Wspaniały człowiek i dydaktyk, umiał dzielić się ze studentami swoją rozległą i dogłębną wiedzą, pobudzając jednocześnie do twórczych poszukiwań.
O. Uribe urodził się 13 sierpnia 1939 roku w Envigado w Kolumbii. Doktoryzował się z teologii duchowości, pisząc pracę na temat struktur i specyfiki życia zakonnego według reguły św. Benedykta i pism św. Franciszka. W latach 1999-2002 był dziekanem Wydziału Teologicznego wtedy Papieskiej Akademii Antonianum w Rzymie. Opublikował ponad dwadzieścia książek i około stu artykułów dotyczących hagiografii franciszkańskiej, pism św. Franciszka oraz różnych aspektów duchowości franciszkańskiej.
W języku polskim ukazało się jego największe dzieło: „Wprowadzenie do źródeł franciszkańskich” wydane przez wydawnictwo Bratni Zew w 2009 roku w przekładzie Emila Kumki OFMConv. We wstępie autor pisał m.in.: „W ostatnich latach studium źródeł hagiograficznych Franciszka i Klary z Asyżu zanotowało wzrost zainteresowania, a to z dwu powodów: po pierwsze, by dotrzeć do wersji tekstu pierwotnego każdej hagiografii i do możliwej zależności lub współzależności istniejących pomiędzy nimi; po drugie, aby rozwikłać trudności relacji wydarzeń w nich opowiedzianych i zbliżyć się do prawdy historycznej. Nowe odkrycie pism tych dwóch osób, dokonane w ciągu tego samego wieku, przyczyniło się do uwypuklenia znaczenia hagiografii jako źródeł pomocniczych. Mianowicie, zakładając, że pisma dają nam elementy z pierwszej ręki odnośnie do ich myśli i decyzji, to hagiografie opowiadają nam o sposobie urzeczywistniania tych ideałów w codzienności, przynajmniej z punktu widzenia biografów. Z tego samego powodu są one podstawowymi dokumentami tak dla duchowości, jak dla historii”.
ram
Za: www.isf.edu.pl