„Dosłownie za chwilę będzie moje spotkanie z przedstawicielami Polonii, dlatego że nadałem Order Orła Białego pośmiertnie ojcu Łucjanowi Królikowskiemu. Ten order będzie przeze mnie wręczony prowincjałowi zakonu franciszkanów, z udziałem przedstawicieli Polonii. Tak że będziemy mieli taką miłą uroczystość, bo to piękna postać w historii Polaków, Polonii i naszego kraju – człowiek, który nie tylko był zakonnikiem, duchownym i żołnierzem armii gen. Andersa, ale przede wszystkim był wspaniałym człowiekiem, który pomagał młodzieży, dzieciom. Zajął się stu pięćdziesięciorgiem polskich dzieci, które po II wojnie światowej pozostały poza granicami, znajdowały się pod opieką armii gen. Andersa. Gdy wojna się skończyła, chciano te dzieci z powrotem odesłać do Polski, przekazać je komunistycznym władzom. Ojciec Łucjan nie zgodził się na to, objął nad dziećmi opiekę – także prawną – i wraz z nimi wyemigrował do Kanady. Tam uczestniczył w ich życiu, wychowywał je, tak że wykształciły się, spokojnie przeszły w dorosłość. Można powiedzieć, że wychował w Kanadzie pokolenie młodych Polaków, które później współtworzyło dalej państwo kanadyjskie. W związku z powyższym śmiało możemy powiedzieć, że choćby z tego punktu widzenia jest wyjątkową postacią w naszych dziejach – wyjątkowym człowiekiem, który dla polskiego społeczeństwa i dla Rzeczypospolitej niezwykle się zasłużył. Tak że będziemy mieli tę miłą – jestem przekonany – uroczystość również upamiętnienia ojca Łucjana Królikowskiego” – powiedział Prezydent RP Andrzej Duda na chwilę przed wręczeniem Orderu Orła Białego prowincjałowi prowincji amerykańskiej.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał najwyższe odznaczenie państwowe o. Łucjanowi „w uznaniu znamienitych zasług w działalności społecznej i charytatywnej na rzecz polskich sierot wojennych, ofiar przymusowych wysiedleń z Kresów Wschodnich w głąb ZSRR, za pracę duszpasterską i ofiarną postawę w niesieniu pomocy drugiemu człowiekowi”.
Odbierając odznaczenie, o. James McCurry w ciepłych słowach opisywał swoje spotkania z o. Łucjanem Królikowskim: „Pomimo tego, że jestem Irlandczykiem, w czasie mojej posługi przełożonego starałem się często rozmawiać ze świętej pamięci o. Łucjanem Królikowskim choć w kilku słowach w języku polskim. Kiedy próbowałem mówić w języku polskim, o. Łucjan zawsze się uśmiechał. To był zawsze piękny uśmiech!”.
Amerykański prowincjał wspomniał również spotkanie o. Łucjana z Prezydentem RP, które miało miejsce rok wcześniej, podczas świętowania setnych urodzin odznaczonego franciszkanina: „W szczególny sposób modlę się o to, aby o. Łucjan uśmiechał się do Jego Ekscelencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy. Zeszłego roku we wrześniu miałem okazję przywieźć o. Łucjana na spotkanie z prezydentem do New Britain, w Connecticut. To był czas kiedy o. Łucjan świętował swoje setne urodziny. Pan prezydent osobiście go pozdrowił na zakończenie Mszy Świętej w kościele pw. Krzyża Świętego. Po tym spotkaniu o. Łucjan powiedział mi, że to spotkanie z prezydentem jego umiłowanej ojczyzny postrzega jako największy zaszczyt swojego życia. Wówczas nie wiedział, że dziewięć miesięcy później prezydent odznaczy go pośmiertnie najwyższym odznaczeniem Orla Białego Rzeczypospolitej Polskiej nadawanym najwybitniejszym Polakom. Z największą wdzięcznością i szacunkiem pragnę pokornie przyjąć w imieniu o. Łucjana i dla jego pamięci to najwyższe odznaczenie”.
O. McCurry podkreślił również historyczność chwili, ponieważ Order Orła Białego po raz pierwszy we franciszkańskiej historii i historii Polski, został przyznany franciszkaninowi: „O. Łucjan Królikowski, pokorny polski franciszkanin najbardziej zasługuje na ten order. Decyzja Pana Prezydenta o odznaczeniu o. Łucjana jest inspiracją dla nas dzisiaj zgromadzonych tutaj na tej uroczystości, ale również dla narodu polskiego oraz franciszkanów na całym świecie. To dzień radości! Razem z o. Łucjanem wznosimy skrzydła Orła Białego, wznosząc nasze głosy w hymnie wdzięczności Bogu i Ojczyźnie”.