Z okazji wspomnienia bł. Marii Celeste Crostarosy (11 września), założycielki Zakonu Sióstr Redemptorystek, przełożony generalny Zgromadzenia Redemptorystów, o. Rogerio Gomes CSsR skierował specjalny list do całej rodziny redemptorystowskiej.
Ojciec generał pisze m.in., że błogosławiona Maria Celeste żyła duchowością, która dąży do komunii z Chrystusem w sposób tak intymny i przemieniający, że życie wiernych staje się żywym dowodem odkupieńczej miłości Boga. Jest to duchowość głębokiej kontemplacji, zawsze charakteryzująca się napięciem, aby znacząco promieniować odkupieńczą miłością Chrystusa, zawsze obecną i działającą w świecie.
Z okazji liturgicznego wspomnienia Założycielki Sióstr Redemptorystek, Ojciec Rogerio Gomes apeluje także do współbraci, aby uświadamiali sobie powołanie do życia kontemplacyjnego, zwłaszcza w Zakonie Najświętszego Odkupiciela. Podkreśla, że życie kontemplacyjne sióstr oświeca i duchowo podtrzymuje dynamizm Zgromadzenia w jego różnych dziełach apostolskich. Poprzez kontemplację siostry zawsze przypominają nam, abyśmy utkwili wzrok w Odkupicielu, który jest przyczyną naszego życia i któremu poświęcamy się dla Jego misji.
Wspomnienie bł. Marii Celeste Crostarosy
Misjonarze nadziei idący za Odkupicielem – ROK POŚWIĘCONY FORMACJI DLA MISJI
Pan, który poucza nas, jak ożywić obecny w nas dar Boży
Konst. 77-90, EG 050-085; Mt 10,5-15; Łk 9,1-6; 2 Tm 1,6
Drodzy Współbracia, Alumni, Współpracownicy w misji, Rodzino Redemptorystowska, a także – w związku z tą szczególną okazją – Siostry z Zakonu Najświętszego Odkupiciela,
1. Julia Marcella Santa Crostarosa urodziła się 31 października 1696 roku w Neapolu. Wiosną 1718 r. wstąpiła do terezjańskiego klasztoru Matki Bożej Siedmiu Boleści w Marigliano, a 21 września 1719 r. złożyła śluby karmelitańskie. W październiku 1723 r. klasztor ten został zamknięty, zaś ona wstąpiła do klasztoru sióstr wizytek Niepokalanego Poczęcia w Scala, prowincja Salerno, w styczniu 1724 roku. Po kilku dniach rozpoczęła nowicjat, przyjmując imię siostry Marii Celeste od Świętej Pustyni; następnie odnowiła swoje śluby jako wizytka 28 grudnia 1726 roku. Jeszcze jako nowicjuszka, 25 kwietnia 1725 r., po celebracji Eucharystii, zaczęła odczuwać pragnienie założenia nowego instytutu. Zachęcona przez swojego spowiednika, a także mistrzynię nowicjatu, napisała Regułę, której rdzeniem jest wspólnota jako żywa pamiątka (viva memoria) miłości Odkupiciela. W 1730 r. spotkała św. Alfonsa i dzięki jego pomocy 13 maja 1731 r. narodził się Zakon Najświętszego Zbawiciela, którego Regułę zatwierdził papież Benedykt XIV 8 czerwca 1750 r., zmieniając jednocześnie jego nazwę na Zakon Najświętszego Odkupiciela. Maria Celeste Crostarosa zmarła 14 września 1755 r. w Foggii, uznana przez lud za świętą przeoryszę.
2. Historia Marii Celeste jest złożona, a jej życie nie było łatwe. Szczególnie trudne były chwile napięcia z biskupem Falcoią w związku z jej obroną pierwotnej intuicji w definiowaniu zasad wspólnoty. Została wówczas zmuszona do opuszczenia Scali. Jednak przyjaźń i braterska jedność ze św. Alfonsem i innymi redemptorystami, począwszy od św. Gerarda, pozostały niezmienione. Dzięki głębokiej wierze w Boga i wytrwałości udało jej się w Foggii zrealizować pierwotny projekt. W jej hagiografii, zamieszczonej na stronie internetowej Dykasterii ds. Świętych, czytamy: „Sługa Boża od młodości mocno przeżywała powołanie do świętości i mistycznych zaślubin z Chrystusem, wymagającym Oblubieńcem, i zawsze szukała radykalizmu w konsekracji zakonnej, której reformę zaproponowała, pojmując życie mniszek jako doskonałe naśladowanie życia Chrystusa, a wspólnotę zakonną jako żywą pamiątkę Jego odkupieńczej miłości do wszystkich. Eucharystia, przebite serce Zbawiciela i nabożeństwo do Maryi Dziewicy stanowiły trwałe centrum jej duchowości. Zanurzona w modlitwie i kontemplacji tajemnicy Jezusa Odkupiciela, siostra Maria Celeste z niezłomnością stawiała czoła nie tylko codziennej duchowej walce o doskonałość, ale także rozmaitym przeszkodom i nieporozumieniom, które napotykała na swojej drodze życiowej”[1].
