„Jednocześnie prosiłbym was o okazanie jeszcze większej bliskości wiernym świeckim. Trzeba promować ich rzeczywiste uczestnictwo w życiu waszych Kościołów partykularnych, także poprzez struktury kanoniczne, które zapewniają, żeby ich głosy zostały usłyszane, a ich doświadczenia uznane. Rozpoznawajcie i doceniajcie charyzmaty świeckich, mężczyzn i kobiet, i zachęcajcie ich, aby wnosili swoje własne dary w służbie Kościołowi i całemu społeczeństwu. Myślę tutaj o licznych gorliwych katechistach tego kraju, których apostolstwo jest niezbędne dla wzrastania wiary i dla chrześcijańskiej formacji nowych pokoleń. Są oni prawdziwymi misjonarzami i przewodnikami w modlitwie, zwłaszcza na terenach najbardziej oddalonych” – powiedział Ojciec Święty.
W tym kontekście Franciszek zwrócił też uwagę na rolę rodzin, które nie są jedynie przedmiotem duszpasterstwa, ale jednym z najskuteczniejszych ewangelizatorów.
„Ludzie tego kraju znani są z umiłowania rodziny, z gościnności, szacunku okazywanego rodzicom i dziadkom oraz troski o ludzi starszych, o chorych i najbardziej bezbronnych. Wartości te zostały potwierdzone i uwznioślone w Ewangelii Jezusa Chrystusa. Szczególne wyrazy wdzięczności należą się tym wszystkim, którzy pracują bez rozgłosu, aby wspierać rodziny chrześcijańskie w ich misji codziennego dawania świadectwa pojednującej miłości Pana i ukazywania Jego mocy odkupienia. Jak zostało zaznaczone w adhortacji Ecclesia in Asia, «rodzina nie jest jedynie przedmiotem troski duszpasterskiej Kościoła; jest ona również jednym z najskuteczniejszych sprawców ewangelizacji w Kościele» (n. 46) – powiedział Ojciec Święty.
Wśród zadań samych biskupów Franciszek wspomniał posługę obecności, która wyraża się między innymi w wizytacjach duszpasterskich. Podkreślił też potrzebę wypowiadania się – publicznie i jednomyślnie – przeciw przemocy o podłożu religijnym.
Papież pochwalił bengalski Kościół za jego służbę ubogim, która wyraża się nie tylko w dziełach charytatywnych, ale również w oświacie i służbie zdrowia. Podkreślił, że inspiracją dla dzieł pomocy powinna być zawsze miłość pasterska.
„Przedstawiając Panu radości i trudności waszych wspólnot lokalnych, prośmy razem o ponowne wylanie Ducha Świętego, aby nas obdarzył «odwagą głoszenia nowości Ewangelii śmiało, głośno, w każdym czasie i miejscu, także pod prąd» (adhort. apost. Evangelii gaudium, 259). Oby kapłani, zakonnicy, osoby konsekrowane i wierni świeccy powierzeni waszej pasterskiej trosce mogli znajdować ciągle nową moc w swych wysiłkach, by być «ewangelizatorami głoszącymi Dobrą Nowinę nie tylko słowem, ale przede wszystkim życiem przemienionym obecnością Bożą» (tamże)” – powiedział na zakończenie Ojciec Święty.
kb/ rv