Lewicowo-chrześcijański Sandinistowski Front Wyzwolenia Narodowego (FSLN, sandiniści), który nazwę przyjął na część lidera nikaraguańskiego ruchu oporu, Augusto Sandino, walczącego z okupacją Stanów Zjednoczonych w latach 30., sprawował władzę w latach 1979-1990. Sandiniści, popierający teologię wyzwolenia, obalili w 1979 roku proamerykański reżim Anastasio Somozy.
Obecnie 81-letni D’Escoto Brockmann prosił niedawno listownie papieża o zezwolenie mu na odprawianie mszy św. przed śmiercią. W poniedziałek Watykan podał, że Franciszek przychylił się do jego prośby.
Jan Paweł II krytykował teologię wyzwolenia i w 1985 r. zawiesił w czynnościach kapłańskich trzech księży, w tym D’Escoto, za złamanie kościelnego zakazu sprawowania funkcji rządowych.
Zdaniem ekspertów wrogi stosunek Jana Pawła II do ruchu wynikał – oprócz względów doktrynalnych – z niezrozumienia, albo niedocenienia specyfiki kapitalizmu w Ameryce Łacińskiej, gdzie ma on znacznie bardziej “drapieżny” charakter niż w Europie, obfituje w wyzysk świata pracy i generuje większe nierówności społeczne. Według watykanisty Roberto Suro istotne były również obawy papieża o zagrożoną przez teologię wyzwolenia jedność Kościoła w Ameryce Łacińskiej.
Franciszek, który w latach 1973-1979 był młodym prowincjałem jezuitów w Argentynie, podzielał sprzeciw Jana Pawła II wobec marksistowskich założeń teologii wyzwolenia. Ale już jako papież wzywa do większego miłosierdzia i wskazał, że inny symbol teologii wyzwolenia, abp San Salwadoru Oscar Romero, zamordowany przez członków salwadorskich komand śmierci zostanie wkrótce beatyfikowany.
W latach 80. D’Escoto został nagrodzony Międzynarodową Leninowską Nagrodą Pokoju i Nagrodą Thomasa Mertona, przyznawaną za walkę o sprawiedliwość przez pozarządową organizację z Pittsburgha – Ośrodek na rzecz Pokoju i Sprawiedliwości Społecznej im. Thomasa Mertona. W latach 2008-2009 D’Escoto był przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego ONZ.
PAP/drr
Za: www.deon.pl