Jakie jest najważniejsze pytanie stawiane przez karmelitankę bosą? Co wytycza jej drogę poprzez codzienność? Jest to pytanie wypływające z serca przepojonego miłością ku Temu, do którego ono całe należy… Karmelitanka nie ma bowiem innej troski ponad tę, by spełniać pragnienia swego Oblubieńca – Boga – On jest jej szczęściem i jej wszystkim – słowem: jej MIŁOŚCIĄ, w Nim zaś miłuje wszystko inne.
Mówi o tym w swojej poezji „W Bożych rękach” święta Teresa od Jezusa (z Avila), jedna z największych mistyczek w historii Kościoła. Pragniemy podzielić się jej fragmentem, zatytułowanym „Jestem Twoja”, opracowanym muzycznie w naszym klasztorze na Islandii. Ta wielka Reformatorka Karmelu ma głęboką świadomość tego, kim jest Bóg, i kim jest ona sama wobec Niego. Szuka niejako odpowiednich słów, by wyrazić niepojęty Boży Majestat, mądrość, wszechmoc, piękno…
Doświadcza również, że Bóg nie zachowuje swych wspaniałości jedynie dla siebie, ale pragnie dzielić się nimi z człowiekiem. Widzi się sama obsypana bez miary tymi darami, dlatego kolejne jej słowa wyrażają zachwyt nad Bożą miłością, nieskończoną dobrocią, czułością Jego Serca… Jedyną więc jej odpowiedzią – pieśnią całego jej życia – jest pieśń miłości i całkowitego oddania. Taki też cel wyznacza swoim duchowym córkom, karmelitankom bosym. Karmelitanka bosa to ta, której życie jest zrodzone w Bogu i w Bogu ukryte; karmelitanka bosa w Bogu znalazła i znajduje swoje WSZYSTKO; karmelitanka bosa cała powierza się Temu, który ją wezwał; karmelitanka bosa to ta, której życie jest odpowiedzią miłości na to najistotniejsze pytanie: „Czego, Panie, pragniesz, ode mnie?” JESTEM TWOJA Jestem Twoja, z Ciebie zrodzona. Czego, Panie, pragniesz ode mnie? Twoją jestem, moje życie jest z Ciebie. Czego, Panie, ode mnie pragniesz? Najwyższy Majestacie, Wieczysta Mądrości, Dobroci czuła dla mej duszy. Boże Najwyższy, Jedyne Dobro, który przenikasz wskroś nędzę moją. To ona śpiewa swą miłość ku Tobie. Czego, Panie, pragniesz ode mnie? Twoją jestem, Tyś stworzył mnie. Twoją jestem, Tyś zbawił mnie. Twoją jestem, Tyś znosił mnie. Twoją jestem, Tyś zawołał mnie. Twoją jestem, czekałeś na mnie. Nie pozwolisz mi z drogi Twej zejść. Czego pragniesz, Panie, ode mnie? Czego pragniesz, Panie?
Zapraszamy do wspólnego dziękczynienia Bogu za życie i wspaniałą duchową spuściznę św. Teresy od Jezusa, Reformatorki Karmelu i Doktora Kościoła. Jej poezja rozbrzmiewa także w sercach i na ustach Jej duchowych córek na islandzkiej wyspie. Święta Nasza Matko Tereso, módl się za nami!
Zapraszamy!