Penitencjaria Apostolska przyznała przywilej odpustu zupełnego osobom, które aktywnie włączą się w obchody IV Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych. Został on ustanowiony przez papieża Franciszka i odbywa się w ostatnią niedzielę lipca, blisko wspomnienia liturgicznego dziadków Jezusa Chrystusa – św. Anny i św. Joachima. W tym roku towarzyszą mu słowa: „Nie opuszczaj mnie w mojej starości”.
Watykański Trybunał Miłosierdzia, bo tak nazywana jest Penitencjaria Apostolska, udziela „odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (spowiedź sakramentalna, Komunia Eucharystyczna i modlitwa zgodnie z intencjami papieża) dziadkom, osobom starszym i wszystkim wiernym, którzy 28 lipca 2024 r., motywowani prawdziwym duchem pokuty i miłosierdzia, wezmą udział w różnych wydarzeniach, które będą miały miejsce na całym świecie”. Wśród możliwych form włączenia się w obchody tego dnia dekret wymienia m.in. „poświęcenie czasu na odwiedzenie starszych braci i sióstr w potrzebie lub w trudnej sytuacji, takich jak chorzy, samotni, niepełnosprawni”. Odpust dotyczy także ludzi chorych, ich opiekunów i tych, którzy nie mogą opuścić swych domów.
Odpust zupełny, przyznany na prośbę kard. Kevina Farrella, prefekta Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, „w celu wzrostu pobożności wiernych i zapewnienia zbawienia dusz”, może być również „zastosowany jako zadośćuczynienie za dusze w czyśćcu”. Aby „możliwość uzyskania łaski Bożej” mogła być łatwiej realizowana „poprzez miłość duszpasterską”, Penitencjaria Apostolska prosi kapłanów, aby byli gotowi do sprawowania sakramentu pokuty i wielkoduszni w jego udzielaniu.
Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych organizowany jest przez watykańską Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Podkreśla ona, że jego „celem jest podkreślenie faktu, iż samotność jest niestety gorzką towarzyszką życia bardzo wielu osób starszych, które często są ofiarami kultury odrzucenia”. W roku przygotowań do Jubileuszu, który Ojciec Święty postanowił poświęcić modlitwie, temat dnia zaczerpnięty jest z Psalmu 71, jest to wezwania starca opowiadającego swoją historię przyjaźni z Bogiem: „Nie opuszczaj mnie w mojej starości”.