Drodzy Współbracia, Siostry Redemptorystki, Świeccy Współpracownicy i Przyjaciele,
1. Z radością obchodzimy święto św. Klemensa Marii Hofbauera, misjonarza, który ewangelizował z zapałem. „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1 Kor 9, 16). Od dzieci do dorosłych, od ubogich do szlachty i intelektualistów, wszystkich przyciągały jego piękne liturgie i homilie. Klemens uczy nas wytrwałości i twórczej wierności. Z porażki i przez porażkę, pełen entuzjazmu, zdołał sprawnie zrealizować projekt misyjny redemptorystów.
Klemens, człowiek czynu, który przekroczył Alpy, prowokuje nas dzisiaj w naszej historii: Jak możemy przekroczyć nasze „Alpy” w naszych parafiach, w naszych kościołach i sanktuariach, w misjach ludowych, w wykorzystaniu mediów, w edukacji, w formacji, w świętowaniu i w trosce o najbardziej opuszczonych, a przede wszystkim w procesie restrukturyzacji dla misji? Hofbauer jest dla nas przewodnikiem w tym jakże złożonym czasie, w którym żyjemy, nie tylko dla Zgromadzenia, ale także dla życia konsekrowanego i dla Kościoła.
2. Pod natchnieniem św. Klemensa rozpoczynamy rok poświęcony życiu wspólnotowemu. Nasze Konstytucje poświęcają życiu wspólnotowemu dwa rozdziały: „Wspólnota apostolska” i „Wspólnota apostolska oddana Chrystusowi Odkupicielowi” (Konst. 21-76). Odpowiednie Statuty Generalne będą również podstawą do pogłębienia tematu w ciągu tego roku. Niech będą one przedmiotem naszej modlitwy i twórczej medytacji we wszystkich wspólnotach redemptorystów w Zgromadzeniu. Biblijną ikoną dla naszej modlitwy i refleksji niech będzie tekst Łk 6, 12-16: „Pan, który wzywa, aby być z nim” (wybór Dwunastu).
3. Proszę przełożonych prowincji, wiceprowincji, regionów, misji, wspólnot i formatorów, aby zachęcali swoich współbraci do refleksji, modlitwy i medytacji nad tym ważnym dla życia redemptorystów tematem. Zachęcam każdego współbrata do intensywnego przeżywania tego tematu i pogłębienia go w ciągu tego roku. (…) Niniejszy list proponuję jako pomoc na dzień skupienia lub na spotkanie wspólnoty.
4. (…) Życie wspólnotowe musi być przestrzenią umacniania naszego powołania, naszej zażyłości z Odkupicielem, naszego ducha misyjnego i naszego poczucia przynależności do Zgromadzenia.
5. XXVI Kapituła Generalna wskazała nam pięć ważnych tematów do refleksji podczas tego sześciolecia: tożsamość, misja, życie konsekrowane, formacja i zarządzanie (leadership). Ponieważ obszary te stanowią istotę misyjnej wspólnoty redemptorystów, powinniśmy w bardzo szczery sposób zastanowić się nad nimi, zadając sobie pytania osobiście i jako wspólnota: Jaka jest tożsamość naszej wspólnoty redemptorystów? Jaka jest misja naszej wspólnoty? Jaka jest jakość życia konsekrowanego naszej wspólnoty? Jak formujemy się w naszych wspólnotach i jak realizujemy posługę zarządzania dla misji w naszej wspólnocie? Dokument końcowy, Decyzje i wskazania XXVI Kapituły Generalnej mogą nam pomóc w pogłębieniu zrozumienia naszego życia wspólnotowego.
6. Tożsamość wspólnoty redemptorystów składa się z trzech podstawowych elementów: Chrystus Odkupiciel jako centrum i uzasadnienie naszej konsekracji, ludzie, którzy poświęcają się Jemu, aby kontynuować Jego misję, oraz ludzie, do których jesteśmy posłani i z którymi jesteśmy posłani. Jesteśmy wspólnotą osób: osoby Jezusa, osoby każdego z naszych współbraci i osób najbardziej opuszczonych. Dlatego też, zgodnie z naszymi Konstytucjami, najbardziej właściwym miejscem dla komunii i realizacji ducha misyjnego jest życie wspólnotowe… (por. Konst. 21). Wspólnota jest miejscem, które umożliwia nam dzielenie się naszą egzystencją, naszą historią zbawienia i naszym przeżywaniem Odkupienia.
