W sobotę 20 maja Ojciec Święty Franciszek, podczas audiencji udzielonej kard. Marcello Semeraro, Prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, zatwierdził dekret o męczeństwie włoskiego kapłana Józefa Beotti (+1944) i dekrety o heroiczności cnót ośmiorga sług Bożych: Arnolda Canepy (+1966), katechety z Rzymu, ks. Szymona Mpeke (+1975) z Kamerunu, wiernych świeckich Marii Krystyny Ogier (+1974) z Florencji i Loreny D’Alessandro (+1981) z Rzymu, Piotra od Dziewicy z Góry Karmel (+1983), pijara z Saragossy w Hiszpanii, Eddy Marii Katarzyny Roda (+1996), kapucynki z Bergamo, Gwidona Vidal França Schäffera (+2009), seminarzysty z Brazylii i karmelitanki bosej Teresy Małgorzaty od Serca Maryi (+2005), także z Brazylii. Tym samym wszystkim sześciorgu sługom Bożym przysługuje tytuł Czcigodnych – Venerabiles.
Jako że osobami konsekrowanymi w tym gronie są Czcigodni Piotr od Dziewicy z Góry Karmel, Edda Maria Katarzyna Roda i Teresa Małgorzata od Serca Maryi, przyglądnijmy się im nieco bliżej.
Ks. Piotr od Dziewicy z Góry Karmel, według dokumentów cywilnych Piotr Diéz Gil, urodził się w 1913 r. w Pamplliega koło Burgos w Hiszpanii. W 1921 r. rozpoczął naukę w kolegium pijarów i po kilku latach wstąpił w ich szeregi, składając w 1929 r. śluby zakonne i przyjmując w 1927 r. święcenia kapłańskie. Jego wychowawcami byli błogosławieni współbracia Emanuel Segura i Faustyn Oteiza. Wcielony do armii jako kapelan sił rządowych podczas wojny hiszpańskiej w 1939 r. wrócił do klasztoru i do śmierci posługiwał w Saragossie, ceniony jako nauczyciel, wychowawca i spowiednik, będąc równocześnie zaangażowanym na polu charytatywnym. Zmarł otoczony wdzięczną miłością współbraci i wiernych w 1983 r.
Edda Maria Katarzyna Roda urodzona w 1940 r. w Leno k. Brescii, jako studentka medycyny wstąpiła w 1959 r. do Zgromadzenia Sióstr Kapucynek czynnych w Loano. Po pierwszych ślubach zakonnych złożonych w 1962 r. zaangażowała się szczególnie w katechizację i posługę wobec chorych, a po ślubach wieczystych złożonych w 1967 r. w Genui także misjom ludowym w Ligurii, przy współpracy z braćmi mniejszymi i kapucynami. W sierpniu 1995 r. dotknęła ją choroba raka macicy, którą znosiła z heroizmem. Zmarła 16 czerwca roku następnego w Bergamo, licząc tylko 55 lat.
S. Teresa Małgorzata, ze chrztu Maria Luiza Rezende Marques, pochodziła z wielodzietnej, dobrze sytuowanej rolniczej rodziny brazylijskiej. Przyszła na świat w 1915 r. Jej starszy brat João, salezjanin, był biskupem archidiecezji Belo Horizonte. W 1937 r. wstąpiła do klasztoru w Mogi das Cruzes, gdzie złożyła śluby zakonne jako siostra Teresa Małgorzata od Serca Maryi. Przniesiona do klasztoru w Aparecida, była socjuszką mistrzyni nowicjuszek i podprzeoryszą. Została fundatorką klasztoru w Três Pontas, pełniąc przez wiele lat posługę przeoryszy. Była prawdziwą matką wspólnoty, nie oddzielała nowicjuszek i postulantek od profesek, pragnąc, aby wszystkie siostry uczestniczyły w formacji nowych powołań i dawały sobie nawzajem przykład świętego życia. Dotknięta chorobą nowotworową, zmarła w opinii świętości 14 listopada 2005 r.
Do beatyfikacji Czcigodnych Sług Bożych brakuje jeszcze zatwierdzenia cudu, o co prośmy dobrego Boga.
o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD