Temat Kongresu: “Projekt Życia Apostolskiego: droga wierności charyzmatowi Księdza Bosko” obraca się wokół trzech głównych celów: ostateczne zatwierdzenie Programu Życia Apostolskiego (PŻA); mianowanie nowego Koordynatora Krajowego; określenie linii pragramowych na najbliższych sześć lat.
Obrady rozpoczęły się słowami powitania Koordynatora światowego, dra Rosario Maiorano, Przełożonego Generalnego Salezjanów i Matki Yvonne Reungoat, Przełożonej Generalnej Córek Maryi Wspomożycielki.
Dr Maiorano, przypominając, co jest misją Salezjanina Współpracownika – “być żywym odbiciem doskonałej ‘humanitas’ Chrystusa obecnego w młodzieży i ubogich, idąc za przykładem i nauczaniem Ks. Bosko” – opisał proces weryfikacji i zatwierdzenia PŻA, przyjętego “ad experimentum” w 2006 r.
Wraz z zatwierdzeniem PŻA na tym Kongresie zostanie ostatecznie przyjęta nazwa “Salezjanie Współpracownicy”. Wybór, który odzwierciedla rzeczywistość charyzmatyczną, powrót do początków i serca Ks. Bosko: “połączyć bardziej trwale ze wspólnym posłannictwem salezjańskim nasze zaangażowanie w Rodzinie Księdza Bosko”. Istotnie, Ks. Bosko chciał, aby jedną z gałęzi rodzącego się zgromadzenia tworzyli salezjanie zewnętrzni: “Każda osoba, także żyjąca we własnym domu na łonie własnej rodziny, może należeć do naszego Towarzystwa” (MB VII, 885).
“Jestem tutaj, aby poświadczyć o obecności naszej historycznej grupy Rodziny Salezjańskiej, która, z Salezjanami, Salezjanami Współpracownikami i Stowarzyszeniem Maryi Wspomożycielki, podziela przywilej i odpowiedzialność z tego tytułu, że została założona bezpośrednio przez Ks. Bosko” – stwierdziła Przełożona Generalna CMW, przypominając, że wydarzenia, które obecnie przeżywa Kościół – Rok Wiary, rocznica zwołania Soboru Watykańskiego II, ostatni Synod o Nowej Ewangelizacji – „są cennym nakazem, który zobowiązuje nas do dawania świadectwa życia chrześcijańskiego na różnych kontynentach”.
PŻA musi towarzyszyć “Karta Tożsamości Rodziny Salezjańskiej”, która “podkreśla znaczenie wspólnych korzeni duchowości salezjańskiej poszczególnych grup uczestniczących w jednym charyzmacie, który stwarza jedność i poczucie przynależności, nadając znaczenie całej Rodzinie Salezjańskiej, także w różnorodności powołań tkwiących w jej wnętrzu” – powiedziała Przełożona CMW. Rodzina Salezjańska stanowi “nieodzowną sieć, fundamentalne zakotwieczenie, pozwalające w owocny sposób żyć w naszych czasach, które charakteryzują się wielkimi zmianami” i posiada bardzo wyraźny horyzont apostolski: “Chcemy, aby nasi młodzi, wszyscy młodzi na nowo zaczęli marzyć i żywić nadzieję”.
Potem miała miejsce “lectio magistralis”, którą wygłosił ks. Pascual Chávez Villanueva, Przełożony Generalny i Przełożony Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników.
Stowarzyszenie Salezjanów Współpracowników, założone przez Ks. Bosko w 1876 r., składa się ze świeckich, zakonników i kapłanów, którzy zobowiązują się żyć i działać zgodnie z charyzmatem salezjańskim, wypełniając specyficzną służbę na rzecz Kościoła na polu wychowania i ewangelizacji.
Około 30 000 Salezjanów Współpracowników obecnych na świecie chce poprzez ten Kongres lepiej zaznaczyć swoją obecność na poziomie kościelnym, społecznym i politycznym, pozostając w służbie wychowania i ewangelizacji młodzieży.
4. Światowy Kongres Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników zakończy się w niedzielę, 11 listopada, uczestnictwem w Modlitwie “Anioł Pański” z Papieżem na Placu św. Piotra.
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org
Oto, czego oczekuję od was, Salezjanów Współpracowników: wystąpienie Przełożonego Generalnego
Na pierwszą sesję obrad 4. Światowego Kongresu Salezjanów Współpracowników złożyła się “lectio magistralis” ks. Cháveza, Przełożonego Generalnego Salezjanów i Przełożonego Stowarzyszenia. W swoim wystąpieniu – “Program Życia Apostolskiego: droga wierności charyzmatowi Księdza Bosko” – powrócił on do pierwotnego wyczucia Ks. Bosko i uwzględniając zróżnicowaną rzeczywistość społeczną, kulturową i kościelną, zarysował sylwetkę i posłannictwo współczesnego salezjanina współpracownika.
