy w nastolatkach i młodzieży pewne poszukiwanie życia duchowego, wysiłek zmierzający do przyjęcia własnej tożsamości, a także otwarcie i szczere poszukiwanie doświadczenia Transcendencji”.
ANS – Watykan
Za: www.infoans.org