3. Jedną z koncepcji drogich Matce Celeste jest wspólnota, która jest żywą pamiątką miłości Ojca w Chrystusie. Wymaga to, aby siostry pozwoliły się przemienić Duchowi Świętemu w żywy obraz Odkupiciela. To głębokie doświadczenie i intymna komunia, przeżywane na poziomie osobistym, pozwalają wspólnocie być promieniującym świadkiem nadziei dla całego Kościoła, szczególnie dla tych, którzy są jej najbardziej pozbawieni. Duchowość Matki Celeste dąży do przeżywania komunii z Chrystusem w sposób tak intymny i przemieniający, że życie wiernych staje się żywym dowodem odkupieńczej miłości Boga. Jest to duchowość głębokiej kontemplacji, zawsze charakteryzująca się ciągłym dążeniem do tego, aby mocno promieniować odkupieńczą miłością Chrystusa, zawsze obecną i działającą w świecie.
4. Według Hildegardy Magdaleny Plevy, viva memoria „jest stałym i dynamicznym procesem, poprzez który osoba jest wewnętrznie przemieniana, stopniowo pozbawiana fałszywego «ja», aby odsłonić mieszkającego w niej Chrystusa. Zgodnie z zamysłem Boga Ojca, jest to Jezus, do uczestniczenia w życiu którego zostaliśmy powołani jako istoty ludzkie na mocy Jego wcielenia. Stopniowe objawienie dynamicznego życia Jezusa w duszy sprawia, że osoba i czyny Jezusa Chrystusa stają się obecne w naszym świecie i czasie. Według Marii Celeste, stały i dynamiczny proces osobistej i duchowej przemiany realizuje się mocą Ducha Świętego w środowisku zrodzonym z cnoty i dyspozycyjności wobec Boga w chwilach ciszy i samotności” (Pleva H.M., Viva memoria, w: Wales Sean, Billy Dennis, Lexicon of Redemptorist Spirituality, Rzym 2011, s. 289).
5. Od najdawniejszych wieków Kościół uznaje wartość życia kontemplacyjnego, które charakteryzuje się poszukiwaniem intymnego zjednoczenia z Bogiem poprzez nieustanną medytację i życie liturgiczne skoncentrowane na Eucharystii, sakramenty i Lectio Divina, ascezę, życie klauzurowe i wspólnotowe, milczenie, samotność, prostotę i surowość życia, pracę, życie naznaczone miłosierdziem, nieustanne studium, lekturę duchową i samopoznanie. Jak przypomina nam papież Franciszek w konstytucji apostolskiej Vultum dei quaerere o żeńskim życiu kontemplacyjnym, „począwszy od pierwszych wieków aż po dzień dzisiejszy, życie kontemplacyjne pozostało stale żywe w Kościele. Przechodząc zmienne okresy wielkiego ożywienia czy dekadencji, dzięki nieustannej obecności Pana oraz właściwej całemu Kościołowi zdolności do odnawiania się i przystosowywania do zmian społecznych, życie kontemplacyjne zachowało żywe to, co stanowi jego element charakterystyczny: poszukiwanie Bożego oblicza i bezwarunkową miłość do Chrystusa” (nr 9). Dlatego należy uznać znaczenie Zakonu w Kościele, zwłaszcza dla Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, ponieważ obie instytucje mają to samo charyzmatyczne źródło, którym jest Odkupiciel.
6. Zakon Najświętszego Odkupiciela doświadcza trudności w wielu miejscach z powodu starzenia się sióstr i braku powołań. Podobnie jak inne zgromadzenia i klasztory, redemptorystki również przeżywają czas restrukturyzacji poprzez tworzenie federacji. Apeluję do wszystkich współbraci i sekretariatów, którzy zajmują się duszpasterstwem powołań, aby promowali powołanie do życia kontemplacyjnego, zwłaszcza w Zakonie Najświętszego Odkupiciela. Życie kontemplacyjne sióstr oświeca i duchowo podtrzymuje dynamizm naszego Zgromadzenia w jego różnych dziełach apostolskich. Poprzez kontemplację siostry zawsze przypominają nam, abyśmy utkwili wzrok w Odkupicielu, który jest sensem naszego życia i któremu poświęcamy się, podejmując Jego misję. W wielu obszarach współbracia pomagają mniszkom, celebrując Eucharystię, spowiadając, udzielając porad duchowych i formując. Dziękuję tym współbraciom, którzy pełnią taką posługę dla sióstr redemptorystek! Nawet jeśli pojawiają się trudności, zachęcam siostry do rozpowszechniania swojej misji, duchowości i stylu życia za pośrednictwem różnych środków komunikacji, zwłaszcza sieci społecznościowych, bez utraty głębokiego wymiaru kontemplacji. Nie powinny się zniechęcać nawet wtedy, gdy życie wspólnotowe jest trudne, liczba sióstr jest niewystarczająca do codziennej pracy, a powołań jest niewiele. Trzeba słuchać prośby Odkupiciela i w posłuszeństwie Jego słowu zarzucać sieci na najgłębsze wody tego świata, nie obawiając się przyszłości i zawirowań naszych czasów (por. Łk 5, 4).
7. Niech Maryja, Matka Nieustającej Pomocy, św. Alfons i bł. Maria Celeste Crostarosa chronią Zakon Najświętszego Odkupiciela i wypraszają nowe powołania do życia kontemplacyjnego, a także dodają otuchy i wytrwałości wszystkim mniszkom, które oddają swoje życie, starając się być żywą pamiątką Odkupiciela na tym świecie.
Z braterskim pozdrowieniem w Chrystusie Odkupicielu,
o. Rogério Gomes CSsR, Przełożony generalny, Rzym
Rzym, 11 września 2024
[1] Por. https://www.causesanti.va/it/santi-e-beati/maria-celeste-crostarosa.html.
Za: www.redemptor.pl
