W dniach 10-13 grudnia odbył się w Rzymie doroczny konwent organizowany przez Instytut „Claretianum”. Na temat wybrano, w kontekście zakończonego niedawno Roku Wiary, zagadnienie Wiara w życiu konsekrowanym. Spotkanie zgromadziło ponad 400 osób z kilkudziesięciu narodowości i zgromadzeń zakonnych. Wśród prelegentów byli organizatorzy sympozjum, czyli profesorowie Instytutu Teologii Życia Konsekrowanego „Claretianum” oraz zaproszeni goście.
Po słowach powitania Santiago Gonzaleza Silvy CMF, rektora „Claretianum”, głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, kard. João Braz de Aviz. Ks. Prefekt wyraził wdzięczność instytutom zakonnym za liczne inicjatywy w Roku Wiary oraz przypomniał o nieustannej konieczności refleksji osób konsekrowanych nad swoją wiarą. Zachęcił do pogłębionej lektury encykliki Lumen fidei. Wspomniał także o niedawnym, niezwykle owocnym, spotkaniu Papieża Franciszka z przełożonymi generalnymi zakonów męskich (29.11.2013).
Pierwszy prelegent, Giovanni Dalpiaz OSBCam, skupił się na pytaniu Jak wierzą konsekrowani? Stwierdził, że aby na nie odpowiedzieć należy precyzyjnie określić swój punkt wiedzenia: socjologiczny, czy teologiczny; czy chodzi o badanie religijności, czy innych przejawów wiary człowieka. Zwrócił uwagę na złożoność zagadnienia i na bardzo istotne jego konteksty: geograficzny, kulturowy i historyczny. Jako przykład podał niektóre cechy charakterystyczne dla kultury anglosaskiej, np. marginalizacja roli społecznej Kościoła, podkreślanie wymiaru osobistego wiary i religijności, czy indywidualizm. Zauważył, że w kulturze latynoamerykańskiej ludzi cechuje inna wrażliwość duchowa, witalność, silna konfrontacja z ubóstwem i innymi nierównościami społecznymi. Wszystkie te elementy wywierają silny wpływ na sposób przeżywania wiary.
Drugi z prelegentów, Salvatore M. Sessa MDM, w wykładzie zatytułowanym Między głosem a ciszą. Eliasz i jego droga wiary dokonał wnikliwej analizy drogi wiary biblijnego proroka. Eliasz doświadcza zarówno wyraźnego głosu jak i milczenia Boga. W jego sercu toczy się nieustanne zmaganie: oto widzi jak Stwórca tak spektakularnie objawia swą obecność na górze Karmel, ale zaraz potem wchodzi w kryzys i ucieka na pustynię, pragnąc umrzeć. Tam Bóg zaprasza go do wejścia na kolejną górę – Horeb i zaskakująco objawia swą obecność w łagodnym powiewie, posyłając Eliasza by wypełnił swą prorocką misję. Prof. Sessa przypomniał, iż to właśnie postać Eliasza jest przytoczona w adhortacji Vita consecrata jako wzór monastycznego życia zakonnego. W jego ocenie warto, aby osoby konsekrowane bardzo uważnie przyjrzały się temu prorokowi, jego doświadczeniu obecności Boga i zmaganiom.
Drugi dzień obrad rozpoczął się od wystąpienia Ricardo Volo Pereza CMF nt. Zaproszenie dla bogatego młodzieńca (Mk 10,17-31): powołanie i wiara u osób konsekrowanych. Dokonując egzegezy tekstu Ewangelii autor zwrócił uwagę na dialog Jezusa z młodzieńcem i rolę spojrzenia Zbawiciela. Powołanie tego człowieka jest wezwaniem do zostania uczniem i jest bardzo podobne do powołania apostołów. Jezus zaprasza bogatego młodzieńca do totalnego ogołocenia, do naśladowania swojej osoby i jednocześnie gwarantuje mu swą obecność. Dla każdej osoby powołanej jest rzeczą fundamentalną przechodzenie od życia w lęku do życia wiary, do nieustannego wpatrywania się w pełne miłości spojrzenie Mistrza. Prof. Volo Perez przywołał także przykład życia św. Antoniego Pustelnika, który stał się niejako egzegezą charyzmatyczną ewangelicznego tekstu.
