ŚWIADKOWIE ODKUPICIELA: Solidarni dla misji w poranionym świecie
Drodzy Współbracia, Siostry, Współpracownicy i Przyjaciele,
„Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła” (Łk 4, 1-2).
Z tymi słowami z Ewangelii na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, wyruszamy w naszą „drogę nawrócenia”, by przygotować się na celebrację Paschalnego Triduum Chrystusowej Śmierci i Zmartwychwstania (papież Franciszek, List na Wielki Post 2019). Ta droga nawrócenia jest niezbędną częścią naszej redemptorystowskiej tożsamości i powołania: jesteśmy powołani do stałego nawracania serca i odnowy umysłu (Konst. 40, 41). Wyruszamy w drogę nie tylko jako pojedynczy uczniowie, ale także jako wspólnoty misjonarzy (Konst. 42).
W tym roku, w swym przesłaniu na Wielki Post, papież Franciszek podsuwa nam kilka refleksji, które bardzo współbrzmią z tematem naszego sześciolecia. Zaprasza nas do rozeznania i dotykania ran świata, które wołają o odkupienie. Aby to uczynić, musimy także rozpoznać rany w nas samych, w tych, do których jesteśmy posłani i w społeczeństwie, w którym żyjemy. Papież Franciszek widzi korzeń tych ran w grzechu, który „niszczy naszą komunię z Bogiem, z innymi i stworzeniem… to zerwanie komunii z Bogiem wystawia na niebezpieczeństwo naszą harmonijną relację ze środowiskiem, w którym żyjemy, tak, że ogród staje się pustkowiem”. Niech Duch Święty prowadzi nas z Jezusem na pustkowie, aby dotknąć i uleczyć te rany, które ciągle nękają nas i nasz wspólny dom.
Ojciec Święty zaprasza nas także do „głębszego przyjęcia misterium paschalnego i konkretyzowania go w naszym osobistym, rodzinnym i społecznym życiu, przede wszystkim przez post, modlitwę i jałmużnę”. Jak my, jako członkowie redemptorystowskiej rodziny, angażujemy się w te trzy tradycyjne praktyki wielkopostne z odnowionym ich znaczeniem i nadzieją?
W tym Wielkim Poście módlmy się, byśmy widzieli świat oczyma Boga, tak jak on go widzi. Aby rozwinąć to kontemplacyjne spojrzenie potrzebujemy czasu na milczenie i spokoju na medytację Bożego słowa i Bożego świata. To wdzięczne spojrzenie może pogłębić naszą solidarność z bliźnimi i ze zranioną ziemią, która woła o uzdrowienie.
Post uczy nas odrzucania pokus, by pochłaniać wszystko, czego pożądamy. Niech nasze praktyki postne pozwolą nam rozwinąć dyscyplinę i samokontrolę w traktowaniu świata i innych z szacunkiem i troską. Możemy „podjąć post” od aktywności, które niszczą nasze środowisko – spacer lub użycie transportu publicznego zamiast auta, zużycie zasobów takich jak woda i energia bardziej efektywnie, przetwarzanie naszych odpadków z większą uwagą?
Jałmużna jest tradycyjną chrześcijańską cnotą dzielenia się z potrzebującymi. Przypomina nam, że jesteśmy wezwani do bycia „Kościołem-w-drodze”, jak mówi nam papież Franciszek. W tym Poście dzielmy się nie tylko naszymi finansami, ale spróbujmy podzielić się naszymi talentami, czasem, służbą i kreatywnością. Możemy troszczyć się o ogród, przyjąć rodzinę uchodźców, wspierać sprawy środowiska naturalnego, promować sprawiedliwość i pokój, przygotować się do synodu nt. Amazonii. Wielki Post zaprasza nas do solidarności z poranionym światem, który jest naszym domem.
Niech ten Wielki Post będzie czasem nawrócenia i łaski dla nas wszystkich, czasem uleczenia i pojednania ze zranionym światem. Niech Maryja, św. Alfons i nasi święci Współbracia towarzyszą nam w drodze do misterium paschalnego.
W Chrystusie Odkupicielu,
o. Michael Brehl CSsR, Przełożony Generalny
Rzym, 6 marca 2019 r.
Za: www.redemptor.pl
