W środę, 24 września, został opublikowany, we włoskiej wersji Dokumentów Rady Generalnej (nr 419), pierwszy list Przełożonego Generalnego do Zgromadzenia. “Jest to list programowy, który chce rzucić światło na całe sześciolecie, które dopiero co się zaczęło” – wyjaśnia ks. Francesco Cereda, wikariusz Przełożonego Generalnego.
W przyszłości, jak to już zostało zapowiedziane, Przełożony Generalny będzie kierować dwa listy w ciągu roku: jeden w styczniu, a drugi w lipcu. Na jego kluczowe punkty wskazuje poniżej wikariusz Przełożonego Generalnego.
W obliczu nowego zadania, jakie zleciła Kapituła Generalna, Przełożony Generalny analizuje początkowe doświadczenia poprzednich następców Księdza Bosko, przytaczając ich pierwsze słowa, jakie skierowali. Trzeba być świadomym przeżywania „szczególnego doświadczenia salezjańskiego życia”; w tym momencie człowiek powierza się Panu, nie czuje się sam, niesie młodych w sercu. W swoim programie sześciolecia odzwierciedla niektóre swoje cechy, które dotyczą: tożsamości charyzmatycznej, działania Bożego w życiu codziennym, utopii braterstwa zgodnego z Ewangelią, wstrzemięźliwości i surowości życia, naszego ubóstwa, na które składa się praca i umiarkowanie, opcji na rzecz najuboższej młodzieży, Rodziny Salezjańskiej, posłannictwa dzielonego ze świeckimi.
List uwzględnia trzy zadania, na jakie wskazała Kapituła: być mistykami w Duchu, prorokami w braterstwie i sługami młodzieży w perspektywie przynależności. Wyraża to także tytuł listu: „Należeć bardziej do Boga, bardziej do współbraci, bardziej do młodzieży”. Przełożony Generalny domaga się od nas „większej” przynależności; powinniśmy wzrastać w naszym poczuciu przynależności do Boga, do współbraci i młodzieży. To „więcej” jest typowe dla samego życia konsekrowanego, ukierunkowanego na naśladowanie Pana Jezusa bardziej z bliska i większe oddanie na rzecz posłannictwa oraz bardziej przejrzyste i widoczne życie braterstwem. Owo „więcej” domaga się drogi nawrócenia, wzrostu i odnowy.
Wzrastanie w przynależności domaga się też większej świadomości co do należenia do innych. Poprzez konsekrację zakonną Bóg rezerwuje nas dla siebie, a my stajemy się Jego totalną i wyłączną własnością. A poza tym, stajemy się integralną częścią Zgromadzenia, podejmujemy odpowiedzialność za wspólnotę i stajemy się jej strażnikami. Młodzi stają się naszymi „panami”, a my oddajemy się wspaniałomyślnie na ich służbę. Świadomość należenia do innych nas angażuje, by wzrastać tym poczuciu przynależności nie dla nas samych, ale dla nich.
Przełożony Generalny kładzie szczególny akcent na to, iż jesteśmy Zgromadzeniem misyjnym. To wpisuje się w naszą tożsamość już od samych początków. Predyspozycja misyjna stanowi wielkie bogactwo Zgromadzenia. Obecnie pracujemy na wielu obszarach misyjnych, które wymagają świeżych sił i hojności wszystkich Inspektorii. Wspólnoty międzynarodowe, formacja międzykulturowa, różnorodność, wyjście poza własną kulturę – stanowią tutaj bogacto. Taka perspektywa, jak się wydaje, powinna charakteryzować to sześciolecie.
List kończy się odniesieniem do obchodów Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko i zawierzenia Zgromadzenia i posłannictwa Maryi Wspomożycielce.
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org
