Obecni byli miedzy innymi: arcybiskup Piotr Malczuk – ordynariusz diecezji kijowsko-żytomierskiej Kościoła rzymsko-katolickiego, biskupi pomocniczy Stanisław Szyrokoradiuk i Witalij Skomarowski, a także biskup Bogdan Dziurach – sekretarz Synodu Kościoła greko-katolickiego na Ukrainie, jak również współbracia ze Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Krzyż zasługi Pro Ecclesia et Pontifice został ustanowiony przez papieża Leona XIII 17 lipca 1888 roku Listem Apostolskim Quod Singulari Dei Concessu z okazji jego 50-lecia kapłaństwa. Jest to najwyższa odznaka, którą Ojciec Święty może przyznać osobie konsekrowanej, nie przyjmującej tytułów kanonika czy prałata z powodu stanu zakonnego. Takimi nagrodami byli odznaczeni współbracia o. Pawła ze Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej: o. Stanlej Puchniak w roku 1960 za pracę duszpasterską wśród emigrantów Stanów Zjednoczonych, o. Francis Zerard Morrisej w roku 1987 jako ekspert i profesor prawa kanonicznego w Kanadzie, w roku 1993 o. Stanisław Cyganiak z Polski za budowę kościoła i rozwój parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju we Wrocławiu.
Odznakę tę mogą otrzymać także siostry zakonne i osoby świeckie. Miedzy innymi Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice w roku 1993 otrzymała bł. Matka Teresa z Kalkuty, a w roku 2009 Matka Angelika założycielka Telewizji Wiecznego Słowa, która istnieje dziś w 26 krajach świata. Spomiędzy osób świeckich w 1981 roku nagrodę tę otrzymała Wanda Półtawska, znany polski naukowiec i dyrektorka Instytutu Rodzin przy Papieskiej Teologicznej Akademii w Krakowie, którym kierowała 33 lata.
Na Ukrainie medalem Pro Ecclesia et Pontifice w 1997 roku odznaczono Patriarchę Mukaczewskiego Cerkwi Greko Katolickiej biskupa Milana Szaszik SM, a w roku 2008 czcigodnego ojca Piotra Zarkowskiego OFM – byłego wikariusza generalnego diecezji mukaczewskiej RKK.
Ojciec Paweł Wyszkowski otrzymał nagrodę w trzy tygodnie po ukończeniu 6-letniej pracy sekretarza w Nuncjaturze Apostolskiej. Jego miejsce zajął o. Patrik Olich OFM – sekretarz Prowincji Braci Mniejszych.
Ojciec Paweł serdecznie podziękował Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI na ręce Nuncjusza Apostolskiego arcybiskupa Tomasa Galliksona za “tak niespodziewaną nagrodę”. Jak podkreślił ojciec Wyszkowski: “Ze wzruszeniem i drżeniem przyjmuję tak wielką odznakę. Ze wzruszeniem, dlatego że w ogole czegoś podobnego nie oczekiwałem i, szczerze mówiąc, tę odznakę powinien otrzymać Jezus, któremu udało się zrobić coś dobrego, posługując się mną. A z drżeniem, dlatego że jestem za młody na nagrody. Są na Ukrainie dostojniejsi kapłani, osoby zakonne i ludzie świeccy, którzy zachowali wiarę w czasie prześladowań i do dziś służą z oddaniem, gorliwością i odwagą. Jeżeli już „wpadłem w oko” Ojcu Świętemu – to chcę tę odznakę dedykować właśnie im, i w ich imieniu dla naszego rzymsko-katolickiego Kościoła na Ukrainie, dla moich Rodziców, dla Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej i dla wszystkich tych, kogo Bóg postawił na mojej życiowej drodze. Proszę o modlitwę, abym nie zawiódł zaufania Ojca Świętego”.
Krotki życiorys
Ojciec Paweł Wyszkowski OMI urodził się w roku 1975 w miasteczku Bar, w województwie winnickim. Od 1992 roku jest członkiem Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. W latach 1993-1999 studiował w Misyjnym Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze (Polska), przyjął Sakrament Kapłaństwa. Od lipca 1999 roku pracował jako duszpasterz, misjonarz i formator na Ukrainie. W latach 2001-2003 studiował w Rzymie, gdzie zdobył licencjat i doktorat z teologii.
Od roku 2006 do 30 stycznia 2012 roku był sekretarzem w Nuncjaturze Apostolskiej na Ukrainie.
Od 7 marca 2005 roku jest dyrektorem Katolickiego Centrum Medialnego w Kijowie.
Od 24 listopada 2012 roku – rzecznik prasowy Konferencji Episkopatu Ukrainy.
Jest autorem ponad 10 książek, które były wydane w ogólnej ilości około 50 000 egzemplarzy. Odpowiadał za budowę nowego biura Katolickiego Centrum Medialnego, jest inicjatorem powstania „Radio Maria” na Ukrainie, „Telewizji Wiekuistego Słowa” EWTN, a także wielu innych projektów, miedzy innymi rosyjskojęzycznej wersji czasopisma dla dzieci „Wodograj”, który jest rozprowadzany dziś w państwach rosyjskojęzycznych byłego Związku Radzieckiego, czasopisma dla najmłodszych „Wodograjczyk” i inne.
Za: www.oblaci.pl