Poprawki te są częścią tzw. “pakietu antyterrorystycznego”, rozpatrywanego obecnie przez Dumę Państwową Federacji Rosyjskiej w drugim czytaniu. Ich wprowadzenie zalecił na swym posiedzeniu 20 czerwca Komitet Dumy ds. Bezpieczeństwa i Przeciwdziałania Korupcji. Poparło je szereg posłów, m.in. przewodniczący Komitetów: ds. Bezpieczeństwa – Irina Jarowaja i Spraw Międzynarodowych – Aleksiej Puszkow.
Dotychczas wspólnoty i stowarzyszenia wyznaniowe mają prawo zapraszania obywateli innych państw do prowadzenia zawodowej działalności religijnej; przepisy nie wymagały jednak zawierania z nimi umów o pracę. Zgłoszona poprawka proponuje wpisanie do ustawodawstwa zastrzeżenia, że misjonarze zagraniczni będą mogli pracować w Rosji tylko wtedy, jeśli zapraszająca ich organizacja religijna podpisała z nimi taką umowę lub umowę cywilno-prawną.
Zakazane będzie także prowadzenie działalności religijnej przez organizację, która nie podała swej oficjalnej pełnej nazwy. Nie będzie ona mogła wydawać ani rozpowszechniać literatury, materiałów audio i wideo bez zaznaczenia takiej nazwy lub jeśli jest ona niepełna lub nieprawdziwa. Za niepodporządkowanie się tym przepisom (jeśli zostaną one uchwalone) przewidziana jest grzywna w wysokości od 30 tys. do 50 tysięcy rubli a także przepadek literatury oraz materiałów drukowanych, audio i wideo.
Ponadto Komitet poparł inną poprawkę, zgodnie z którą nie wolno prowadzić działalności misyjnej w pomieszczeniach mieszkalnych, z wyjątkiem odbywania tam obrzędów i ceremonii religijnych.
Za działalność niezgodną z istniejącym ustawodawstwem wyznaniowym przewidziano karę od 5 tys. do 50 tys. rubli, a w wypadku osób prawnych – od 100 tysięcy do miliona rubli. Jeśli natomiast złamania prawa dopuści się cudzoziemiec lub osoba bez obywatelstwa, to pociągnie to za sobą karę administracyjną w wysokości od 30 tys. do 50 tys. rubli i może (ale nie musi) towarzyszyć temu wydalenie takiej osoby z Rosji.
Do ustawy “O wolności sumienia” ma zostać dodany nowy rozdział zatytułowany “Działalność misyjna”. Znajdzie się w nim stwierdzenie, że za działalność tego rodzaju uważa się szerzenie wiary i przekonań religijnych, na co mogą się składać nabożeństwa publiczne, rozpowszechnianie literatury religijnej, publiczne zbieranie ofiar, odbywanie zgromadzeń modlitewnych i religijnych i wystąpienia na nich oraz działalność kaznodziejska.
KAI/psd
Za: www.deon.pl