Przesłanie Ojca Świętego Franciszka do uczestników Kapituły Generalnej Zgromadzenia Męki Jezusa Chrystusa (Pasjonistów)
Sala Konsystorza
Poniedziałek 22 października 2018 roku.
Drodzy bracia,
cieszę się, że mogę was spotkać z okazji waszej Kapituły Generalnej i dziękuję Przełożonemu za jego słowa. W tych dniach wasze refleksje były prowadzone tematem „Odnowa naszej misji: Wdzięczność, Proroctwo i Nadzieja”. Te trzy słowa: wdzięczność, proroctwo i nadzieja wyrażają ducha, którym pragniecie pobudzić swoje Zgromadzenie do odnowienia misji. Prawdziwie, oprócz wyboru zarządu Instytutu, proponujecie podjęcie nowej drogi formacji permanentnej dla waszych wspólnot, zakorzenionej w doświadczeniu codziennego życia; a także zamierzacie dokonać rozeznania w pastoralnym podejściu do młodego pokolenia.
Wasz Założyciel – Święty Paweł od Krzyża, dał samemu sobie i swoim towarzyszom motto: „Niech męka Jezusa Chrystusa będzie zawsze w naszych sercach”. Jego pierwszy biograf św. Wincenty Maria Strambi, powiedział o nim: „Wydawało się, że Bóg Wszechmogący wybrał w szczególny sposób Ojca Pawła, aby nauczył ludzi, jak Go szukać w głębi naszych serc”. Święty Paweł od Krzyża chciał, aby wasze wspólnoty były szkołami modlitwy, w których można doświadczyć Boga. Jego własna świętość przeżywana była pośród ciemności i opuszczenia, ale także z radością i pokojem, które dotykały serc tych, którzy Go spotkali.
W centrum waszego życia i waszej misji jest Męka Jezusa, którą Założyciel opisał jako „największe i najpiękniejsze dzieło miłości Bożej” (Listy II, 499). Ślub, który was wyróżnia, którym jesteście zobowiązani do zachowania pamięci o namiętności, stawia was u stóp Krzyża, z którego wypływa uzdrawiająca miłość i przebaczenie Boże. Zachęcam was, abyście byli sługami duchowego uzdrowienia i pojednania, tak potrzebnych w dzisiejszym świecie, naznaczonym przez stare i nowe rany. Wasze Konstytucje wzywają was do poświęcenia całego siebie „ewangelizacji i reewangelizacji ludów, dając pierwszeństwo pracy wśród ubogich i w miejscach bardziej opuszczonych” (Konst. 70). Wasza bliskość wobec ludzi, tradycyjnie wyrażana przez misje ludowe, kierownictwo duchowe i sakrament pokuty, jest drogocennym świadectwem. Kościół potrzebuje sług (ministri), którzy mówią z czułością, słuchają bez potępienia i przyjmują z miłosierdziem.
Dzisiejszy Kościół odczuwa silne wezwanie, by wyjść poza siebie i pójść na peryferie, zarówno geograficzne jak i egzystencjalne. Wasze zaangażowanie w przekraczanie nowych granic w misji oznacza nie tylko nowe terytoria, aby nieść tam Ewangelię, ale także stanięcie wobec nowych wyzwań naszych czasów, takich jak migracja, sekularyzm i świat cyfrowy. Oznacza to dla was bycie obecnymi w sytuacjach, w których ludzie odczuwają nieobecność Boga i staranie się by być blisko tych, którzy cierpią w jakikolwiek inny sposób.
W epoce przemian, która jest raczej zmianą epoki, jesteście wezwani do uważności na obecność i działanie Ducha Świętego, odczytywanie znaków czasu. Nowe sytuacje wymagają nowych odpowiedzi. Święty Paweł od Krzyża był bardzo twórczy, odpowiadając na potrzeby swoich czasów, uznając – jak mówi w Regule – że „miłość boska jest przemyślna i ujawnia się nie tyle w słowach, ile raczej w czynach i przykładach” (Reg. XVI). Twórcza wierność waszemu charyzmatowi pozwoli wam odpowiedzieć na potrzeby współczesnych ludzi, pozostając blisko cierpiącego Chrystusa, aby wprowadzić swoją obecność w świat, który cierpi.
Wasze Zgromadzenie dało wiele przykładów świętości ludowi Bożemu; myślimy tu chociażby o św. Gabrielu Matki Bożej Bolesnej, młodzieńcu, którego radosne podążanie za Chrystusem wciąż przemawia do dzisiejszej młodzieży. Świadectwo świętych i błogosławionych z waszej rodziny zakonnej ukazuje owocność waszego charyzmatu i stanowi wzór inspirujący wasze decyzje odnośnie apostolatu. Siła i prostota waszego przesłania, jaką jest miłość Boga objawiona na krzyżu, mogą nadal przemawiać do dzisiejszego społeczeństwa, które nauczyło się nie ufać tylko słowom, a być przekonanym jedynie faktami. Dla wielu młodych ludzi, którzy szukają Boga, męka Jezusa może być źródłem nadziei i odwagi, pokazując im, że każdy jest kochany osobiście i do końca. Niech wasze świadectwo i wasz apostolat nadal wzbogacają Kościół i zawsze bądźcie blisko Chrystusa ukrzyżowanego i jego cierpiącego ludu.
Apostolskie Błogosławieństwo, którego teraz udzielam wam ojcom kapitulnym i całej rodzinie pasjonistów, niech wam towarzyszy w waszej drodze. Proszę, nie zapomnijcie się za mnie pomodlić. Dziękuję.
