Salezjanie – Dni Duchowości 2013: posłannictwo Rodziny Salezjańskiej

Są dwa źródła, z których Rodzina Salezjańska powinna czerpać w realizacji swojego posłannictwa, które jest wychowawcze: Chrystus Zmartwychwstały i Ksiądz Bosko, ojciec, nauczyciel i przyjaciel młodzieży. Wskazał na nie Przełożony Generalny ks. Pascual Chávez na zakończenie XXXI edycji Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej.

Dwa elementy charakteryzowały końcowy moment Dni Duchowości: Eucharystia i przekazanie końcowych zaleceń.

W tym Roku Wiary i w tym czasie Nowej Ewangelizacji Przełożony Generalny przypomniał o znaczeniu zakorzenienia się w Chrystusie. Komentując fragment z Ewangelii o weselu w Kanie, wezwał Rodzinę Salezjańską do tego, by ugaszenia swego pragnienia szukała w Chrystusie, nowym winie: “On jest źródłem nowego życia, szczęścia i radości, których wszyscy pragniemy. A to dlatego, że właśnie tylko On może zaspokoić niezaspokojone pragnienie miłości, szczęścia i życia młodych ludzi, których musimy zaprowadzić do Chrystusa, aby mogli zakosztować nowego wina, którego nigdy przedtem nie smakowali, które napełni sensem, siłą, nadzieją i przyszłością ich życie”.

Następnie, w wielkiej auli, w czasie modlitwy porannej zostały przedstawione wnioski końcowe z obrad w grupach, jakie miały miejsce poprzedniego dnia, a które uczestnicy i konsulty lokalne mają przełożyć na zaangażowanie.

“Ks. Bosko jest ideą! Taki sam dla Boga i młodych ludzi, co stanowiło dwa nieodłączne elementy w życiu Ks. Bosko. Ks. Bosko to bezmierna pasja wychowawcza! Był w pełni przekonany, że musi, w imię Boga, dać coś pięknego, co napełni sensem ich istnienie”.

Zadaniem Rodziny Salezjańskiej, z racji jej charyzmatycznego powołania, jest zaangażowanie na rzecz edukacji, które stanowi służbę dla Kościoła i społeczeństwa. Jest przekonana, że System Prewencyjny ma nadal swoją wartość i jest w stanie odpowiedzieć na potrzeby młodzieży, ale wymaga odpowiednich kryteriów i warunków, aby być skuteczny. Pierwszym kryterium, pozwalającym go odpowiednio zrozumieć, jest historyczne umiejscowienie Systemu Prewencyjnego, który dostarczył dokładnych współrzędnych, aby go odpowiednio zdefiniować i zastosować; potem musimy pamiętać, że nie możemy go sprowadzać do ogólnych maksym czy ideologicznej egzaltacji, które zaciemniają ewentualne braki i odniesienie do nauk humanistycznych.

Istotne są trzy wyzwania, jakie już zostały wskazane w komentarzu do Wiązanki na rok 2013:

  • przemyśleć na nowo ideę “uczciwego obywatela i dobrego chrześcijanina”;
  • powrócić do młodzieży z lepszą jakością obecności;
  • uczynić wychowanie prawdziwą sprawą serca.

Przełożony Generalny zasugerował trzy kroki, które pozwolą na właściwą reinterpretację Systemu Prewencyjnego:

Powtórzyć „działanie Księdza Bosko”
Ks. Bosko uczynił wychowanie wyborem życia. Dlatego też wychowawca salezjański musi uczynić własnymi główne myśli i zasady sytemu prewencyjnego i postrzegać integralne wychowanie jako dzieło osobiste i wychowawcze. Od wychowawcy salezjańskiego wymaga się, by chciał dobra młodych ludzi, chcąc go dobrze i czyniąc go dobrze, i umiał łączyć różne fazy działalności duszpasterskiej, takie jak: czuć, widzieć, ująć, przedstawić, przełożyć na odpowiednie działania i dokonać oceny.

Odczytać na nowo w sposób wychowawczy kontekst i obecną sytuację młodzieży
Rodzina Salezjańska musi stanąć, z optymizmem i poprzez studium, po stronie młodzieży i jej potrzeb; przyzwyczaić się do wychowawczego odczytywania faktów, osób i wydarzeń, które postrzega zawsze i przede wszystkim jako „punkt dotarcia do dobra” i zasobów środowiska; i na koniec – nauczyć się umiejętności planowania warunków do prowadzenia relacji wychowawczej i wspólnotowego działania wychowawczego.

Przemyśleć sposoby i formy wychowania
Zachowania, jakie są wymagane od wychowawcy salezjańskiego, są następujące:

  • Pracować „u progu tego, co ludzkie, „wychowując” do formacyjnego pytania młodzież i dorosłych;
  • Przedstawić i określić sensowne propozycje, opierając je na zaufaniu i odniesieniu do konkretnej osoby;
  • „Określić wartości”: znajdując je w prawach człowieka, we wspólnych wartościach i „prorocktwa” błogosławieństw;
  • Ustawić się relacyjnie pomiędzy poszukiwaniem równowagi i spojrzeniem poza to, co istnieje;
  • W swoim działaniu poruszać się pomiędzy byciem przewodnikiem i towarzyszeniem wychowaniu;
  • Połączyć ducha osiągnięcia celu i wolę poszukiwania środków.

Pełne teksty wystąpień, zdjęcia, wideosynteza dnia oraz audio przybliżające końcowe wskazania Przełożonego są dostępne na stronie Dni Duchowości 2013.

ANS – Rzym

Za: www.infoans.org

Wpisy powiązane

Kalendarz wydarzeń Roku Jubileuszowego 2025

Karmelici: Spotkanie Rad Generalnych OCARM i OCD w Rzymie

Alojzy Chrószcz OMI: w Kamerunie małe rzeczy potrafią ludziom dawać radość