, zatwierdził 23 stycznia Franciszek podczas audiencji dla prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Becciu. Wśród kandydatów na ołtarze jest 13 męczenników z Hiszpanii z 1936 i z Gwatemali z lat 1980-91.
Oto wykaz dekretów i osób, których dotyczą.
Dwa pierwsze dokumenty potwierdzają akty męczeństwa sług Bożych, zamordowanych z powodu nienawiści do wiary:
pierwszy dotyczy kapucyna o. Benedykta z Santa Coloma de Gramenet (imię i nazwisko świeckie: Doménech Bonet) i jego dwóch współbraci zakonnych, zabitych w Hiszpanii w okresie między 24 lipca a 6 sierpnia 1936;
drugi – dwóch misjonarzy od Najświętszego Serca Jezusowego Józefa Marii Cirery i jego dwóch współbraci zakonnych oraz 7 świeckich towarzyszy, którzy zginęli w Gwatemali w okresie między 1981 a 1991. Łącznie daje to 13
Trzeci dekret uznaje cnoty heroiczne Włocha bł. Jana Tavellego (1386-1446) z zakonu kleryków apostolskich św. Hieronima, zwanych jezuatami.
Również następne dekrety dotyczą uznania cnót heroicznych sług Bożych:
Joachima Masmitjá i Puiga (1808-86) z Hiszpanii, kapłana, założyciela Zgromadzenia Misjonarek Serca Maryi,
Józefa Antoniego Plancarte y Labastida (1840-98) z Meksyku, kapłana diecezjalnego, założyciela Instytutu Sióstr Maryi Niepokalanej z Guadalupe,
Józefa Piusa Gurrachagi Castuariense (1881-1967) z Hiszpanii, kapłana diecezjalnego, założyciela Zgromadzenia Służebnic Parafialnych Chrystusa Kapłana,
Antoniego Marii z Lavaur (w świecie François-Léon Clergue; 1825-1907) z Francji, kapłana z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów,
Marii z Góry Karmel od Przenajświętszej Trójcy (w świecie Carmen Caterina Bieno; 1898-1966) z Brazylii, karmelitanki bosej.
Za: www.gosc.pl
Kolejna czcigodna karmelitanka bosa
Carmen Catarina Bueno urodziła się w Itu w stanie São Paulo (Brazylia) 25 listopada 1898 r. Jej rodzicami byli Teotonio Bueno i Maria do Carmo Bauer. Wzrastała w Campinas, mieście we wschodniej części tegoż stanu São Paulo, gdzie poznała Franciszka Borja do Amarala, późniejszego biskupa diecezji Taubate. Wspólnie myśleli o poświęceniu się Panu Bogu.
W 1916 r. Carmen wraz ze swoją babką przeniosła się na wyspę Paqueta (Rio de Janeiro). Wyróżniała się zawsze wielką miłością Boga i Kościoła, poświęcając jednocześnie wiele czasu na naukę. Doskonale poznała język francuski, komponowała poezje i uczyła się sztuki malarskiej.
Punktem zwrotnym w jej życiu duchowym było przeczytanie „Dziejów duszy” św. Teresy od Dzieciatka Jezus i 21 kwietnia 1926 r. wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych pw. św. Józefa w Rio e Janeiro, gdzie otrzymała imię zakonne Maria Karmela od Przenajświętszej Trójcy.
Była m.in. mistrzynią nowicjuszek, podprzeoryszą i w końcu przeoryszą klasztoru. Promieniowała szczególnie cnotą pokory. W 1955 r. została fundatorką klasztoru w Tremembe w diecezji Taubate, której ordynariuszem był wspomniany biskup Borja do Amarala. Tam zmarła w opinii świętości 13 lipca 1966 r. Kochana przez wszystkich jako „Carminha”, jest ustawicznie przyzywana przez wiernych, a jej grób jest często przez nich nawiedzany.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD