W dniach 17-19 lutego 2012 r. w Paryżu, u księży lazarystów, odbył się XIV Kongres Miłosierdzia Bożego. Organizatorem było Zgromadzenie Księży Pallotynów, które od wielu lat działa na rzecz miłosierdzia we współpracy z siostrami pallotynkami i wieloma innym zgromadzeniami zakonnymi, a także z dużą liczbą świeckich i ludzi dobrej woli.
Temat tegorocznego Kongresu „Miłosierdzie Boże w różnych religiach” dał nam okazję, aby odkryć, jak ten przymiot Boga jest postrzegany w różnych tradycjach duchowych: judaizmie, religiach wschodu i Kościołach chrześcijańskich.
Pierwszy dzień Kongresu był jak podróż do źródeł. Pierwsza konferencja wprowadziła nas w świat kolebki chrześcijaństwa przed rozdziałem i schizmą. Ks. Mirosław Mejzner, pallotyn z Warszawy, z pasją i błyskotliwie przedstawił temat „Miłosierdzie w Kościele pierwszych wieków”.
Popołudniowa konferencja zabrała nas do jeszcze głębszych źródeł, Tory i jej egzegetów. Rabin z ruchu massorti, Yeshaya Dalsace opowiedział o „Bogu miłosiernym w judaizmie”. Tłumaczenie Biblii autorstwa André Chouraquiego i bogaty wybór tekstów tradycji rabinicznej były dla prelegentów narzędziem, które miało zrobić na audytorium ogromne wrażenie.
Refleksję intelektualną wspierały przerwy na modlitwę i liturgię, przewidziane na każdy dzień Kongresu: w piątek przeżywaliśmy Eucharystię, którą celebrował Jean-Yves Riocreux, bp Pontoise, i Godzinę Wielkiego Miłosierdzia animowaną przez ks. Zdzisława Prusaczyka, pallotyna, animatorów Apostolatu Miłosierdzia Bożego oraz siostrę Sangwinę ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia z Krakowa, w którym była święta Faustyna.
Drugi dzień przebiegł pod znakiem braterskiego wsłuchania się w różne Kościoły chrześcijańskie. Punktem kulminacyjnym spotkania ok. stu uczestników była Eucharystia, a następnie czuwanie modlitewne „Godzina Wielkiego Miłosierdzia” i różaniec do Miłosierdzia Bożego. Przewodniczył tym modlitwom ks. Daniel Ange wraz ze swoją szkołą ewangelizacji „Młodzież-Światło”.
Czy jedność Kościołów chrześcijańskich mogłaby postępować w kierunku dnia dopełnienia, gdyby odbieranie Miłosierdzia Bożego leżało w centrum nie tylko refleksji teologicznej tych Kościołów, ale wcześniej w ich praktyce ewangelicznej? Takie pytanie padło na zakończenie drugiego dnia Kongresu.
Pierwszy mówca, Michel Stavrou, profesor Instytutu Teologii św. Sergiusza w Paryżu, zaprezentował temat „Wielkie Miłosierdzie Boże w doświadczeniu chrześcijaństwa wschodniego”. Jego referat pozwolił uczestnikom zapoznać się z tradycją patrystyczną i odnoszącą się do Biblii, dotyczącą tematu tego przymiotu Boga, a zwłaszcza miejsca, jakie zajmuje wzywanie Miłosierdzia Bożego w liturgii świętych oficjów w Kościele prawosławnym.
Francuski Kościół reformowany reprezentowała pastor Agnès von Kirchbach z regionu paryskiego. Temat jej wystąpienia brzmi „Biblijne spojrzenie na Miłosierdzie i jego konsekwencje dla życia Kościoła”. Wspomniana prezentacja była piękną uwerturą do nadziei uzdrowienia z ran niezgody między Kościołami. Wprowadzenie miłosierdzia do życia wspólnoty eklezjalnej może zbudować pomosty między Kościołami rozdzielonymi przez kwestie doktrynalne.
Spotkaniu przewodniczył ksiądz Rémy Kurowski, pallotyn, delegat ds. stosunków ekumenicznych z diecezji Val d’Oise.
Ostatni wykład tego dnia wygłosił ks. Patryk Chocholski z diecezji ARS-Belley, a temat brzmiał: „Miłosierdzie Boże w relacjach międzyreligijnych”. Aby wykazać zasadniczą rolę ufności w Miłosierdzie Boże i jego praktykowania w naszych relacjach z innymi, nawet jeśli są naszymi wrogami, autor podał jako przykład testament duchowy Christiana de Chergé, przeora mnichów w Tibhirine. Ta głęboka analiza postawy przebaczenia mnicha w obliczu pewnej śmierci jego wspólnoty zadanej rękoma innych wierzących wywołała u wszystkich słuchaczy autentyczną refleksję nad prawdziwym sensem praktykowania miłosierdzia w ekstremalnych sytuacjach naszego życia jako uczniów Chrystusa.
