Papież wskazuje, że Komisja jest nowym, ważnym i skutecznym narzędziem, które ma mu pomóc w animowaniu i wspieraniu zaangażowania całego Kościoła w tych kwestiach. Ma bowiem na różnych szczeblach – episkopatów, diecezji, Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego – realizować niezbędne działania celem zapewnienia ochrony dzieciom i narażonym na takie nadużycia dorosłym. Będzie proponować rozwiązania w duchu sprawiedliwości i miłosierdzia.
Franciszek mocno podkreśla, że rodziny „muszą wiedzieć, iż Kościół nie szczędzi wysiłków, aby chronić ich dzieci, i że mają prawo zwracać się do niego z pełnym zaufaniem, gdyż jest to bezpieczny dom”. Nie ma w tym zakresie żadnych ważniejszych okoliczności i czynników, jakiekolwiek by były tego racje, jak na przykład chęć uniknięcia skandalu. „Absolutnie nie ma miejsca wśród duchowieństwa dla tych, którzy dokonują nadużyć wobec nieletnich” – pisze Ojciec Święty.
Od biskupa diecezjalnego i wyższych przełożonych oczekuje się sprawdzenia i zweryfikowania, czy w parafiach i innych instytucjach kościelnych jest zagwarantowane bezpieczeństwo nieletnim i tym z dorosłych, którzy mogą być szczególnie narażeni na tego typu nadużycia. „Kościół ma obowiązek wyrazić w duchu Jezusa współczucie tym, którzy doświadczyli nadużyć seksualnych, a także ich rodzinom. Jako wyraz tego diecezje oraz instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego są zobowiązane do opracowania programów opieki duszpasterskiej, korzystających z pomocy psychologicznej i duchowej” – napisał Franciszek w liście na temat ochrony nieletnich.
lg/ rv
Oto treść tego dokumentu w tłumaczeniu na język polski:
W marcu ubiegłego roku ustanowiłem Papieską Komisję ds. Ochrony Nieletnich, zapowiedzianą już w grudniu 2013 r. Jej celem jest przedstawienie propozycji i inicjatyw, które mają udoskonalić normy i procedury na rzecz ochrony wszystkich dzieci i bezbronnych osób dorosłych. Następnie w skład Komisji powołałem wysoko wykwalifikowane osobistości, dobrze znane ze swej pracy w tej dziedzinie.
Następnie w lipcu spotkanie z niektórymi osobami, które doznały od kapłanów wykorzystywania seksualnego dało mi możliwość bycia bezpośrednim i poruszonym świadkiem intensywności ich cierpień oraz solidności ich wiary. Umocniło to mnie jeszcze bardziej w przekonaniu, że musimy nadal robić wszystko, co możliwe, aby wykorzenić z Kościoła plagę wykorzystywania seksualnego nieletnich oraz otworzyć drogę pojednania i uleczenia na rzecz tych, którzy zostali wykorzystani.
Z tych powodów, w grudniu ubiegłego roku dołączyłem do Komisji kilku nowych członków, reprezentujących Kościoły partykularne na całym świecie. A za kilku dni wszyscy członkowie spotkają się po raz pierwszy w Rzymie.
W tym kontekście uważam, że Komisja będzie nowym, ważnym i skutecznym narzędziem, aby mi pomóc w ożywieniu i wspieraniu zaangażowania całego Kościoła – na różnych poziomach: konferencji episkopatów, diecezji, instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego, itp. – by wprowadzić w życie działania niezbędne do zapewnienia ochrony nieletnich i bezbronnych osób dorosłych, oraz udzielić odpowiedzi sprawiedliwości i miłosierdzia.
Rodziny muszą wiedzieć, że Kościół nie szczędzi wysiłków, aby chronić ich dzieci oraz, że mają one prawo, by zwrócić się do niego z pełnym zaufaniem, ponieważ jest domem bezpiecznym. Nie można zatem dawać pierwszeństwa innym względom, niezależnie od tego jakiego byłyby one charakteru, jak na przykład pragnienie uniknięcia skandalu, ponieważ nie ma absolutnie żadnego miejsca w posłudze duszpasterskiej dla tych, którzy wykorzystują nieletnich.
Należy również uważnie czuwać, aby w pełni realizowano list okólny wystosowany przez Kongregację Nauki Wiary, 3 maja 2011 r., mający na celu pomoc konferencjom episkopatów w przygotowaniu wytycznych traktowania przypadków wykorzystywania seksualnego nieletnich przez duchownych. Ważne, aby konferencje episkopatów dysponowały narzędziem okresowej rewizji norm oraz okresowej weryfikacji ich realizowania.
Do biskupa diecezjalnego oraz wyższych przełożonych należy obowiązek zapewnienia, aby w parafiach oraz innych instytucjach kościelnych zapewniono bezpieczeństwo nieletnim i bezbronnym osobom dorosłym. Jako wyraz obowiązku Kościoła, by okazać współczucie Jezusa wobec tych, którzy doznali wykorzystywania seksualnego oraz ich rodzin, diecezje i instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, są zachęcane do określenia programów pomocy duszpasterskiej, obejmującej posługi psychologiczne i duchowe. Pasterze i odpowiedzialni wspólnot zakonnych niech będą gotowi do spotkania z ofiarami i osobami im najbliższymi: są to cenne okazje, by wysłuchać i prosić o przebaczenie tych, którzy wiele wycierpieli.
Z tych wszystkich powodów proszę o waszą pełną i ścisłą współpracę z Komisją ds. Ochrony Nieletnich. Praca, jaką jej powierzyłem obejmuje pomoc dla was i dla waszych konferencji, poprzez wzajemną wymianę „najlepszych praktyk” oraz programów edukacyjnych, szkolenia oraz w zakresie rozwijania właściwych reakcji na nadużycia seksualne.
Niech Pan Jezus tchnie w każdym z nas, sług Kościoła, tę miłość i to szczególne umiłowanie maluczkich, jakie charakteryzowało Jego obecność między ludźmi, a które przekłada się na szczególną odpowiedzialność za dobro nieletnich i bezbronnych osób dorosłych. Niech nam pomaga Najświętsza Maryja Panna, Matka czułości i miłosierdzia, abyśmy wielkodusznie i ściśle wypełniali nasz obowiązek pokornego uznania i naprawienia minionych niesprawiedliwości oraz zawsze byli wierni zadaniu ochrony tych, których Jezus kocha najbardziej.
Watykan, 2 lutego 2015
Święto Ofiarowania Pańskiego
FRANCISCUS
Za: www.deon.pl