Uroczystość Pięćdziesiątnicy 2024
Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku (J 15, 26-27).
Drodzy Współbracia, Świeccy Współpracownicy i Oblaci Redemptorystów, Rodzino Redemptorystowska,
Z pewnością możemy świętować Pięćdziesiątnicę słowami Jezusa wypowiedzianymi jako program misyjny w synagodze w Nazarecie: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4, 18-19). Czy jako chrześcijanie i osoby konsekrowane wierzymy, że Duch Pański jest nad nami, ożywiając nas w misji Odkupiciela, który rozpala Boży dar w nas i w świecie? Jeśli w to nie wierzymy, nie będziemy w stanie oprzeć się trudnościom świata, a nasze świadectwo będzie bezowocne. Duch Pana spoczywa na każdym z nas (…), jesteśmy powołani, aby być światłem świata! (Communicanda 1/2024).
Od założenia Zgromadzenia Duch Święty, Pocieszyciel, pomagał nam i nadal będzie to czynił. To, co jest Jego dziełem, będzie trwało do końca, nawet jeśli będą pojawiać się przeciwności lub przyjdą tacy, którzy będą próbowali to dzieło powstrzymać (por. Dz 5, 38-39). Dzięki Jego motywacji i współpracy, Zgromadzenie nabiera kształtu w procesie restrukturyzacji, aby nie odejść od swojego charyzmatu i pozostać wiernym swojej misji. Wymaga to od każdego profesa oraz od wszystkich mężczyzn i kobiet, którzy czerpią z naszej duchowości, nieustannego wysiłku, aby nie czynić ze Zgromadzenia dzieła na swój obraz i podobieństwo, ale być „wolnymi i wiernymi w Chrystusie” (por. Ga 5, 1) z głębokim poczuciem przynależności i dyspozycyjności dla misji.
Jeśli chcemy jedynie posiadać Zgromadzenie, wówczas tracimy poczucie misji i odchodzimy od charyzmatu, a charyzmat stopniowo słabnie, ponieważ nie pozwalamy, aby nowość Ducha dotknęła wszystkich wymiarów naszego życia apostolskiego. Zgromadzenie, w osobie każdego współbrata i wszystkich osób związanych z naszą misją, z jego wielokulturowością i kreatywnością, jest Pięćdziesiątnicą, która ogłasza odkupieńczy uśmiech Boga do ludzkości, zwłaszcza do najuboższych i najbardziej opuszczonych.
Doświadczenie Pięćdziesiątnicy było nowym sposobem zrozumienia misji Jezusa. Wymagało od wszystkich otwarcia się i opuszczenia swojego bezpiecznego świata, aby móc odkryć, czym jest nowość Ducha. Tak więc Pięćdziesiątnica jest dla nas wezwaniem do porzucenia murów, które chronią nas przed lękami i nie pozwalają nam dostrzec innych horyzontów, wymagających od nas umiejętności posługiwania się nowymi językami, aby przekazać doświadczenie tajemnicy paschalnej Chrystusa, która przemieniła życie pierwszych wspólnot i dotarła do nas poprzez świadectwo wiary. Jest to nowy sposób rozumienia misji Jezusa.
Otrzymaliśmy ten skarb, który nie może pozostać w nas, ale musi być rozpowszechniany przez dzieło misyjne Zgromadzenia (por. rozdz. I, Konst. 3-20). W jaki sposób realizujemy doświadczenie Pięćdziesiątnicy tam, gdzie jesteśmy obecni jako misjonarze? Jak odnosimy się do świata i do współczesnych mężczyzn i kobiet? Jakie mury musimy burzyć? Jakie drzwi i okna musimy otworzyć, aby nasza misja mogła być realizowana?
Aby zburzyć mury, otworzyć nowe okna i drzwi, potrzebujemy do tego narzędzi i kluczy. Wszystko to znajdujemy w wieczernikach naszych wspólnot i w różnych wymiarach formacji ciągłej. Poprzez uczenie się przez całe życie możemy otrzymać dary Ducha Świętego: mądrość, rozum, radę, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Bożą. Co więcej, jest to przejaw „osobistego nawrócenia, zrozumienia i pogłębienia naszej konsekracji jako ucznia odpowiadającego na wezwanie Pana i angażującego się w Jego misję dla ludu Bożego” (List na rok formacji dla misji, nr 9, Prot. N. 0000 052/2024).
Konstytucja 90 przypomina nam: „Redemptoryści będą tym skuteczniejsi jako misjonarze, im bardziej będą z dnia na dzień dostosowywać swoją apostolską działalność i łączyć z nią coraz ściślej nieustanną odnowę duchową, naukową i pastoralną samych siebie. Niech zatem każdy współbrat usiłuje wzbogacać i ożywiać własne posługiwanie przez ciągłe pogłębianie wiedzy teologicznej i ludzkiej oraz przez braterskie dzielenie się ze współbraćmi. Przełożony (wice)prowincji winien się troszczyć o nieustanny rozwój formacji wszystkich współbraci przez organizowanie instytutów względnie kursów teologicznych i duszpasterskich albo przez umożliwianie im uczestnictwa w kursach na różnych wydziałach, w zjazdach regionalnych czy ogólnokrajowych. Ponadto Zgromadzenie, idąc za wzorem Założyciela, będzie popierać wyższe studia teologiczne, aby tym skuteczniej osiągnąć swój cel misyjny”.
Przez swojego Ducha Świętego Pan poleca nam, abyśmy rozpalili w sobie dar misyjny, ponieważ jesteśmy „misjonarzami nadziei idącymi za Odkupicielem”. Razem z Maryją, naszą Matką Nieustającej Pomocy, a także w towarzystwie naszych Świętych, Błogosławionych, Męczenników i Czcigodnych Sług Bożych, uczyńmy z naszych wspólnot zakonnych, ośrodków duszpasterskich i całego Zgromadzenia centra promieniujące kreatywnością duszpasterską, śmiałością misyjną i radością z podjęcia misji Odkupiciela w świecie, w którym żyjemy, z wszystkimi jego radościami i smutkami (por. GS 1), aby głosić radość Ewangelii, która przychodzi do nas od Ducha Świętego. Niech Duch Pański zstąpi na każdego z nas…
z braterskim pozdrowieniem w Chrystusie Odkupicielu,
o. Rogério Gomes CSsR, Przełożony Generalny
Rzym, 19 maja 2024
Za: www.redemptor.pl