Ojciec Święty Franciszek zatwierdził 28 października 8 dekretów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, dotyczących 9 osób: jednego błogosławionego i ośmiorga sług Bożych z Włoch, Hiszpanii, Brazylii, Libanu i Polski
W tym gronie jest 5 mężczyzn i 4 kobiety, wśród nich Polka Elżbieta (Róża) Czacka, założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża (1876-1961). Zatwierdzenie dekretów nastąpiło podczas audiencji, jakiej papież udzielił prefektowi tej Kongregacji kardynałowi-nominatowi Marcello Semeraro, który po raz pierwszy wystąpił w tym charakterze od czasu powołania go na to stanowisko 15 bm.
Dekrety dotyczą następujących zdarzeń i osób:
1. cudu przypisywanego wstawiennictwu błogosławionego Justyna Marii Russolillo (1891-1955), kapłana włoskiego, założyciela Stowarzyszenia Powołań Bożych i Zgromadzenia Sióstr od Powołań Bożych;
2. cudu przypisywanego wstawiennictwu służebnicy Bożej Marii Lorenzy Requenses in Longo (ok. 1463-1539), Hiszpanki, ale zmarłej w Neapolu, założycielki Szpitala dla Nieuleczalnie Chorych i wspólnot mniszek kapucynek;
3. cudu przypisywanego wstawiennictwu Elżbiety (w świecie: Róży) Czackiej (1876-1961), Polki, założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża w Laskach;
4. męczeństwa sług Bożych Leonarda Melkiego i Tomasza Saleha z Libanu, kapłanów-kapucynów, zamordowanych z nienawiści do wiary w Turcji w latach 1915 i 1917;
5. męczeństwa sługi Bożego Ludwika Lenziniego (†1945), kapłana włoskiego, zamordowanego z nienawiści do wiary we Włoszech;
6. męczeństwa służebnicy Bożej Izabeli Krystyny Mrad Campos (†1982), świeckiej Brazylijki, zamordowanej z nienawiści do wiary w Brazylii;
7. cnót heroicznych sługi Bożego Roberta Giovanniego (1903-94), Brazylijczyka, brata Zgromadzenia Świętycdh Stygmatów Naszego Pana Jezusa Chrystusa, zmarłego w Brazylii;
8. cnót heroicznych służebnicy Bożej Marii Teresy od Serca Jezusowego (w świecie: Celii Méndez y Delgado; 1844-1908), Hiszpanki, współzałożycielki Zgromadzenie Służebnic Boskiego Serca Jezusa.
Spośród obecnych kandydatów na ołtarze na szczególną uwagę zasługuje czworo męczenników: dwaj kapucyni maroniccy z Libanu zginęli z rąk Turków w czasie wielkiego ludobójstwa dokonanego przez nich w latach I wojny światowej, którego ofiarami padli przede wszystkim Ormianie, ale też członkowie innych narodów i wyznań, m.in. Asyryjczycy, Grecy, Libańczycy – prawosławni, chrześcijanie ormiańscy, syryjscy, chaldejscy i protestanci. Z kolei ks. Lenziniego zamordowali tuż po II wojnie światowej partyzanci komunistyczni we Włoszech. A 20-letnia Brazylijka zginęła z rąk swego rówieśnika, broniąc czystości.
***
Róża Czacka urodziła się 22 października 1876 roku w Białej Cerkwi (obecnie Ukraina). Była córką Feliksa Czackiego i Zofii z Ledóchowskich, a także prawnuczką Tadeusza Czackiego (założyciela Liceum Krzemienieckiego) oraz bratanicą kardynała Włodzimierza Czackiego. W wieku 22 lat zupełnie straciła wzrok. Własną ślepotę potraktowała jako wezwanie do zajęcia się innymi niewidomymi. Młoda, wykształcona, religijna dziewczyna rozpoczyna życie “po niewidomemu”. Uczy się alfabetu Braille’a, zapoznaje z najnowszymi osiągnięciami nauki o niewidomych, dużo podróżuje po Europie (m.in. do Francji, Austrii, Szwajcarii). W 1911 roku zakłada Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi.
Staraniem nowej instytucji powstają w Warszawie: ochronka, szkoła powszechna, warsztaty, biblioteka brajlowska oraz tzw. patronat, obejmujący na terenie miasta dorosłych niewidomych i ich rodziny.
Lata I wojny światowej Róża Czacka spędziła w Żytomierzu. Był to dla niej czas swoistych rekolekcji. Pojawiła się myśl o podjęciu życia zakonnego oraz o powołaniu nowego zgromadzenia zakonnego, które służyłoby ludziom niewidomym. W 1917 roku Róża Czacka przyjmuje habit franciszkański i składa śluby wieczyste w III Zakonie św. Franciszka.
W maju 1918 roku wraca do Warszawy jako siostra Elżbieta. Po uzyskaniu koniecznych pozwoleń przyjmuje kandydatki do nowego zgromadzenia, które od 1 grudnia 1918 roku zaczyna istnieć jako Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Jego charyzmatem staje się służba ludziom niewidomym i wynagradzanie za duchową ślepotę świata. Opiekunem duchowym Zgromadzenia i całego Dzieła zostaje ksiądz Władysław Korniłowicz.
W 1922 roku, dzięki otrzymanej darowiźnie kilku mórg ziemi w Laskach, Matka Elżbieta rozpoczyna budowę zakładu dla niewidomych. To tutaj stopniowo zostają przeniesione placówki dla niewidomych dzieci – szkoła i warsztaty; powstaje dom macierzysty Zgromadzenia.
Do wybuchu II wojny światowej, Laski kierowane przez Matkę Czacką stają się nowoczesną placówką dającą niewidomym wychowankom wykształcenie podstawowe i zawodowe, pozwalające na samodzielne i niezależne finansowo życie, przywracające im ludzką godność.
Laski stają się ośrodkiem duchowości franciszkańskiej, przyciągają ludzi poszukujących; są miejscem, gdzie cierpienie spowodowane brakiem wzroku, przyjmowane jest z męstwem i pogodą; gdzie na równych prawach współpracują ze sobą osoby niewidome, pracownicy świeccy i siostry zakonne.
We wrześniu 1939 roku, w czasie bombardowania Warszawy, Matka Czacka zostaje ranna w głowę i traci oko. Po powrocie do Lasek kieruje odbudową zakładu.
W 1950 roku rozpoczyna się trwająca do śmierci choroba Róży Czackiej. Przekazuje kierownictwo swojej następczyni i wspiera Dzieło modlitwą i ofiarą cierpienia. Matka Elżbieta Róża Czacka zmarła w opinii świętości 15 maja 1961 roku w Laskach. Została pochowana na cmentarzu, który znajduje się na terenie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Laskach. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył kardynał Stefan Wyszyński, z którym współpracowała przez szereg lat.
Jej proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym rozpoczął w grudniu 1987 kard. Józef Glemp, po czym 8 lutego 1988 Stolica Apostolska wydała zgodę tzw. Nihil obstat na jego rozpoczęcie. Po zakończeniu części diecezjalnej, akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych do Rzymu, która 3 kwietnia 1998 po zapoznaniu się z tą dokumentacją wydała dekret o jego ważności. Na postulatora generalnego został wyznaczony ks. Sławomir Oder. W 2011 złożono tzw. positio wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej, a 9 października 2017 za zgodą papieża Franciszka promulgowano dekret o heroiczności jej życia i cnót.
Za: www.deon.pl