Ten bogaty z intelektualnego i duchowego punktu widzenia dzień pokazał, jak złożony, a jednocześnie nieunikniony jest dla każdego wierzącego temat Miłosierdzia Bożego.
Ostatni dzień rozpoczął się od powitania kardynała Philippe’a Barbarina, abp Lyonu, i Alberta-Marie de Monléon, bp Meaux, których poproszono o odprawienie Eucharystii i wygłoszenie konferencji. Kardynał sam przedstawił pierwszego porannego prelegenta, pana Azzedine’a Gaci’ego, profesora i byłego przewodniczącego Rady Regionalnej Kultu Muzułmańskiego Rodan Alpy, który przyjechał, aby mówić o „Islamie i Miłosierdziu”.
Ta bardzo oczekiwana konferencja została przyjęta przez uczestników z dużym zainteresowaniem. Nie tylko za przyczyną samego tematu, niezbyt oswojonego przez uczestników chrześcijańskich spotkań, ale przede wszystkim ze względu na wzajemną przyjaźń obydwu prelegentów. Pan Gaci poparł swój odczyt licznymi cytatami z Koranu i udało mu się przedstawić swoją religię i wiarę w jej najpiękniejszym aspekcie uwielbienia i wielkości Miłosierdzia Bożego, głoszonego i praktykowanego we wszystkich dziedzinach życia wierzącego muzułmanina. Po tym wystąpieniu uczestnicy zadali wiele pytań.
Następnie do wykładu na temat „Tajemnica Miłosierdzia Bożego w katolicyzmie” przystąpił kardynał Philippe Barbarin. Zaczynając od powrotu do żydowskich źródeł chrześcijaństwa, przedstawił pojęcie Miłosierdzia Bożego w pismach ojców Kościoła, stawiając w centrum osobę Jezusa Chrystusa jako doskonały Obraz Miłosierdzia Ojca. Wspomniał o encyklice papieża Jana Pawła II „Dives in Miséricorde”, a zakończył pojęciem Kościoła jako sakramentu miłosierdzia w doczesnym świecie.
W czasie przepięknej animacji „Godziny Wielkiego Miłosierdzia” usłyszeliśmy świadectwo pani Hélène Dumont, założycielki grupy „Sług Miłosierdzia” w kościele Saint Sulpice w Paryżu. Po odmówieniu różańca do Miłosierdzia Bożego, animowanego przez siostrę Sangwinę ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie, całe zgromadzenie oddało cześć relikwiom św. s. Faustyny, wystawionym w kaplicy księży lazarystów.
Ukoronowaniem dnia były dwa odczyty na temat wielkich Apostołów Miłosierdzia Bożego: „Uniwersalny wymiar Miłosierdzia Bożego w <<Dzienniczku siostry Faustyny>>”, dokładnie przedstawiony przez s. Sangwinę oraz „Postać apostoła miłosierdzia”, św. Wincentego Pallottiego, założyciela księży pallotynów, z entuzjazmem zaprezentowany przez ks. Aleksandra Pietrzyka, pallotyna.
Tak zakończył się XIV Kongres Miłosierdzia Bożego w Paryżu, który pozostawił we wszystkich uczestnikach przeświadczenie o wielkości łaski Bożej. Komitet redakcyjny złożony z uczestników tego Kongresu wyraził to tak:
Twoje Miłosierdzie jest nieskończone, niepojęte dla ludzi w każdym wieku, wyznających różne religie, przez całą wieczność. Twoje Miłosierdzie otrzymujemy, dajemy, przekazujemy bez względu na to, jak wrażliwe i poranione jest nasze człowieczeństwo. Przyjmując i żyjąc Twoim Miłosierdziem możemy dawać je i o nim świadczyć. W czasie tego XIV Kongresu nauczono nas, a my się modliliśmy. Teraz to my mamy przekazywać Miłosierdzie tam, gdzie żyjemy, i modlić się tymi słowami, którymi moglibyśmy podzielić się z innymi religiami: „Miej miłosierdzie dla nas!” Szukajmy tego, co nas łączy, a nie co nas dzieli.
Za: InfoSAC 14/03/2012 [10]