Kolejna prezentacja przygotowana przez Arturo Pinacho CMF, a dotycząca Duchowej drogi św. Jana od Krzyża, została odczytana pod nieobecność autora spowodowaną względami zdrowotnymi. Po krótkim rysie biograficznym św. Jana od Krzyża, prof. Pinacho zwrócił uwagę na jego doświadczenia „nocy ciemnej”. Ten święty wielokrotnie w swych poezjach ukazuje jak istotna jest postawa zaufania Bogu, nawet wtedy, gdy Ten wydaje się „ukrywać” i gdy człowiek doświadcza cierpienia.
Piękno wiary to temat prelekcji Giovanniego Ancony, w której skupił się na sensie chrystologicznym terminu „piękno”. Aktualność takiego ujęcia potwierdził papież Benedykt XVI w swoim motu proprio „Porta fidei” ogłaszając Rok Wiary. Prof. Ancona zauważył, iż w dzisiejszym świecie kanony piękna raczej odrzucają doświadczenie cierpienia, choroby czy starości. Dla chrześcijanina jedyna pełnia piękna znajduje się w Jezusie Chrystusie i to Ukrzyżowanym, mimo, że „zakrywa się przed Nim twarz” (Iz 53,3). Jest to jedyne Piękno, które oświeca i zbawia. Warto zwrócić uwagę, że sam Zbawiciel objawił się jako Pasterz, który jest „piękny”, jak czytamy w oryginale greckim Ewangelii wg św. Jana. W odniesieniu do osób konsekrowanych przypomniano, iż to właśnie ich pełne przylgnięcie do osoby Jezusa Chrystusa będzie dla świata wspaniałym świadectwem piękna wiary. To ich misją jest patrzeć na świat wzrokiem Chrystusa i nieustannie praktykować caritas, by zwrócić spojrzenie dzisiejszego człowieka, który często żyje skupiony tylko na sobie, „ku tajemnicy Królestwa Bożego, które już jest obecne w historii, ale w pełni urzeczywistni się w niebie” (VC 1).
W swoim wystąpieniu, dotyczącym roli psychologii w procesie formacji osób konsekrowanych, Giuseppe Crea MCCJ przypomniał o ograniczonych kompetencjach nauk psychologicznych w odniesieniu do wiary człowieka. Pełnią one tylko funkcję pomocniczą w zaobserwowaniu i zrozumieniu niektórych dynamizmów zachodzących między wiarą a życiem ludzkim. Autor zaprezentował najpierw skrótowo koncepcje wiary u Z. Freuda, A. Maslowa i V. Frankla. Następnie obszerniej zwrócił uwagę na rolę wiary w motywacjach osób konsekrowanych oraz na konieczność formowania ku dojrzałości, tzn. ku pełnej integracji przekonań wewnętrznych i religijności zewnętrznej.
Ostatniego dnia konwentu swe prelekcje wygłosili Franco Imoda SJ nt. Momenty kryzysów u konsekrowanych oraz Xabier Larrañaga CMF nt. Zakorzenieni w wierze: tożsamość konsekrowanych. Prof. Imoda wskazał na moment kryzysu jako na okazję w życiu człowieka, by dokonała się jakaś zmiana, czy poprawa. Następnie zaprezentował wielowymiarowość sytuacji kryzysowych oraz, na kilku przykładach biblijnych, konieczność właściwie rozumianej pedagogii. Ostatni prelegent, prof. Larrañaga, skupił się na wierze jako na elemencie nadającym człowiekowi pełnię jego egzystencji. Troska o wiarę jest u osób konsekrowanych koniecznością, by ich tożsamość nie uległa jakimkolwiek redukcjom oraz by dla świata cały czas pozostawali bardzo czytelnym znakiem.
Warto zaznaczyć, że każdego dnia uczestnicy mieli okazję, po wysłuchaniu prelegentów, zadawać im pytania oraz dzielić się swoimi przemyśleniami na dany temat. Konwent zakończył swym krótkim podsumowaniem Santiago Gonzalez Silva CMF, rektora „Claretianum”. Pełne teksty prelekcji z sympozjum ukażą się w przyszłym roku nakładem wydawnictwa Àncora.
Za: www.marianie.pl
