Jozef Michalov urodził się 14 lipca 1933 roku w Ostrej Grunie koło Bańskiej Bystrzycy. Kiedy ukończył szkołę podstawową (1949) chciał wstąpić niższego seminarium Zgromadzenia Słowa Bożego – Księży Werbistów, ale po przewrocie lutowym w 1948 roku było to już niemożliwe, gdyż między innymi skutkami tego przewrotu były prześladowania Kościoła w Czechosłowacji. Wszelkie szkoły katolickie, nowicjaty, seminaria i klasztory żeńskie zostały przez władze komunistyczne zlikwidowane. Jozef zaczął wówczas studiować fizykę w wyższej szkole w Bratysławie. Studia ukończył doktoratem na wydziale przyrodniczym. Następnie studiował dalej na Uniwersytecie Komenskiego, gdzie zyskał tytuł naukowy kandydata nauk, a następnie doktorat z fizyki. Potem przez trzy lata był profesorem w gimnazjum w Nowym Mieście nad Wagiem. Z kolei przejął zajęcia na uniwersytecie w Bratysławie. Myśl o kapłaństwie nigdy w nim nie wygasła. W 1969 roku rozpoczął tajny nowicjat u księży werbistów. Po dwóch latach w maju 1971 roku złożył pierwsze śluby zakonne. W konspiracji kontynuował studia filozoficzno-teologiczne i 14 maja 1978 roku złożył śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Jana Wosińskiego (1914-1996), który w episkopacie polskim był przewodniczącym Komisji Misyjnej, w jego prywatnej kaplicy w Płocku 10 marca 1979 roku. W znalezieniu biskupa konsekratora pomógł mu jego współbrat ze Słowacji o. Jozef Sabo SVD (1926-2010), również wyświęcony potajemnie w Polsce w 1960 roku. Świadkiem święceń był ojciec prowincjał Bernard Bona SVD (1914-1992). Prymicyjną Mszę św. następnego dnia odprawił o. Jozef Michalov w kaplicy Domu Misyjnego pod wezwaniem Ducha Świętego Księży Werbistów w Warszawie. Po powrocie na Słowację przez 12 lat musiał się jeszcze ukrywać ze swym kapłaństwem. Następnie po studyjnym roku w Rzymie (1993) zaczął wykładać ekumenizm i misjologię w wyższej szkole pedagogicznej i w seminarium w Nitrze. W 1997 roku habilitował się z filozofii systematycznej. Był czynny na uniwersytetach w Nitrze i Bratysławie. 26 kwietnia 2001 roku otrzymał nominację profesorską. Napisał kilka książek z dziedziny fizyki, filozofii i teologii. Zmarł po ciężkiej chorobie w szpitalu w Nitrze. W dzień wspomnienia św. Józefa, patrona zmarłego, została odprawiona Msza św. w werbistowskim kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Nitrze, a następnie po południu w kościele św. Krzyża w Ostrej Gruni, gdzie został ochrzczony a po śmierci spoczął na miejscowym cmentarzu. Należał do grona tych bohaterskich kapłanów, którzy dla Chrystusa podjęli się wielkiego trudu służenia mu w ciężkim okresie prześladowań. Niech Chrystus Najwyższy Kapłan sam będzie mu nagrodą.
Alfons Labudda SVD
Za: Redakcja.