Jest to miejsce, w którym żyje się komunią (koinonia), służbą (diakonia), świadectwem (martyria) i głoszeniem (kerygma). W Zgromadzeniu nie ma jednostki jako takiej. Misja jest prowadzona w imieniu Odkupiciela i wspólnoty, którą On w swoim imieniu posyła do najbardziej opuszczonych (por. Łk 4, 16-19). Tak więc każdy współbrat sam w sobie jest misją, która wyraża piękno misji w mozaice twarzy wspólnotowego dzieła sztuki, poprzez które jaśnieje misja Odkupiciela na tym świecie.
Jeśli to prawda, to redemptorystowskie życie konsekrowane ma sens i pozostaje znakiem, gdy Chrystus jest obecny w centrum wspólnoty, gdy kultywowana jest duchowość osobista i wspólnotowa, gdy wspólnota ciągle się nawraca, gdy każdy współbrat jest współodpowiedzialny za swoją pracę i wreszcie, gdy śluby są przeżywane jako wyraz miłości do Chrystusa, do współbraci i do ludu Bożego. Jakiego rodzaju życia konsekrowanego redemptorystów pragniemy dla siebie i dla Kościoła? Jak nasza wspólnota pomaga nam wzmocnić się w tych wszystkich aspektach?
7. (…) Formacja redemptorysty kończy się definitywnie jego zjednoczeniem z Panem na końcu naszej życiowej drogi. Dlatego w tym roku życia wspólnotowego każda wspólnota powinna zgłębić tematy, które pomogą jej w wypełnianiu swojej misji. Formacja ciągła polega na głębokim słuchaniu Ducha Świętego, który daje nam mądrość, umiejętność uważnego słuchania, rozeznanie, codzienne nawracanie się i pomoc w służbie ludowi Bożemu. Rozciąga się to na nasze zaangażowanie w formację świeckich współpracowników w naszej misji. Jaki jest charakter mojej osobistej formacji ciągłej? A jaki jest poziom mojej formacji wspólnotowej?
8. Wreszcie, wspólnota ma swoją organizację i zwierzchnictwo. Każdy współbrat musi wypełniać swoją misję w poczuciu współodpowiedzialności. Wspólnota nie różni się od orkiestry, która ma swojego dyrygenta (lokalnego przełożonego) i muzyków z ich instrumentami (współbraci, którzy posiadają szczególne talenty i odznaczają się kreatywnością). Niech każdy współbrat będzie asterzem, animatorem i administratorem swojego życia zgodnie z Konstytucjami i niech pomaga lokalnym przełożonym w tej niełatwej dziś posłudze (por. Konst. 73, 92). Przełożeni z kolei powinni służyć wspólnocie, aby była ona formowana i wzrastała w Chrystusie, i aby wszyscy w jedności oddali się dziełu ewangelizacji (por. Konst. 139). Jak realizujemy osobiste i wspólnotowe zarządzanie w naszej wspólnocie? Jest to podróż, którą odbywamy razem. „Odwagi, Pan jest Mistrzem” (św. Klemens).
9. Niech św. Klemens inspiruje nas do intensywnego przeżywania tego roku poświęconego życiu wspólnotowemu, abyśmy mogli radośnie głosić Chrystusa Odkupiciela, idąc za Nim
jako misjonarze nadziei! Niech Maryja, Matka Nieustającej Pomocy, pomaga nam w tej drodze! Amen.
w imieniu Zarządu Generalnego, z braterskim pozdrowieniem, w Chrystusie Odkupicielu
o. Rogério Gomes CSsR, Przełożony Generalny
Rzym, 15 marca 2023, święto św. Klemensa Hofbauera
Za: www.redemptor.pl