Rok Życia Konsekrowanego najprawdopodobniej rozpocznie się wcześniej niż przewidywano, a mianowicie już w październiku, w 50. rocznicę soborowej konstytucji Lumen gentium. Zakończyć miałby się natomiast w listopadzie 2015 r., kiedy przypadnie rocznica soborowego dekretu o zakonach Perfectae caritatis. O takie ramy czasowe Roku Życia Konsekrowanego będzie wnioskować u Papieża watykańska kongregacja, która zajmuje się zakonami i przygotowuje też program tej inicjatywy. Jej zwierzchnicy spotkali się dziś z dziennikarzami.
Już dziś planuje się zorganizowanie trzech wielkich spotkań dla różnych kategorii osób konsekrowanych. Pierwsze zostanie przeznaczone dla młodzieży zakonnej, a drugie dla formatorów. Trzecie będzie miało formę kongresu teologicznego o odnowie życia konsekrowanego w świetle Soboru Watykańskiego II. Zakony klauzurowe połączą się natomiast z tej okazji w wielką sieć modlitewną. Zarówno Papież, jak i watykańskie dykasterie przygotowują szereg dokumentów dla osób konsekrowanych. Będą one dotyczyć takich zagadnień, jak relacja między zakonami i biskupami, administracja dóbr materialnych, autonomia i klauzura w klasztorach kontemplacyjnych, życie i misja braci zakonnych.
Rok Życia Konsekrowanego ma być czasem realistycznego spojrzenia na tę formę życia w Kościele. Trzeba zobaczyć zarówno jego blaski, jak i cienie – powiedział kard. João Braz de Aviz, prefekt watykańskiej kongregacji:
„Życie konsekrowane, jak przypomniał Papież Franciszek podczas spotkania z przełożonymi generalnymi, to rzeczywistość złożona z grzechu i łaski. W tym roku chcemy uznać i wyznać naszą słabość, ale chcemy też „wykrzyczeć” światu z mocą i radością świętość i dynamizm, które są obecne w życiu konsekrowanym. Ileż świętości, niekiedy ukrytej, ale bynajmniej nie jałowej, jest w klasztorach i domach zakonnych. Patrząc pozytywnie na ten czas łaski, który rozciąga się od Soboru aż po dzień dzisiejszy, chcemy podjąć przyszłość z nadzieją. Jesteśmy w pełni świadomi, że chwila obecna jest delikatna i trudna, jak stwierdził Jan Paweł II w Vita consecrata, i że kryzys, przez który przechodzi społeczeństwo i sam Kościół, w pełni dotyka też życia konsekrowanego. Jednakże chcemy podjąć wyzwanie tego kryzysu, traktując go nie jako przedpokój śmierci, lecz jako kairós, okazję do wzrastania w głębi”.
kb/ rv