“Jest to chwila dziejowa”, czas poszukiwania i nowej definicji także dla Salezjanów Współpracowników (SSW), jako że Kongres “sytuuje się w dość delikatnej fazie historii ze względu na głęboki kryzys – kulturowy, społeczny, ekonomiczny, polityczny, naukowo/technologiczny, medialny i zakonny – jaki przechodzi ludzkość”.
Przybliżając pokrótce doświadczenie Ks. Bosko, które pozwoliło dojrzeć jego koncepcji dotyczącej tożsamości Współpracownika, Przełożony Generalny przytoczył artykuł 3 “Programu Życia Apostolskiego” (PŻA), w którym został zawarty jego pierwotny zamysł: “Współpracownik jest prawdziwym salezjaninem w świecie, tj. chrześcijaninem, świeckim czy kapłanem, który, nie będąc związany ślubami zakonnymi, realizuje swoje powołanie do świętości w służbie posłannictwu młodzieżowemu i ludowemu według ducha Księdza Bosko. Tożsamość Współpracownika w ten sposób ujęta posiada trzy charakterystyczne rysy: jest chrześcijaninem katolikiem, jest świeckim i jest salezjaninem”.
PŻA – który stanowi salezjańską lekturę Ewangelii – obejmuje trzy cele: zapewnić tożsamość Stowarzyszeniu poprzez dynamiczną wierność; wzmocnić jedność swoich członków w ich różnorodności; promować ich żywotność, “biorąc pod uwagę, iż za każdym powołaniem stoi misja do wykonania w imieniu Kościoła i ku pożytkowi człowieka, gdzie wzrost osobisty i rozwój Stowarzyszenia stają się kryterium prawdziwości i oceny”.
Dokument, który ma być definitywnie zatwierdzony przez prawie 250 delegatów zgromadzonych w Rzymie, uwzględnia także sugestie płynące ze społeczeństwa i Kościoła, ubogacając się pod względem antropologicznym, teologicznym, kościelnym i salezjańskim. „Nowy PŻA nie uczynił nic innego, jak tylko […] w lepszy sposób wyraził świecką tożsamość Stowarzyszenia w momencie historii, w którym coraz bardziej wyraźnie zyskują uznanie powołanie i misja świeckiego chrześcijanina, które dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek są nieodzowne”. I dodał: „Osobiście, nie pragnę niczego innego, jak tylko ujrzeć grupy świeckie, począwszy od Salezjanów Współpracowników, które się formują i działają jak prawdziwy ruch, z wielkim przekonaniem, oddaniem oraz zaangażowaniem społecznym i politycznym”.
Treść PŻA, ciągle podatna na ulepszenie, odnajduje swoją doskonałość w swoim zastosowaniu w życiu i świadectwie każdego Salezjanina Współpracownika.
SSW tworzą “osoby oddane wspólnemu dobru, dziające w środowisku politycznym, społecznym i pomocy humanitarnej; zwracające szczególną uwagę na biednych, wykluczonych, chorych, z marginesu i wszystko to, co wymaga otwarcia serca; zaangażowane w nadanie żywotności Kościołowi, realizujące praktyczne programy dla dobra Stowarzyszenia na różnych poziomach, czyniąc to w prawdziwej postawie służby; o mocnej duchowości laickiej, pozwalającej im stać się świętymi wychowawcami, umiejącymi formować do życia ewangelicznego i uczestnictwa w sakramentach”. Chodzi o Stowarzyszenie, które odpowie w lepszy sposób, w tych zmieniających się warunkach historii, na intuicję Ks. Bosko, “zwłaszcza tę dotyczącą prewencji, tj. przerwania błędnego koła, które utrwala nieprzerwane gwałcenie podstawowych praw i godności osoby, zwłaszcza ludzi młodych”.
Ks. Chávez zachęcił SSW do “uaktualnionego potwierdzenia ‘wyboru społeczno-polityczno-wychowawczego’ Ks. Bosko, który nie przekłada się na ideologiczny aktywizm, lecz na kształtowanie pewnej wrażliwości społecznej i politycznej, która każe “zainwestować własne życie w dobro społeczności, traktując życie jako misję, ze stałym odniesieniem do niezbywalnych wartości ludzkich i chrześcijańskich”. Zaapelował do SSW także o to, aby „projektom i akcjom pomocy na rzecz krajów ubogich towarzyszyły strategie, które byłyby zdolne wpłynąć na politykę publiczną oraz odpowiednio uwrażliwić, informować i formować”.
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org