Pozwoliło ono wzmocnić relacje między dwoma salezjańskimi regionami, gdzie mówi się różnymi językami, a także podzielić się dobrymi praktykami, a przede wszystkim – określić priorytety na wspólnej drodze, przemierzanej na Starym Kontynencie.
W spotkaniu uczestniczyło ponad 60 salezjanów, a wśród nich inspektorzy, członkowie Rady Generalnej oraz koordynatorzy duszpasterstwa młodzieży i formacji. W czasie wielu sesji, na które składały się słuchanie, dzielenie się i rozeznanie, omawiano takie kwestie jak:
- Projekt Europa, w ramach którego ponad 60 misjonarzy przybyło na Stary Kontynent, a także dzielenie się dobrymi praktykami, użytecznymi do ożywienia charyzmatu salezjańskiego;
- zróżnicowana i rozległa praca wśród imigrantów i uchodźców, którą określono jako uprzywilejowane i charyzmatyczne pole działania, zwłaszcza gdy chodzi o nieletnich pozostających bez opieki;
- wyzwania duszpasterskie dotyczące szkoły i kształcenia zawodowego w Europie;
- ogólny przegląd sytuacji, gdy chodzi o formację, w związku z czym wskazano na konieczność przekształcenia wspólnot formacyjnych i wzmocnienia salezjańskiej formacji świeckich współpracowników w posłannictwie.
Do innych znaczących momentów zaliczyć należy przedstawienie sytuacji, jaka obecnie panuje w Syrii, czego dokonał ks. Munir El Rai, przełożony inspektorii Bliskiego Wschodu. W swoim wystąpieniu mówca poinformował, że miejscowe wspólnoty salezjańskie towarzyszą ponad 2 tysiącom ludzi młodych przeżywających różne trudności związane z wojną. Zaś wikariusz Przełożonego Generalnego, ks. Francesco Cereda, omówił aktualny stan realizacji projektu dotyczącego miejsc salezjańskich.
W czasie Eucharystii w ostatnim dniu spotkania Przełożony Generalny ks. Ángel Fernández Artime, wychodząc od czytań II Niedzieli Adwentu, zachęcił do nadziei w obliczu każdego wyzwania i czynienia tego w przekonaniu, że Pan odda sprawiedliwość pokornym. “Wszyscy jesteśmy wezwani do zaangażowania na rzecz sprawiedliwości ubogich, to jest nasz znak firmowy, ubodzy będą naszym zbawieniem” – powiedział.
Następnie zaapelował o jedność pomimo wielu różnic, jakie charakteryzują rzeczywistość europejską, a także wyraził swoje marzenie dotyczące większej liczby misjonarzy w Europie, którzy byliby w stanie budować wspólnoty wielokulturowe, międzynarodowe i międzyinspektorialne. Na koniec zaznaczył, by nie tyle spoglądać w przeszłość, co raczej żyć w duchu stałego nawrócenia, wychodząc na spotkanie współczesnej młodzieży najbardziej potrzebującej.