Rekolekcje, w których uczestniczyli Dyrektorzy z obu Inspektorii meksykańskich oraz członkowie obu Rad inspektorialnych, które głosił ks. Adriano Bregolin, Wikariusz Przełożonego Generalnego, zakończyły się w sobotę 17 lutego, rano, wystąpieniem ks. Cháveza. Natomiast poprzedniego dnia, w piątek 16 lutego, po południu, Przełożony Generalny prowadził refleksję, w czasie której dyrektorzy zadawali mu pytania, wcześniej przygotowane, odpowiadając na każde z nich.
Wśród tematów, którym Przełożony Generalny poświęcił więcej uwagi, znalazł się ten dotyczący Życia Konsekrowanego. Ks. Chávez wskazał uczestnikom niektóre cechy osoby konsekrowanej we współczesnym świecie, przywołując w tym względzie myśli, które zawarł w swojej książce pt. “Testimoni del Dio vivente” („Świadkowie żyjącego Boga”).
Wieczorem, po momencie braterskiego dzielenia się, w czasie którego dyrektorzy podziękowali ks. Bregolinowi za wygłoszenie rekolekcji i Przełożonemu Generalnemu za jego obecność, ks. Chávez wygłosił tradycyjne “słówko na dobranoc”, co uczynił w stylu szczególnie ojcowskim. Po tym, jak poprosił, by wszyscy zbliżyli na ile to tylko możliwe, mówił o znaczeniu „słówka na dobranoc”, o wartości, jaką miało ono dla Ks. Bosko: myśl, ze strony dyrektora czy przełożonego domu na zakończenie dnia, pozwalające zastanowić się nad tym, co dopiero co się przeżyło, nad wydarzeniami przeżytego dnia.
Następnego dnia, rano, Przełożony Generalny przewodniczył Mszy św. na zakończenie rekolekcji. W kazaniu ks. Chávez powtórzył prośbę, którą skierował pod adresem wszystkich Synów Ks. Bosko już w poprzednich dniach: realizować z oddaniem i wiernością posłannictwo salezjańskie na rzecz młodzieży Meksyku.
Po pamiątkowym zdjęciu została odsłonięta tablica pamiątkowa, która upamiętnia wizytę Przełożonego Generalnego z okazji 50-lecia kanonicznego erygowania Inspektorii Meksyku-Guadalajara. Ten gest tłumaczył powód wizyty Przełożonego Generalnego w domu rekolekcyjnym w Amatitan, który, w czasie gdy pełnił urząd Inspektora MEG, określił go mianem “Casa Betsaida”, i gdzie sala konferencyjna została nazwana jego imieniem “Sala Pascual Chávez”.
W ten sposób zakończyła się wizyta Przełożonego Generalnego na jego ziemi ojczystej, wizyta, która odbiła się szerokim echem wśród młodzieży, członków Rodziny Salezjańskiej, dobroczyńców dzieła salezjańskiego, a zwłaszcza samych salezjanów, którzy śledzili z uwagą każde jego przemówienie, przyjmując je jako dar dla całego salezjańskiego Meksyku.
ANS – Amatitán
Za: www.infoans.org