Następnego dnia uroczystości przeniosły się do wsi Borowikowszczyzna, gdzie pielgrzymi Pierszaj i Iwieńca wzięli udział we Mszy św. pod przewodnictwem bp Antoniego Dziemianko z Pińska. Obecni byli również liczni goście z Polski, m. in. delegat O. Prowincjała o. Mirosław Bartos, asystent prowincjalny i gwardian Niepokalanowa, o. Grzegorz Piórkowski, gwardian z Łodzi.
Bp Antoni Dziemianko w homilii podkreślił, że ojcowie Achilles i Herman w krytycznym momencie dla parafian ze swojej wspólnoty byli z nimi do końca, chcąc zapewnić im duchowe wsparcie.
Mogli się uratować, jednak chcieli do końca dzielić los swoich parafian. Po antyniemieckim powstaniu w Iwieńcu, w czerwcu 1943 roku miejscowa ludnośćzostała aresztowana przez Niemców. O. Achilles Puchała nie skorzystał z możliwości ucieczki. Wraz z o. Hermanem Stępniem dobrowolnie dołączył do aresztowanych, stwierdzając:
„Pasterze nie mogą opuścić wiernych!”. Franciszkanie zostali zatrzymani razem z ich wiernymi. Zakonnicy 19 lipca 1943 r. byli torturowani, a potem spaleni na skraju wioski Borowikowszczyzna. O. Herman miał wówczas 33 lata, o. Achilles był o rok młodszy.
Po ich męczeńskiej śmierci parafianie, którzy przeżyli hitlerowskie represje zebrali szczątki spopielonych braci i przenieśli do pierszajskiego kościoła, wielokrotnie sprofanowanego w latach powojennych.
Hierarcha dodał również, że nie wolno zapominać o świadkach wiary, bohaterach i ludziach wielkiego ducha, świętych i błogosławionych białoruskiej ziemi.
O. Herman Stępień i o. Achilles Puchała należą do grona 108 męczenników Kościoła w Polsce z okresu II wojny światowej. 13 czerwca 1999 r. w Warszawie beatyfikował ich papież Jan Paweł II. W liturgii męczennicy wspominani są 12 czerwca.
Oprócz dwóch zakonników z Borowikowszczyzny, wśród 108 męczenników jest jeszcze pięciu innych franciszkanów konwentualnych: z Niepokalanowa o. Antonin Bajewski, o. Pius Bartosik, br. Tymoteusz Trojanowski i br. Bonifacy Żukowski oraz z Grodna o. Innocenty Guz.
www.catholi.by/red.